Bu hayatın zor yönleri olduğu gibi, her insanında yaşamında öyle zor günler ve saatler vardır, her şeyden fedakarlık edip biraz yaptığı işlerin karşılığını alıp faydalanmak ister insan...
İyi veya kötü ilk rastlayacağı kişiyle biraz dertleşip yalnızlığını unutmak ister..Belki de yalnızlığın tavan yaptığı saatlerdir bunlar, birtakım acı ve sancılarla gerçekleşir ve baharın ilk günü gibi hüzünle dolup taşar...
Bir duygunun etkisini ve özünü içte, karanlıkta, söylenemeyende, bilinçaltında, akılla erişilemez olanda olgunlaşmaya bırakmalı, büyük bir alçakgönüllülükle hiç ses çıkarmadan durup yeni bir aydınlığın yere ineceği anı beklemeli: 
Artık yalnızlığın, bekleyişin acımasız çöküntüsünü anlatan kelimelerin dokunacağı yüreği sezgileriyle seçmenin onların da kendilerine göre bir kader anlayışı var’ demenin zamanı gelmiştir...
Hayatın zorluklarını anlamak için, yaratmak için gereken yaşantı budur. Burada zaman ölçüsü yoktur, insan olmak, hesaplamamak, saymamak demek değildir. İnsan olmak demek, özünü zorlamadan, rahatça, bahar fırtınalarına göğüs gererek, ya ardından bir yaz gelmezse diye kaygıya düşmeyen bir ağaç gibi olgunlaşmak demektir.
Zaman uçup gitse de yalnızlık yanı başındadır yine de yalnızca sabredenlere, önlerinde sonsuzluk varmış gibi tasalanmadan, sessiz ve yürekleri geniş olanlara gelir. Ben bunu günden güne daha iyi anlıyorum yalnızlığı yeni yeni acılar içinde yaşıyorum..
Zor konuşmalar arasındaki kısa sessizliklerde ölümün hakikatiyle, yüzleşemeyenlerin huzursuzluğunu vaktinden önce öğrendim. Suçluluk duygusu yokmuş gibi davrananların çaresizliği beni hep kederlendirdi. Yaşamaya mecalim varken böyle durumlarda gerçek hikayeleri coşkuyla eklemeler yaparak gerçek değillermiş gibi anlatırdım.
Geride kalanlarla avunabildiğim umutlu günler, sanki denizin dibine çökmüş gibi...
Öyle şaşkın şaşkın bakmayın yüzüme, ben böyle bitkin,böyle yorgun düşerken şakaklarımdaki yıldızlar gökten inmedi.. Alnımdaki çizgilerin biri bin yıla bedelse, ben o bedeli fazlasıyla ödedim... Gözlerim her gğn beni ağlatsada suç benim mi?.. Hakir görerek insaları kınamayın, bizim belimiz zevten bükülmedi..
Sev dilerde sevmedim mi?acıları ben mi istedim, akıp giden zamanın törpüsüne tek suçlu benmiyim...