RUHUN MEVSİMİ
"Ruh” kelimesinin anlamları arasında “can kuşu”na denk geldim geçenlerde. Aşırı estetik bir ifâde değil mi? Bir düşünsenize, “Rûhum sıkıldı.” yerine “Can kuşum sıkılıyor.” dediğimizi. Şahâne! Ruh için “canlılık ilkesi” de deniyor, yâni bir şeye can veriyor bu ruh denen kuş ve rûha sâhip olmayı sâdece insana atfetmişiz biz insanlar.
Evet, ben de inanırım rûha ama sadece insanda değil. Misâl en sıradan eşyâda dahi bir ruh olduğuna inanırım. İnsana ferahlık veren veya kötü hissettiren ya da âşinâ veya yabancı olan canlı bir yan..Mekânların da rûhu olduğuna inanırım misâl. Mekândaki ruhtur âidiyet serpiştiren hisler hânemize. Bu ruh ki bulunduğum yer ve zamanla bütünleştirir beni. Ya sizi?
Daha düne kadar İstanbul’daydım; rûhum İsanbul’du, İstanbulluydu. Ben İstanbul’dum. Kafamda İstanbul gürültüsü vardı, havamda nemi. “İnsanın havası mı olurmuş yâ hû? Daha neler?” demeyesiniz sakın ha! Olmaz mı hiç? Bâzen güneşli bir bahâr sabâhı, bâzen kara kış olursunuz. Gün olur rûhunuz gökkuşağı açar boylu boyunca; gün olur don vurur rûhunuzu, hasat kırarsınız. Böyledir.
Sâhi sizde havalar nasıl? Böyle pat diye sorunca da zor olur söylemesi. İnsan ki çoğu vakit merâk etmez kendi hâlini, ahvâlini. Nasıl sormalı? Meselâ, sık uğrar mı bahar size? Bana nâdir.. Yakın vakitte uğradı ama. İstanbul’da. Başta söylediğim gibi iyice bütünleştirdi beni, çiçeğe durmuş gönül hânem İstanbul’la..
İstanbul demişken evet, düne kadar İstanbul olduğumu söylemiştim, hatırlarsınız. Bugün başka bir şehir oldum. Adı, “memleket”. Memleket deyince ister Rizeli ol ister Konyalı, ister Kayserili ol ister Malatyalı uyandırdığı his hep aynı. Fevkalâde ilginç değil mi? İnsanın memleketinin rüzgârı başkadır meselâ. Anne eli olur; okşarcasına değer tenine, saçının her bir teline memleket denen diyârda esen yel. Efendim sonra havası başkadır, rûhuna kattığı hava başka. Bir ılıklık olur rûhunda ya da yok, yok sıcaklık; âile sıcaklığı, yuva sıcaklığı.
Hissediyor muyuz ara ara renk cümbüşüne gebe baharları, şefkat kokulu diyarları? Havamızı güzelleştiriyor mu yaşadığımız an ve her ne varsa, o anda olan? Müsâade ediyor muyuz yüreğimizde mevsim değiştirsin diye alelade bir eşyaya, bağ kurduğumuz yuvaya, tanıdık mekânlara?
Hadi, düşünelim. Ve sözümüzü hoş bir temennî ile sona erdirelim: Gönül evlerimizde nâmütenâhî baharlar ola. 🌸
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.