ŞİRİN KÖY

• 21 Nisan 2022 Perşembe 13:03:54

Şirin,siyah saçlı, beyaz tenli, yüzüne konmuş iki kelebeği andıran güzel kara gözleriyle adı gibi sevimli bir kız çocuğuydu. Yaşadığı mahalle de yeşilin her tonuyla, iki katlı mavi boyalı evleriyle şirin mi şirin bir yerdi. Köyün merkezinin aşağısında kalan, dereye kıyısı olan bu mahalle neşeli, esprili ve nüktedan insanlarıyla daha da güzel bir yer oluyordu. Tabii buraya gelen misafirler de bu hoş sohbet insanları çok seviyordu.

İşte ben de bu köyde Şirin’in öğretmeniydim bundan otuz yıl önce. Ben de bu güzel köyün en çok bu mahallesini seviyordum. İnsanların neşesi, konuşmaları, samimi ve birlik içinde yaşamaları Şirinler çizgi filmini hatırlatıyordu bana.

Şirin’in de çok güzel bir ailesi vardı. İbrahim isminde bir dedesi vardı mesala. Bence bu mahallenin en matrak ve nüktedan kişisi oydu. Masal gibi biraz da güldürmek için abartarak anlattığı anıları ve hikayeleri vardı. Hazır cevaplılığıyla da Nasrettin Hoca ’ya benzetirdim.Şirinin annesi Latife ile de iyi anlaşırdık. Latife ’nin eşi trafik kazasında hayatını kaybetmiş ve o da kızıyla birlikte baba evine dönmüştü.

Ramazan’ ın son günleriydi, Şirin dedesinin ve annesinin iftar için beni evlerine davet ettiğini söyledi. Ayrıca hikayeleri olduğunu da söylemesini belirtmiş. Ben de bu hikayeleri kaçıramazdım. Hem kızı Latife bu köyde arkadaş edindiğim birkaç kişiden biriydi. Çoğu akşam arkadaş olduğum köyün birkaç kızıyla vakit geçirirdim. Birbirimize gider, elişi yapar, kendi aramızda skeçler yapar çok eğlenirdik. O akşam da onlardan birisi olacaktı. İbrahim amca da Latife ’lere gittiğimizde biraz yanımızda oturur ve birbirinden güzel hikayelerini anlatır sonra odasına çekilirdi.

O akşam iftardan sonra hoş sohbetler ettik. Ailede eğlence, birlik, içtenlik ve sevgi vardı. Birbirlerine olan bağlılıkları ve hep olan muzip tavırları, sözleri beni birkez daha kendilerine hayran bıraktı. O akşam İbrahim amcayı bayramdan sonra ilçedeki oğlunun misafir etmek istediğini konuştular. Latife’yi de çağırıyorlarmış, o da amcasını çok sevdiğinden gitmek istiyordu. İbrahim amca eğer mahsuru yoksa beni de davet etti. Zaten bir akşam sonra Latife eve geri dönecek dedesi orada kalacakmış. Ben başta istemedim. Rahatsızlık vermekten çekindim. Ama Latife ve Şirin çok ısrar etti hem ilçedeki amcanın kızı Neşe de arkadaşımdı. Dedesine gelince vakit geçirir birlikte eğlenirdik. Ben de kabul ettim. Bayrama memleketimi ziyaret edecek, dönünce de oraya gidecektik.

Bayramda ailemi ziyaret ettim ve dönüşte tatil günü Latife, dedesi ve kızı Şirin ile ilçedeki amcaya gittik. Eğlenceli bir akşamdı her zaman ki gibi. Aile İbrahim dedenin şakalarını, hikayelerini çok özlemiş olacaklar ki saat geç olmasına rağmen kimse yatalım demiyordu. Herkes dinç ve özgüvenle anlattığı hikayelerin etkisinde İbrahim dedeyi dinliyordu. Oraya gündüz varmıştık ve yemeğimi izi de erken yemiştik. İbrahim amcanın da uykusu gelmiş ya da Latife ve benim uykumuzun geldiğini esnemelerimizden anlamış ya da acıkmış olabileceğimizi düşünmüş olacak ki dikkatle onu dinleyen Neşe’ye "eee kızım biz şimdi yemek yiyince nerede yatacağız" dedi. Neşe ve aile mahçup ve gülerek yemekleri ardından da yataklarımızı hazırladılar. O akşam yine nüktedanlığını yapmıştı İbrahim amca.

Böyle güzel geçen zamanlar geçirdiğim köyden tam dört sene sonra memleketime tayin istedim. Orada evlendim ve bir kızım bir oğlum oldu.Latife ölesiye kadar hep haberleştik. Şirin’i cenazede görmüştüm. Yirmi dört yaşındaydı edebiyat öğretmeni olmuş. Geçenlerde oğlumun kızının edebiyat öğretmeninin Şirin olduğunu öğrendim. Torunumun veli toplantısına gitmiştim orada karşılaştık. Eski günleri yad etmek için bize davet ettim. Bize geldiği gece yine o zamanki gibi sabaha kadar oturduk annesini, dedesini konuştuk. Dedesi ölünce taziyeye de gitmiştim. Şirin ortaokula gidiyordu. O günler çok güzeldi ama kaybedilenleri anmak o gece içimizi burktu.Ağlayarak, gülerek bir gece geçirdik.

Bugün elimde eski fotoğraflar torunuma o günleri anlatırken duygulandım ve gece odama çekilince işte bunları yazdım.

ÇİĞDEM KARAİSMAİLOĞLU
Nisan /2022

Not:Bu anılar bana ait değil, çok iyi tanıdığım ve sevdiğim insanların anılarını hikayeme yansıttım sadece. Çok güzel insanlar geçip gitti ömrümüzden, ölenlerimizi rahmetle anıyorum.