Yaşadığımız bu dünya sanki ikiye ayrılmış ve iki de yol kavşağı var bu kavşaklarda hayatın ruleti oynanır. Kavşaklardan biri o gençleri yıkıma ve sokaklara acımasız yaşama iter. Çünkü o kavşaktaki gençler aile bağlarından kopmuş geleceği olmayanlarla dolu herhangi bir nedenle kendilerini o kavşakta bulurlar.

Sahipsizlikler o gençlerin alnına yazılan bir yazgı değildi ki. Caddelerde sokaklarda her gün türlü türlü yaşam mücadelesi veriliyor. Gözlerimin önünden on dört on beş yaşlarında olan o körpe gençler ellerinde sigarasıyla sanki kırk yıllık tiryaki misali o sigaranın içimine kendini kaptırmışlar.

Onların bu halini görenler evladım senin yaşın daha kaç ki dediği zaman o genç hadi sen kendi işine bak yürü de boyunu göreyim gibi laflarla kendini savunuyor. Analar babalar canımızdan bir parça olan evlatlarımızı onları ne olduğu belli olmayan o. Kavşaklardan uzak tutma basiretini gösterelim her gün başında o kavşaklarda hayatını kaybedenleri okuyoruz. Şu gerçeği de unutmayalım nedense bu gibi yaşantılarda o evlatlar o canlar hep alt kesimden olanların aile sorunlardan kaynaklardan. Bazı vatandaşlara onlara beyefendi dostum kardeşim sokaklardaki o gençleri kırmadan onlara güler yüz gösterip doğruyu anlatalım dediğim zaman aldığım cevap ne yazık ki çok can alıcı ve acı. Benim evladım değil ki diyor. Sen ki ne biliyorsun belki senin de evladın onlardan biri olabilir. Şunu asla unutmayalım. ONLAR HEPİMİZİN EVLATLARI.

SÖZ: MUSTAFA UZ

0 546 801 73 99