Nergiz Dergisi İmtiyaz sahibi Ali Burhan Bilgiç

• 27 Temmuz 2021 Salı 15:45:09

NERGİZ DERGİSİ İmtiyaz sahibi Ali Burhan Bilgiç 1. Sayısını Edebiyat Defterine yolluyorum link aşağıdadır
drive.google.com/file/d/1SWtUT9dARfL7ubsy_AYMDeELEfQbLu73/view?usp=sharing

İÇİNDEKİLER
Ali Burhan Bilgiç - Benim Kışlarım Çoktur / 4
Ali Burhan Bilgiç - Kırmızı Akasya / 5
Ramiz Qusarçaylı - Gece Yarıdı / 6
Güler Elderkızı - Doğma Ağac / 7
Zeynəb Dərbəndli - Ey Mənim İgid ordum / 8 Xatıra Fereceli - Dünya Bir Rəngdədir Ağrılarımla / 9 Necibe İlkin - Türk’ün Böyük Oğlu / 10
Aysel Xanlarqızı Safarli - Sənin Pəncərəndə... / 11 Gülnarə İsrafil - Köçən Anam / 12
Alili İrade - Həsrət Yükü / 13
Zülfiye Güneş / Esrarengiz Zehirlenme / 14 Xalidə Nuray - Gözlərində Üşüyürəm / 15 Süleyman Abdulla - Hak Hakkında Bir Şiir / 16 Aida Adıgözəl - Məhşər günü / 17
Selvi Yıldırım - Ayaklara / 18
Selma Çanakçıoğlu - İlkbahar / 19
Günay Ümid - Aç Qapını / 20
Aybəniz Qaragilə Qafarlı - Dünya Türk’ün Olacak / 21 Emine Alagöz - Götür Beni Uzaklara / 22
Fahri Udruji - Yurdum / 23
Hülya Alptekin - Kadın ve Ana / 24
Zülfiye Hasanzade - Halal Et Haqqını / 25
Enes Gürbüz - Bir Âmâ Gibi Görüyorum Seni / 26 Fatma Becare Çağlayan - Nakışlı Cezve / 27 Zeynep Naxcıvanlı - Ya da Sal Beni / 29 Ahmed Arif - Terketmedi Sevdan Beni / 30 Cahit Sıtkı Tarancı - Memleket İsterim / 31
Ülkü Tamer - Üşür Ölüm Bile / 32
2

İmtiyaz Sahibi ve Yazı İşleri Müdürü
Ali Burhan BİLGİÇ
Genel Koordinatör
Xatıra FERECELİ
Yayın Koordinatörü
Necibe İLKİN
Kapak ve İç Tasarım
Enes GÜRBÜZ
Yayın Kurulu
Necibe İlkin Ramiz Kısarçaylı Aysel Xanlarqızı Safarli Zeynep Nahçivanlı Süleyman Abdulla Aybeniz Gafarri Gülbara İsrafil Nilgün Seçen Selma Çanakçıoğlu Hülya Alptekin Fatma Becare Çağlayan Halide Nuray Aida Adıgüzel
Organizasyon Hazırlık
Aysel Xanlarqızı Safarli Müşfike Baladinkızı Günay Navruz
Hukuk Danışmanı
Mustafa Okan Bilgiç
Kapak Fotoğrafı
Pixabay.com
Web Sitesi
www.nergizdergisi.com
E-posta
[email protected]
Bilgi
Dergimizde yayımlanan eserlerin tüm yayın hakları ve sorum- lulukları şairlerine veya yazarlarına aittir. Dergimizden yapılan alıntılarda kaynak gösterilmesi zorunludur. Dergimiz e-dergidir. Ücretsizdir. Yazarlara telif hakkı ödenmez. Siyasi, hakaret içeri- ci vs. eserler yayımlanmaz.
SUNUŞ
Nergiz Dergisi yeni yayın hayatına başlıyor.
Nergiz Dergisi Türkiye’nin birlik ve beraberliğini savunan, Anadolu sevdası taşıyan, Azerbaycan sev- dalı şairlerin ve tüm Dünya şairlerine hitap eden, Din, dil, ırk ve mezhep ayırımı yapmadan tüm şa- irleri kucaklayan, Büyük şairimiz Yunus Emre’nin dediği gibi; “Yaradılanı severiz.Yaradandan ötürü” ilkesini rehber edinen bir edebiyat dergisindir. Zorlu pandemi sürecinde Nergiz Dergisi internet ortamın- da yayınlanacak, Eylül -2021 tarihinden sonra basılı olarak çıkacaktır. Kesinlikle para karşlığı değil üc- retsiz dağıtılacak, teslimatta sadece kargo ücretti is- tenecektir. Nergiz Dergisi imtiyaz sahibi MEB Mü- fettişi Uluslararası yazarlar ve gazeteciler Derneği UYSAD Gaziantep il temsilcisi Ali Burhan Bilgiç tarafından yayına hazırlanmaktadır. Ayrıca İLESAM üyesi ve Azerbaycan Uluslararası İlişkiler Sektörü Kamu Birliği Türkiye Temsilcisi olup, iki ülke ara- sında ′′ Kültürel Gelişim Tanıtımı ′′ etkinliklerinide katkıda bulunmaktadır. Yeni yayın hayatına başlıyan Nergiz Dergisi yayınına katkıda bulunan şair Enes Gürbüz, Azerbaycan şair Mədəni İnkişafın Təbliği” İctimai birliyinin Uluslararası əlaqələr sektorü Baş- kanı Nergiz Dergisi Koordinatörü Xatire Ferecli, Ya- yın Kurulu üyeleri Ramiz Qusarçaylı, Necibe Ilkin, Aysel Xanlarqizi Safarli, Zeynep Darbendi, Aybeniz Gafari, Müşfike Baladinkızı, Gülnara İsrafil, Zeynep Nahçivanlı, Süleyman Abdulla, Afyon temsilcisi Nil- fer Açan, Şanlıurfa Temsilcisi Hülya Alptekin, Kay- seri Temsilcisi Selma Çanakçıoğlu, Iğdır temsilcisi Fatma Bacara Çağlayan, Malatya temsilcisi Emine Alagöz , Adıyaman temsilcisi Ali Çalışır ve bilgisin- den yararlandığımız danışman Nilüfer Açılan Yıldız ‘a , Nergiz Dergisi Özbekistan Temsilcisi Ramazan Bayramirzayev, Kırgizistan temsilcisi Leylikan Zu- humabeayeva, Rusya Temsilcisi Zeynep Derbendi,A- zerbaycan Temsilcisi Necibe İlkin, Nahçivan Temsil- cisi Zeynep Nahçivanlı, Almanya Temsilcisi Nazmiye Çelebi’ ye Nergiz Dergisi adına teşekkür ediyorum. Gaziantep Nergiz Dergisi hayırlı ve uğurlu olsun.
Ali Burhan BİLGİÇ İmtiyaz Sahibi
3

Ali Burhan Bilgiç
* İmtiyaz Sahibi
Benim Kışlarım Çoktur
Eğer vaz geçeceksen, Sakın gelme.
Bir bahar yetmez bana, Benim kışlarım çoktur.
Sen diyordun ki ,
Bir bahar gelme yanıma, İyi düşünde gel, Sakın sevgiden vaz geçme,
Ömrü uzatan nedir bilirmisin, Uçan kuşları sevmek, İnsanı sevmek,
Bir kadını sevmek. Sevgi güzeldir. Karşılıklı olursa,
Eğer vaz geçeceksen Sakın gelme,
Bir bahar yetmez bana, Benim kışlarım çoktur. Benim Yaralarım çoktur. Yaralarım çoktur...!
4

Ali Burhan Bilgiç
* İmtiyaz Sahibi
Kırmızı Akasya
Sabahları erken uyanan sen misin? Gün batımında sönen,
Bir görseniz,
Sabahları açan kırmızı çiçekleri,
Sen yanağı pembe,
al kırmızı yanan bir güzel misin? Gülün dikeni var.
Anladım ki hiç bir güzel dikensiz olmuyor.
Akasyam, dikenini bana batırma, Yaprağın senin olsun, Çiçeğin bana yeter.
En hızlı büyüyen sensin,
En güzel renkler sende, Sabah güneşi sana selam duruyor. Sabahları erken açan, Akşamları küsen sen misin?,
Güneş batarken bana mı bakıyorsun, Anladım ki hiç bir güzel dikensiz olmuyor. Dikenini bana batırma akasyam; Yaprağın senin olsun
Çiçeğin bana yeter.
5

Ramiz Qusarçaylı
* Şair
Gece Yarıdı
Mən kənddən çıxanda gecə yarıydı Söyüdlər yol üstdə tellənirdilər. Coşan ürəyimin duyğularıydı, Sinəmdən süzülüb sellənirdilər.
Enib dərələrin, düzlərin üstə,
Gecə öz diliylə layla deyirdi. Baş qoyub dağların dizləri üstə Yollar şirin-şirin mürgüləyirdi.
Mehlə sığallanıb nazilən otlar, Şehli nəvazişə bükülürdülər. Ayağım altında əzilən otlar, Torpaqdan yapışıb dikəlirdilər.
Qönçələr çəmənə pıçıltı salıb, Yuxulu-yuxulu çiçəkləyirdi. Yumru evlərini çiyninə alıb İlbizlər izimlə iməkləyirdi.
Gedirdim, gecənin haysız, haraysız, Həzin nəğməsindən doyammamışdım. Qəlbimdə sübhədək oyaq qalan qız Hələ yuxusundan oyanmamışdı...
Mən kənddən çıxanda gecə yarıydı, Ay örpək çəkmişdi çöllərin üstə. Heyrətim yolunu azan arıydı,- Uyuyub qalmışdı güllərin üstə,
6

Güler Elderkızı
* Şair
Doğma Ağac
İndi küçələr də qərib görünür, O tanış yollarda izim qarışır. Üşüyür parkdakı o tənha ağac, Hər gəlib gedəndən bizi soruşur.
Neçə kürək çəkib özünə sarı, Dərdi uda-uda hey yaşa dolub. Küsüb-barışanın halına yanıb, İsti öpüşlərin şahidi olub.
Bu ağac daha o ağac deyil ki, Hər fəsil gözümdə ölüb, dirilir. Sən demə, ürəklər qoşa yananda Qurumuş budaq da gözəl görünür.
Yox olsun, küləklər qoparsın kökün, Silinsin üstünə yazdığım ad da. Elə sanaram ki xəyaldır ömrüm, Gəlməyib dünyaya adam mən adda.
Bu gün həsrətimin doğum günüdür, Yanına getməyə bəhanəm yoxdur. O ağac mənim tək tənha deyil ki, O ağac altında görüşən çoxdur.
İndi küçələr də qərib görünür, O tanış yollarda izim qarışır. Üşüyür parkdakı o doğma ağac, Hər gəlib gedəndən bizi soruşur.
7

ZEYNƏB DƏRBƏNDLİ
* Şair
EY MƏNİM İGİD ORDUM
Hər zəfərin bir dastan, Qan ağlayır hayistan, Sənə güvəndim hər an, Ey mənim igid ordum.
Bilirəm, yaran dərin, Qurban gedib ərlərin, Tarix yazır hünərin, Ey mənim igid ordum.
Hər tarixdə izin var, Bükülməyən dizin var, Sənin Mübarizin var, Ey mənim igid ordum.
Fərid, Pəncəli, Polad, Qoydular silinməz ad, Düşmən eləyir fəryad, Ey mənim igid ordum.
Haydı cəngi çalınsın, Düşmən gözdən salınsın, Bu intiqam alınsın, Ey mənim igid ordum.
Rusifin, İlqarın var, Yalçın, Rəşadların var, Cəsur oğulların var, Ey mənim igid ordum.
Haydı gedək İlhamla, Xoş günlərə inamla, Addım addım aramla, Ey mənim igid ordum.
8

Xatıra Fereceli
* Şair
Dünya Bir Rəngdədir Ağrılarımla
İtsəm də itkilər dağıntısında, Gəzsəm də kəndbəkənd, ölkəbəölkə, Dünya bir rəngdədir ağrılarımla Mən elə dünyayla yaşıdam bəlkə.
Ölüm də, unutmaq, unudulmaq da, Fanidə əvvəlki qaydadır elə. Ağrının da rəngi, məxsusluğu var Yaşanar eləcə, gəlməz ki, dilə.
Zamanı, məkanı, taxtı, gərdişi, Kim gəlib, kim gedib, hesabımı var?! Sorma bu dünyanı saran süstlüyü İnsan bapbalaca, dünya dardan dar.
9

Türk’ün Böyük Oğlu
Ululuqdan boy atmışıq bir dildə, Bir millətik, bir ünvanıq könűldə, Qoy yaşasın bu ülvülük hər eldə, Yaşat türk elimi, yaşasın Turan! Türkün böyük oğlu, böyük Ərdoğan!
Məhəbbət görmüşəm gülən üzündə, Haqqımı tapmışam doğru izində, Vətən keşiyində, vətən sözündə, Sən ellər atası, bizlərə həyan! Türkün böyük oğlu, böyük Ərdoğan!
Dərbənd, Göyçə yaralarım qan verir, Araz üstdə Təbriz könlüm can verir, Açılmayan səhərlərim ban verir, Dilində ədalət, əlində Quran! Türkün böyük oğlu, böyük Ərdoğan!
Qarabağ dərdimin qaralı baxtı, Qalıbdı əllərdə “qurulan” taxtı, Gör neçə əsrdir, gör neçə vaxtdı, Sənsən vətənimin yarasın saran! Türkün böyük oğlu, böyük Ərdoğan!
Türk qızıyam, dərdim açıb, bükülməz, Türkün qeyrətindən qeyrət çəkilməz, Ərənsən, ərənin başı əyilməz, Haqqmın yolunda tək sənsən duran! Türkün böyük oğlu, böyük Ərdoğan!
Doyur Arazımın Təbriz gözünü, Yu, qanlı tarixin qanlı üzünü, İgid ərən kimi de son sözûnü, Türkü yaşadacaq bu birlik, TURAN! Bir də türkün böyük oģlu, Ərdoģan!
Necibe İlkin
* Şair
10

Aysel Xanlarqızı Safarli
* Şair
Sənin Pəncərəndə...
İslanıb ayağı yenə şəhərin, Göylərin səhəngi yerə dağılıb. Gecəni narahat keçirib Allah, Səmada bir qara bulud boğulub...
Küçələr çırmanıb topuğa kimi, Yolların qolu yox çamur götürə... Ele isladıb ki məni bu həyat, Ehtiyac qalmayıb daha çətirə.
Gecəsi mənimlə nəmlənən şəhər, Günəşi çiyninə atacaq səhər. Gəmisi tufanda batan ümidəm, Gözümü limantək sevir dənizlər.
Zülməti qoynuna alan otağım, Birtəhər yuxuya verər kədəri... Mənim pəncərəmdə şimşəktək çaxar, Sənin pəncərəndə yağar gözlərim...
11

Gülnarə İsrafil
* Şair
Köçən Anam
Gözlərimə köçən anam, Səsini səs yolla, gəlim. Dərd çiynini biçən anam, Dərdini sil, tulla gəlim.
Qabar əlinə sırışım, Yornuq qolunda qırışım, Çağır nəfəs ver, çalışım; Dizim sınıb, qolla gəlim.
Soyuq üzünə yetməyə, Yumru əlindən öpməyə, Saçımı yaylıq etməyə, Səslə-səslə, yalla gəlim.
Yaza çıxmayan çiçəyim, Ətri burnumda tütəyim, Ay dağım, ağım, birçəyim, Bir öpüşü balla, gəlim!
12

Alili İrade
* Şair
HƏSRƏT YÜKÜ
Gözlər heç ağlamaz ürək yanmasa Soyuq göz yaşımda donub qalmışam. Könlüm qubar etməz alovlanmasa Atəşin közündə mən qovrulmuşam. Həsrətin yolunda çox dolaşmışam Həsrətin yükünü daşımaq üçün. Haqqımı nahaqla mən paylaşmışam, Haqqımı zülümə anlatmaq üçün. Çəkirəm bu yükü, həsrət mənimdir. Yüküm göz yaşımdır, haqqım zülümdür İnan, bağrım başı dilim-dilimdir, Açıb, tez də solan ömrüm gülündür!
13

ESRARENGİZ ZEHİRLENME
1700’lü yıllarda Venedik‘te yaşandığı anlatılan bir hikayede yargıçları şaşırtan bir olaydan bahsedil- mektedir.
Şehrin asillerinden Giovanni Pisani bir arkadaşıy-
la liman meyhanelerinden birinde kafayı çekmeye başlar. Bir yandan da sohbet etmektedirler. Gece yarısına doğru muhabbet alacak verecek meselesine dönüşür. Birbirlerine atar-gider yaparlarken, Giovan- ni acıyla feryat etmeye başlar. Bir yandan da karnını tutmakta, iki büklüm kıvranmaktadır. Bir süre yerde debelenir, sonra ölür.
Herkesin birbirinin kuyusunu kazdığı bir coğrafyada akıllara ilk gelen Giovanni’nin “zehirlenmiş” oldu- ğudur.
Görevliler Giovanni’nin arkadaşı, meyhane sahibini ve garsonlarını cinayet şüphesiyle zindana atarlar.
Yargıçlar kestirmeden sonuca gitmek ister. Giovan- ni’nin içtiği şarabın artanını diğerlerine de içirip beklerler. Aradan uzunca bir süre geçmesine rağmen hiçbirine bir şey olmaz.
Maktulün ailesinin ifadelerine başvurulur. Sorgu
sırasında hizmetçi çok ilginç bir detaydan bahseder. Son iki hafta boyunca efendisi gündüzleri uyuyup geceleri ayakta geçirmiştir.
Yargıçlar “tuhaf” hatta “gülünç” olan bu durumdan bir ipucu çıkaramazlar. Bir kişinin yatağa geç girme- siyle yarım şişe zehirli şarap içtikten sonra ölmesi arasında ne tür bir bağlantı olabilir? Doktorlara sormak da akıllarından geçmez. Sorsalar bile o yıllar Avrupa’sında tıp yerlerde sürüklenmektedir.
Sonuç olarak, adam beraat eder.
Modern tıbbi araştırmalar, yargıçların şüphelerinin doğru olduğunu ve ikinci kişinin veya diğerlerinin katil olduğunu gösteriyor.
Fiziksel, duygusal ve zihinsel aktivite, hastalıklara ve zehirlere direnç, ağrıya duyarlılık, bazı kimyasal- lara duyarlılık gibi durumlar, insanlarda takvimsel döngüler yaşar. Bu döngüler farklı uzunluklarda ola- bilir – bazıları bir gün sürer, diğerleri haftalarca hatta yıllarca sürebilir. Mesela sağlıklı bir insanın kanın- daki kolesterol seviyesi sonbahar ve kış aylarında, ilkbahar ve yaz aylarına göre bir buçuk kat daha yüksektir. Ünlü Rus çocuk doktoru Profesör Vyac- heslav Alexandrovich Tabolin, “Aynı kişinin öğlen ve gece saptanan fizyolojik parametreleri, fiziksel olarak gelişmiş bir sporcu ile küçük bir çocuğun
Zülfiye Güneş
* Yazar
14

parametreleri kadar farklı olabilir” diye yazmıştır.
Çok eski zamanlardan beri; hekimlik yapanlar, maksimum tıbbi etkiyi elde etmek için hangi bitkilerin hangi günde, tam olarak ne zaman toplanmaları gerektiğini ve ne zaman alınmaları gerektiğini biliyorlardı. XIX. yüzyıldan itibaren tıp dünyası bu tür bilgileri “eskinin masalları” olarak görme eğiliminde oldu. Ancak za- man, bırakın bu tür bilgileri, eski efsanelerin bile pek çok gerçeği barındırdığını ortaya çıkarmıştır.
Mesela, sabah saatlerinde çeşitli tümörlerin büyüme gücü daha fazladır ve büyümelerini baskılayan ilaçlar en çok sabahları etkilidir. Bir kişinin penisiline duyarlılığı, akşamları ve geceleri en üst düzeye ulaşabilir. Sıradan bir diş ağrısı bile, gündüzleri kolay atlatılırken geceleri insana kabir azabı yaşatabilir.
Sirkadiyen ritm nedeniyle sabah saatlerinde hakim duruma geçen sempatik sistem; kan basıncını, kalp hızını, kalp damarlarının tonusunu ve kalp kasının kasılma gücünü arttırır. Sabah saatlerinde kan yoğunlaşır, pıh- tılaşmaya eğilim artar. Yine sabah saatlerinde artan kan kortizon düzeyi ve çeşitli diğer etkenlerin sempatik aktiviteyi arttırması ile kalbin çalışma ihtiyacı artar. Bu sebeple, kalp krizleri sıklıkla sabahın erken saatle- rinde ortaya çıkar.
Hastanelerde çoğu ameliyatın sabah yapılmasının bir sebebi vardır. Mesele sadece ameliyatı yapan doktorun iyi dinlenmiş ve enerji dolu olması değildir; gerçek şu ki, hastanın vücudu sabahleyin daha dirençli olabil- mektedir.
Xalidə Nuray
* Şair
Gözlərində Üşüyürəm
Ögeyləşən sevgimizin, Baxışında üşüyürəm. Taleyimin qəm yükünü, Daşımaqdan tövşüyürəm.
Köz-köz olan həsrətimdən, Daha sevgi umammıram. Güvəndiyim eşqimizə, Qar ələnib inanmıram.
Ömürdən keçən illərin, Qəm səpilib izlərinə. Bürünmüşəm yalnızlığın, Tənha baxan gözlərinə.
Yaz ömrümə qəsd eləyib, Dara çəkdin biləmmədim. Həyat məni elə sıxdı, Kədərimdən güləmmədim.
Üşüyürəm gözlərində, Qəlbində mənə yer elə Apar məni ürəyində Həsrətimə sevgi ələ.
15

Süleyman Abdulla
* Şair
HAK HAKKINDA BİR ŞİİR
Şimdi her şey birbiriyle ilgili,
Dağın vadisi, dağın hakkıdır. Bostana ‘ ya taş, bahçeye bedava,- kuraldır, Bahçenin ağacı bostanın etiketi var
Raml ‘ ı ya yakalamak ya da yakalamak için atabiliriz,
Tersine çevirme oyunudur, kim kazanır... Gamza beyaz bulutta siyah satıyor, Günü açma hakkı var ay tutulmak.
Kömür mü, cehennemin külleri,- dip mi? Cömertlik fakirlerin boş cebidir. Mutlaka bir kişinin mazereti vardır, Haksızın dışarı çıkma hakkı ve hakkı vardır.
Kim demiş ellerin benden döndüğünü? Ne geceydi ne akşam ne gündüz. Geldik, o da eğri bir yoldu, Hırsız gitti, doğrunun hakkı var.
Çok geldi hayat ahmaksızın geçti Yaşamanın tadı yok ahmak Niyə səndən inciyim ki, vəfasız? Herkes unutulmayı hak ediyor!
16

Aida Adıgözəl
* Şair
Məhşər günü
Sən nə bildin apardığım nə idi?
Canım idi, cəsəd idi sürüdüm?! Ruhum idi qopub çıxan canımdan, itin gördü, yazıq - yazıq hürürdü ...
O da bildi canım çıxır astaca, qırıq - qırıq zingildəyib dayandı. Bir ölünün ağlamağı nədir ki?! Uzaq başı ah - nalədi, fəğandı!
Bır can idi, borclu idim Allaha, bağışladım sənə ondan gizlicə. O dünyada nə verəcəm bilmirəm, hesabını inkir - minkir bilincə.
Dan sökülür, başa vurduq gecəni, bir dam altda bir diri var, bir ölü... Eşidirsən, bir səs gəlir göylərdən?! Qiyamətdir, dünya uçub tökülür...
17

Selvi Yıldırım
* Şair
Ayaklara
Saatler artık işsiz İşlemez zaman Geçmez silüetin Ojelerim soldu Avuçlarım ıssız
Hem uçsuz bucaksız Kuytu köşeler arıyorum Sensizliğe susuyorum
Ve dibine vuruyorum
Bir şarkıyı döndürüp döndürüp Şişeyi sallıyorum
Boş kısmına sövüyorum Ayaklar yalın
Ayaklar sensiz Ayaklara içiyorum
18

Selma Çanakçıoğlu
* Şair
İlkbahar
İnat etme, gel artık, bekletme gözüm yolda, Yeşersin tüm kâinat, coşkuyla aksın dere. Yağsın kırkikindiler, çiçek açsın her belde, Mis kokular yayılsın, huzur getirsin şehre.
İlmek atsın toprağa mutluluk çiçekleri, Çağırsın tenin, kokun tülden kelebekleri, Arılar oğul versin, bal tutsun petekleri, Fısıldasın gökyüzü, bahar gelmek üzere.
Tabiat secdelerde, cemreler duâlarda, Bin umut ışıltısı avuçlar semalarda, Kuzuların “me...” sesi yankılansın ard arda, Yeryüzü aşka gelsin, canlansın birdenbire...
Yeşersin salkım söğüt, goncaya dursun güller, Suya doysun topraklar, çiçek açsın sümbüller. Avuçlar da umutlar, nura dokunsun eller, Papatyalar taç olsun başımda çepeçevre...
Göç etsin kırlangıçlar, gülümsesin bulutlar, Gök yarılsın, ortadan aksın bütün umutlar, Fidan olur tohumlar , Nevruz Bayramı kutlar Ateş ile pervane mühür vurur kadere.
19

Günay Ümid
* Şair
Aç Qapını
Eşidirsən?!
Və ya
Eşitməmək mümkünmü qapı səsini?! Çoxdan olube,
Lap çoxdan...
Nə vaxt olub xatırlamıram
Bu qapını öz üzümə
Özüm bağlamışdım axı.
İndi o qədər yolu Gedişimin üstündən keçib
Necə gəlmişəm İlahi?! Əllərim də məndə qalıb Qapını da döyə bilmirəm.
Nə qədər çox şey almışam özümdən, Nə qədər çox şey alıb özüm məndən... Tənginəfəs pıçıltı səsləri döyür qapını Bilirəm ürəyin üşüyür-deyir Yolları ilmə-ilmə söküb
Bir misra şeir toxumuşam Ürəyinin çiynine salacam üşüməsin. Aç qapını!
Sonuncu ilməsi qalıb bu yolun, Bir addımlıq ümidəm
Aç qapını!
Bəlkə elə ölmüşəm?
Aç qapını!
Yeni gəlməmişəm ki?
Mən yenidən gəlmişəm!
20

Yolum,Turan yoludur, Soyum Türkün qoludur. Uludan da,uludur, Bu belə də qalacaq, Dünya Türkün olacaq.
Əyilməz başım mənim, Göyçə sirdaşım mənim. Təbriz yaddaşım mənim, Türk tarixə dalacaq, Dünya Türkün olacaq.
Qarabağ qətiyətim, Bir olacaq millətim. Bitirib bu zilləti Qisasını alacaq, Dünya Türkün olacaq.
Özbək,Qazax qardaşım, Türkmən canım,qandaşım. Uyğur silsə göz yaşın Dünyamız qurtulacaq, Dünya Türkün olacaq.
Qırqızam,Türk oğluyam, Ötügənə bağlıyam. Qaqauz,Altaylıyam, Türk,Turanı quracaq, Dünya Türkün olacaq.
Kərkükdən üzü bəri, Trakya,Tatar əri, Başkurtlar-yenicəri Dik ayaqda duracaq Dünya Türkün olacaq, Dünya Türkün olacaq.
Aybəniz Qaragilə Qafarlı
* Şair
Dünya Türk’ün Olacak
21

Emine Alagöz
* Şair
Götür Beni Uzaklara
Al götür beni uzaklara Atın terkisine değil Sadece elimden tut Uçuruma değil Gökkuşağına Altından geçirme Renkleri anlat bana Al götür beni İklimlerin değişmediği Yüreğine koy beni Her taraf
Çiçeklerle dolsun
Al götür beni Yüreğimde kocaman Bir boşluk
Avuçla sevgi tohumunu Serp yüreğime Senle dolsun
Senle çoşsun
Senle dolsun senle çoşsun
22

Fahri Udruji
* Şair
Yurdum
Səndə qeyrət rəmzi, namus rəmzi var, Ey mənim vətənim, mahnım, dastanım. Sülhə dayaq durub bu yurdda xalqlar, Aləmə səs salan dürr, Dağıstanım.
Dərbənd qərinələr, illər səsidir, Axulqо əzəmət nişanəsidir,
Bu yurdun hər yeri can nəfəsidir, Gizlənib qəlbində sirr, Dağıstanım.
Şöhrəti azalmaz Narın-Qalanın, Saxlar Qara-Qureyş tarixin anın, Çox olmur vətəni bircə insanın, Taleyə yazılan bir, Dağıstanım.
Zirvələr alçalmaz daim uçalar, Qəddinə bəzəkdir barlı bağçalar. Nə vaxt ki, dillənir müdrik qocalar, Saçılır ətrafa nur, Dağıstanım.
Yada sal fərəhlə Anji qalanı, Rəsul bəzəyindir, şöhrətin, şanın. Tarix yazmaqdadır şərəf dastanın, Qürurla ayağa dur, Dağıstanım.
23

KADIN VE ANA
O bir kadın’dır düşerse yeniden kalkar O bir ana’dır sarar sarmalar
O bir kadın’dır yar olur yaren olur O bir ana’dır umutsuzluğa umut olur.
O bir kadın’dır kırılgan kalbini Kendi sarar O bir ana’dır toplar toparlar
O bir kadın’dır fedakarlık yapar
O bir ana’dır cenneti kendine mülk yapar.
O bir kadın’dır ailesine bayrak olan O bir ana’dır Ülkesine asker yetiştiren O bir kadın’dır asker anasıdır
O bir ana’dır şehit anasıdır.
O bir vatandır bayrağınızı dalgalandıran O bir dünyadır, gönlünde yer veren
O bir hayattır, size eşlik eden
O bir sevdadır, yüreğinize dokunan
O bir geçmiştir, gelecektir ,
Bugün ve yarınınız olup daima sizinle olan
O bir kadın’dır yokluktan var eder O bir ana’dır aşa katık eder
O bir kadın’dır elleri nasır tutar O bir ana’dır evi ev yapar.
O bir kadın’dır acısını kalbine gömer
O bir ana’dır aç kalır evladını doyurur
O bir kadın’dır viraneyi güllük gülistana çevirir O bir ana’dır içi kan ağlasa’da yüzü güler.
O bir kadın’dır karanlığa ışık olur
O bir ana’dır yüreklere Sevgi olur
O bir kadın’dır merhamet’sizlere merhamet olur O bir ana’dır sevdası büyük olur.
Hülya Alptekin
* Şair
24

Zülfiye Hasanzade
* Şair
Halal Et Haqqını
Halal et haqqını
halal et anam
Ömrünü mənim
çün etmisən hədər
Halal et haqqını
halal et anam
Mən sənə hər zaman vermişəm kədər Halal et haqqını
halal et anam.
Gecələr yatmayıb oyaq qalmısan Sübhədək oturub lay-lay çalmısan İndi qocalmısan nənə olmusan Halal et haqqını
halal et anam. Şəkərdəndə şirindir anam mənə Şükürlər olsun sən olan hər günə Övladın İlqar olsun qurban sənə Halal et haqqını
halal et anam.
25

Enes Gürbüz
* Şair
Bir Âmâ Gibi Görüyorum Seni
gördüm dedin bana
gördüğün gölgemdi
kefallere kan bulaşmasın diye gelmemiştim yanına
gün batımını izliyordun sen beklemekten ağaç oldum kayalara oturmuştum gözlerim kapalı bir âmâ gibi görüyorum uzaklarda bir sevda tıpkı senin gibi yalnızlaşan
tıpkı bir deniz gibi akrostişine işlemiştim ismimi belki bakarsın diye
önceden elini öptüğün ninem orada idi o gün
merhaba dedin ona
selamını alan gölgemdi
seni görüp de gelemediğim gün sımsıcaktı ellerin ve parmakların hissettim
dokundum sana rüzgârımla
o gün vapurda simit verdiğin martılar kollarımdı benim
geceleyin kalkıp pencerenden izlediğin uzun uzun baktığın ay ve yıldızlar gölgemdi benim
gördüm dedin bana gördüğün gölgemdi
gözlerim kapalı bir âmâ gibi görüyorum uzaklarda seni
26

Şaban Efendinin karşı rafta dizili duran güğümlerin- den biri o gün satılmasaydı ve Şaban Efendi aynı gün raflara bakarak içten bir of geçirmeseydi, gidişimin asla farkına varamayacaktı. Ben ki bakır şekerlikle- rin arkasındaki yerimden yıllardır oynatılmamıştım. Onun gibi her ikimiz de yerimizden memnunduk, alış- kındık. Şaban Efendi yıpranmış patron koltuğunda ve ben de bakır eşyaların arasında unutulmuş gibiydik. Ben onu görüyordum, o bana bakıyordu ama çoğu za- man fark etmiyordu. Ancak bugün yokluğumun farkı- na varmıştı. Ben ise birkaç gündür onun gözlerinden ırak, bir çift yumuşacık ellerin güvencesindeydim.
Yokluğum onu çok telaşlandırmış, yaşlı kalbi heye- canlanmıştı. Kaybetme korkusunu taşıyan elleri titri- yordu. Tekrar tekrar baktı aynı yere, sonra bir alt rafa ve sonra bir üst rafa baktı. Yoktu. İlerleyen yaşı ona bir oyun mu ediyordu? Aklını zorluyor, yokluyordu. Acaba başka bir yere mi koymuştu yoksa satmış mıy- dı? Son anılarında böyle bir sahne yoktu. Gidişim ona eski bir sevdanın varlığını hatırlatmıştı. Bırakıldığım yerde olmamam yok olduğumun belirtisi değil miydi? Belki eski bir eşya olarak başka bir yere konmuş ola- bilirdim. Bunu nerden bilecekti ki? Sonuçta başkaları için sıradan bir cezveydim işte. Sadece kusursuz dere- cedeki o albenili oymalarım ve renklerim olmasaydı
eskiyip gidenlerin arasına atılacaktım. Şunu biliyor- dum ki, Şaban Efendi için unutulmaz bir anının en derin sembollerinden biri olarak, onu kaybolmakla yaralamıştım.

Şaban Efendi bütün bir öğleden sonrasını aramakla geçirdi. Sonunda aradığını bulamamanın üzüntüsün- den bitkin bir halde koltuğuna yıkılırcasına çöktü.
Yardımcısı aklına geldi bir anda. Evet, evet, mutlaka yeni çırak Ersin almış olmalıydı. Yoksa satmış mıydı? Bağırdı o kısık sesiyle.
“Ersin! Ersin!” Ses yoktu. Bakırcı dükkânının arka- sındaki tamir ve imalat kısmına doğru yürüdü. Bu arada Ersin’e sesleniyordu. Çocuk çıktı dışarı. “Buyur usta.”
“Seni çağırıyorum, niye gelmiyorsun?”
“Geldim usta. Bir şey mi oldu?” Şaban Efendinin yü- zünü hiç böyle hiddetli ve mutsuz görmemişti.
“Şey yok.”
“Ne yok?”
“Şey, cezve işte.”
“Cezve mi? Hangi cezve?”
“Bakır cezve.”
“Dükkânda bakır cezveden çok ne var usta, satılmıştır mutlaka.”
“Bak satılmış diyor, beni deli mi edeceksin! Nakışlı cezveye ne yaptınız?”
Çırak sustu, anlamıştı hangi cezve olduğunu. Yutkun- du önce, nasıl anlatacağını bilemez gibiydi.
“Nakışlı cezveyi sattık usta.”

Bazen bir resim veya ses, tek bir bakış, eski bir me- lodi, belki nostaljik bir koku bir anda sizi o çok de- rinlere, geçmişin hatıra defterine götürür, bırakır ve döner. Benim o odadaki varlığım da ona hatıralarının en azizini yaşatıyor, hülyalarını canlı kılıyordu. Nakışlı cezveye mi vurgundu yoksa onda can bulan güzelliğe mi hayrandı bilemedim ama bana her baktı- ğında, bana değil de üzerime kazılı bir çift siyah göze bakıyor gibiydi.
Oysa beni yaratan oydu. Herkesin hayranlıkla baktığı
Fatma Becare Çağlayan
* Yazar
Nakışlı Cezve
27

nakışlı cezveyi yapan onun hamarat elleriydi.
Ben ki siyah bir çift gözün ricasıydım. Şaban Efendi beni işlemeye başladığında, şöyle demişti: “Bu cezve- yi benim için nakşet Şaban. Çok güzel olmalı. Onunla sana kendi ellerimle kahve yapacağım.”
Kalbinin derinliklerine gönderdiği bakışlarıyla genç Şaban’ın bakır gibi kızarmıştı yanakları. Avuçların- da onun ince beli var gibi dokunmuştu bana ve her bana dokunuşta, her oyanın işlenişinde, dalında çi- çeğin, yaprağın her kıvrımında onu çiziyordu sanki. Sevdiğinin tenine oyalar beziyordu. Aşkın çizgileri oluyordu bende. Üzerime attığı her derin çizik aşkın iziydi kalbinde. Hem kendine hem bana nakşediyordu ona olan aşkını. Kulpumu taktığında onun elini tutar gibiydi. Sonunda ışıl ışıl bir mücevher misali o zana- atkârın yorgun avuçlarında kaldığımda, siyah gözler gülümsediler. Kor dudaklar sevinçle ismimi fısıldadı: “Nakışlı cezve! Muhteşem olmuş. Çok güzel yapmış- sın Şaban.”
Kaç gündür ince işini yapmaktan kızaran Şaban’ın gözleri beğeni karşısında memnundu.
“Alabilirsin. Senin için yaptım.”
Bembeyaz narin parmaklar arasında kaldım. İncitme- ye korkar gibi titriyorlardı.
“Şimdi bu harika şey benim mi?”
“Sana yaptım dedim ya. Seni istemeğe gelince kahve- yi bununla yaparsın.”
Kulaklarına inanamıyordu siyah gözlü kız.
“Beni istetecek misin gerçekten?”
“Çok yakında.”
Mutluydu, çok mutluydu, aşkı avuçlarındaymış gibi sımsıkı tutuyordu beni. Sonra aldı götürdü kendisiy- le. Şaban’ın kalbini içimde taşıyor gibi parmaklarıyla okşayarak. Şaban’ın elleri dokunmuştu cezvenin her yerine. Sanki ruhunu kazımıştı üzerime. Bana sımsıkı sarılması sevdiğindendi. Hangi nesne bu kadar sevil- mişti acaba?
İki güzelin bir arada kalması uzun sürmedi. Her gün sevgiyle bana bakan gözler giderek ışığını kaybetme- ye, erimeye başladı. Aşkın renkleri soldu üzerimde, ben giderek karardım. O mutsuz oldu, ben mutsuz kaldım.
Siyah gözlü kızın kulpumu tuttuğu elleri ıslaktı. Bi- raz önce yanaklarından süzülen yaşları ötelemişti. Yağmuru kıskandıracak kadar boldu gözyaşları, her tarafım ıpıslak oldu. Bir gün dokunmadan bir kâğıda sardı beni. Paketimi sıkıca tutarak sonbahar rüzgârına bıraktı kendini. Yapraklar uçuştu ayaklarının yanın- dan. Rüzgâr hüzünlü türküler mırıldandı. O aldırma-
dı. Hissetmedi. Siyah gözlü kızın, siyah uzun saçları dalgalandı ardından, uzun bir yol oldu. Kalbinin acısı, öfkesi, saçları onunla yürüdü, gittiği yere kadar. Bana can veren ustanın masasının üzerine bıraktığın- da, ikisinin arasında kaldım. Siyah gözleri Şaban’ın ela gözlerini aradı. O ise kaçırdı gözlerini.
“Al işte cezveni, artık evleneceğin kız yapar sana kahveyi.”
“Meral, Meral” diyebildi genç Şaban, âşık Şaban, za- vallı Şaban.
Gözyaşları birer damla zehir gibi içini yaktı Şaban’ın. “Meral, ben bir tek seni sevdim.”
“Sevgi ağzına yakışmıyor, sus lütfen! Sen sevgiden ne anlarsın? Sen onu satanlardansın!..”
“Ne söylesen haklısın ama bu benim kararım değildi. Babam öyle istedi. İnan sözlendiğimden haberim bile olmadı. Ona hayır diyemedim.”
“Demek diyemedin?”
Çok suçluydu Şaban. Fazlasıyla mahcuptu. Artık söy- leyecek hiçbir sözün önemi yoktu ve durumu da de- ğiştirmezdi. Gözlerini cezveye dikmişti.
“O senin. Onu sana hediye etmiştim. Lütfen burada bırakma, al götür.”
“Senden tek bir kibrit çöpü bile kabul etmem. Sen sevgini sahipsiz bıraktın ya, sana söyleyecek laf bu- lamıyorum. Ama merak ediyorum, bunu nasıl yaptın? Sevgine sahip çıkamadın, onu pervasızca harcadın. Belki dik dursaydın her şey başka türlü olabilirdi. Başkaları için sevgisini terk eden onurunu da, kişili- ğini de terk etmiş demektir. Her kulun taşıyacağı bir yük değildir bu. Sana nasip oldu. Acılarımız bize ha- yırlı olsun...”
Siyah gözler küçümsüyordu Şaban’ı. Eziyordu, sü- rüklüyordu yerlerde. Ama yazık ki hâlâ çok seviyor- du. Unutmayı beceremeyecek kadar derin ve nefre- tine yenilmeyecek kadar âşık bir kalp taşıyordu. Ne hoşça kal dedi, ne veda etti, ne mutluluk diledi. Sa- dece başını sağa solla sallayarak yaptığını onaylama- dığını gösterdi. Yine siyah saçlarını dalgalandırarak kendisiyle birlikte kırık kalbini de aldı, çıktı. Gitti... Bir gözyaşı damlası savruldu üzerime. Öylece orta- da kaldım. Arada, sahipsiz bir aşkın, sahipsiz eşyası olarak... Kimsesiz, neşesiz kaldım. Güzel bir hayalin parçasıyken, üzerime kurulan hayaller yıkılmıştı ve ben altında kalmıştım. Sonra başka bir gözyaşı da- ğıldı üzerime. Şaban Efendi kalbinin acısını boşalttı içime.
O sakin, dingin insan, uysallığıyla ailesinin takdiri- ni kazanan Şaban, içindeki keder öfkeyle birleşince
28

kendini bir anda dükkânı darmadağın ederken buldu. Kumral saçları dükkândaki eşyalar gibi savruldu. Birçok cam eşya kırılarak yerlere saçıldı. Öfkenin gücü onu kuşattığında, uysallığı kontrolden çoktan çıkmıştı. Bugüne kadar karşı duramadığı tüm değerlere, kişilere, babasına, sonsuz itaatkârlığına, ezikliğine başkaldırı gibi eline geçirdiği her şeyi fırlattı yerlere. Gırtlağı patlarcasına bağırdı bağırdı. Dükkânın içi alabora olmuş bir tekne gibi darmadağınık kaldı. Komşuları onu zor zapt ettiler. Koltuğa oturtup sakinleştirmeye çalıştılar. Ağladığına insanlar ilk kez tanıklık ettiler. Parmakları kan içinde kalmıştı. Ama asıl kanayan kalbiydi. Dikiş tutacağa da benzemiyordu.
Neden sonra beni aradı gözleri, ondan kalan tek şey, tek dostu, sırdaşı, her şeyi ve tek tesellisi. Yüreği güzel ustam, gözyaşlarını kurulayarak beni düştüğüm yerden aldı. Aşkının son hatırası olarak koydu karşısındaki dolabın içine. Özel bir eşya olmanın onuruyla yerimden hiç oynatmadı. Bana her baktığında, bana değil de sanki üzerime kazılı bir çift siyah göze bakıyor gibiydi...
Yıllar geçti hepimizin üzerinden. Karardım, nakışlarım kayboldu ama beni asla satmadı. 
Ancak o gün olan olmuştu. İşe yeni aldığı genç çocuk satmıştı. Köpürüyordu Şaban Efendi. “Nasıl satarsın be çocuk?”
“Çok iyi para verdi usta, ben de sandım ki...”
“Bak hâlâ para diyor. Kime sattın çabuk söyle?”
“Orta yaşlı, güzel bir kadındı. Çok ilgilendi, hatta görünce ağladı sanırım. İsminin Meral olduğunu ve sana selamını söylememi istedi.”
“Meral... Meral mi dedin?” Kulaklarına inanamıyordu.
Şaban Efendinin üzerine bir kova soğuk su döküldü sanki. Karanlık odasına biri aydınlık bir kapı açmış gibi oldu. Tutsaklıktan kurtulmuş veya bağışlanmış bir kölenin rahatlığını duydu içinde. Çöker gibi oturdu kol- tuğuna. Dudağında hafif bir gülümseme belirdi. Kendini hiç bu kadar iyi hissetmemişti. Demek ki sonunda nakışlı cezve gerçek sahibine dönmüştü. Cezveyi ve onu affetmişti.
Zeynep Naxcıvanlı
* Şair
Ya da Sal Beni
Yok artık hayatın ne tadı tuzu Sovrulub küllerim sovrulub közü Kaybolan ömrümün silinir izi Neolur bir defe yada sal beni
Ayları illere caladım sensiz Hesreti qelbime qaladım sensiz Ele bil kırılıb kanadım sensiz Nolur bir defa yada sal beni.
Sevgine muhtacım ben sana deli Zeynebin perişan susubdur dili Hatırla sevdiyim geçen günleri Ne olur bir defe yada sal beni
29

Ahmed Arif
* Şair
Terketmedi Sevdan Beni
Terketmedi sevdan beni, Aç kaldım, susuz kaldım, Hayın, karanlıktı gece, Can garip, can suskun, Can paramparça...
Ve ellerim, kelepçede, Tütünsüz uykusuz kaldım, Terketmedi sevdan beni...
30

Cahit Sıtkı Tarancı
* Şair
Memleket İsterim
Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun; Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.
Memleket isterim
Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun; Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.
Memleket isterim
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun; Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun; Olursa bir şikayet ölümden olsun.
31

32