- 643 Okunma
- 5 Yorum
- 9 Beğeni
Parçalanmak
Böyle umutsuz değildim ben, ne böyle karanlık, ne de bu kadar kendinden geçmiş.
Benim de yüzümde tebessümlerim vardı, inan bana...
Hem de binlerce.
Hatırlayamasam da...
İçindeki sıcaklığını anımsıyorum hala.
Kırgın mı...
Kırgın da değilim, inan bana...
İçimdeki duygu kırgın olmaktan çok bambaşka.
Kırılmak nedir diye sorsan bana, artık işlevsiz ve geçersiz bir kelime derdim sana.
Parçalanmak...
Ah o parçalanmak yok mu...
Sanki geçerli tek şey artık hayatta.
Gerisi...
Gerisi de...
Parçalandıktan sonra kalmayan şeymiş avuçlarında.
Yine yargılıyorsun beni...
Sanki hiç denememiş gibi...
Sanki hiç çabalamamış gibi...
Sanki yalan söylüyormuşum gibi bakıyorsun gözlerime hala.
Oysaki bir meleğim vardı benim...
Kanatları kağıttan olsa da.
Hatırlarım...
Yağmur yağınca hüzünlenirdi ama asla ağlamazdı eriyip giden kanatlarının ardından. Kaldırımlarda sürüklenirdi kanatları, o yine de umudu kesmezdi uçmaktan.
Ve her seferinde, o beni, ben onu
tutup çektik uçurumun kenarından.
Ama...
Sonunda ben oldum, öldüren onu da.
Bir gün uyanıp inancımı kaybedince...
İşte o zaman ağladı yağmurla eriyip giden kanatlarının ardından.
Tek bir damla yaş döküldü gözlerinden.
Biliyordu çünkü...
İnanç bitince silineceğini varlıktan.
O zaman anladım gerçeği.
Bazı bitişler sadece bitişti.
Bu yüzden...
Kestim bileklerimi, izledim içimdeki yalanların damarlarımdan süzülüşlerini.
Kahkahalarla gülmek istedim hatta kendime ama tek bir tebessüm bırakmamıştım kendimden geri.
İşte yine bu yüzden...
Dağladım geceyle gözlerimi. Görmeye değer o son yıldızın aleviyle de yaktım ellerimi.
Oysaki koynunda saklıyordum uçmak için sabırsızlanan o kırmızı uçurtmayı.
Ama bir düşüşü daha kaldırmaz diye kalbim, onun da yaktım kanatlarını.
Kalbim, öyle yorgundu ki, başka ne yapabilirdim bilemedim ki...
Bu yüzden işte öylece karanlığa bıraktım kendimi.
Dedim ya sana...
Böyle kırılgan değildim ben, ne böyle karanlık ne de bu kadar kendinden geçmiş.
Tebessümlerim vardı benim, kanatları kağıttan olsa da bir meleğim.
Bir uçurtmam vardı koynumda sakladığım, bir çocuk vardı içimde ısrarla yaşattığım.
Bir gün uyandım...
Her şey gitmişti benden.
Gerisi...
Gerisi de...
Biliyorsun işte...
Parçalandım...
Başka ne yapabilirdim ki...
y...
YORUMLAR
Dizeler hiç yabancı değil bana,söylenmeyen sözler kalemin diline düşünce her şey mümķün,yağmur,fırtına,boran sel,deprem,duyguları parçalamak için tüm doğal afetler iş birliği yapar,yüreğinden bir parça kopar.
Her zaman ki gibi çok güzeldi,..
Sevgiler güzel yüreğinize,sağlıklı kalın..
black_sky
Eksik olmayın dilerim.
Saygı ve selâmlarımla.
Anlamlı olan bir gün anlamsızlaşınca; yani insan uyanınca bomboş bir çöle ...
bu işaret , yeniden kalk yeniden başla yeniden keşfet haydi ...demektir.
İnsan stabil değil , konfor alanlarımızda musmutlu kalmak kurduğumuz sabit sütunlarımızla yaşamaya devam etmek istesek de yaşamak bizden eskiyi yıkıp yeniden kurarak ''bir şeyi'' anlamamızı istiyor..
İşte ''o şeyi'' anlayıncaya kadar acı telaş arayış...
Vadiden vadiye atılıyoruz..
Uyanmışsın evinde -ruhunda-ve bir hırsız gelmiş bütün güzelim eşyalarını çalmış..
Yeni bir mekana doğru-vadiye- gitmez burada neden niçin dersek , daha zor.
Çık ve yürü...
Sevgili black, çık ve yürü..
Canan Köksal tarafından 25.4.2021 18:29:15 zamanında düzenlenmiştir.
black_sky
Aslında yürüyecektim sokağa çıkma yasağına takıldım;))
Her şey bir yana varlığınız tebessüm için yeterli sebep.
Eksik olmayın dilerim.
Sevgimle her daim.
Canan Köksal
Ben de kutsal acıların zannedip bir sürü ahkam kesmişim afedersin.
Sevgiyle black :))
black_sky
Çay her daim taze sigara bol;)) yeter ki gelin başımın gönlümün üzerine.
Benim black yanım hep ağır bastığı için;)) böyle oluyor;))
Sevgiyle her daim.
Yağmur yağacak bak
Sesinden belli karıncaların
Düşe yat, gündüz sabahlarında
Gözün kamaşmış olmalı hayatın büyüsünde/n
Kör zannediyorsun kendini
Kör olamaz herkese sonuna kadar açtığın kapının ardında sakladığın, saklandığın ruhun...
Pencerelerini aç aortunun, aydınlık doğsun, dolsun kalbinin çeperine.
Ne yalnızsın sandığın kadar_ yalnız_ne de çaresiz...
"İnsan unutulmak içindir" diye yazmıştı bir arkadaşım, bir şiirinde...
İnsan unutulmak için değildir, itirazım var. Her unutuşta ölsek de, her hatırlama yeniden doğurur Zümrüd_ü Ankayı, üstelik de küllerinden... Söyle, yanmak, kül olmak da bir parçalanma değil midir? Bir puzzle gibidir insan, önce dağılır parçalanır, sonra yeniden doğmak için birleşir. Her ölüm ve yanma, parçalanma, bir yeni doğuş müjdecisidir.
Günaydın karanlık gökyüzünün ışıltılı körlüğü ki ışıltılı zaman senfonisin sen, unutma kendini.. , ruhlara aydınlık gibi vuran yalnız yıldız... Kalk ve hazırlan... Güneş doğuruyor şu saatlerde kendini... Meleklerimi gönderiyorum sana, pırıl pırıl bir ruhun yansısı alnında asılı diye, alnından öpsünler diye seni... Hadi hazırlan... Yolculuk Kaf dağının ardına... Sevgimle her daim... Bitimsiz sevgimle...
black_sky
Saygılar ve selamlar olsun.