YÜREĞİMİN ÇIĞLIKLARI

• 15 Şubat 2021 Pazartesi 10:11:23

♦️SEVGİLİYE KAHIR MEKTUBU ♦️

YÜREĞİMİN ÇIĞLIKLARI

Sen, “sultan” olsan, tahtın “şaheserlerle dolsa” ne yazar, sen adam olmadıktan sonra!.. Hanların olsa, büyükçe bir memleketin sahibi, olsan, hiç umrumda olur muydun sanıyorsun?

Ben, acılarla dolu bir hayatın içinden geçmişim, sen bunu irdeleyememişsin!.. Hiç bir şeyin kıymetini bilmemiş, sadece konuşan, her şeyi ben bilirim diyerek, varlığıma, değer göstermeyi ihmal ederek, çok “vefasız” olmuşsun!

Gözlerim kapalıyken, “donuk bakışlı” zamanlar almış başını gitmiş ömrümden, sana dair yarınlarıma yükü ağır bu kahır mektubunu “boynuna asarak” armağan ediyorum!

“Artık, istemem ne aşkını, ne de sevgini, küsmüşüm senli geçmişimin her zerresine!..”

Kulaklarımda yankılanmasa sesin, hayalimde, düşümde olsan da, senden hiç haber almasam da, bil ki “sensiz” yaşar giderim!

İçimin ürpermesini “yalın ayaklarla” çizen, zavallı bedenimin titrek sesini “yok eden” sendin!

Acılarla geçen her şeye rağmen, mor sümbüllü erguvanlı çiçeklerin güzelliğinde, “dudak izini okuyan” her canlıya öğütler veren öyküler yazdım. Siyahlıklara boyanmış gecelerimden çok uzakta, hayatın en heyecanlı halini hissederek, “hasret kokan zamana” direndim!

Sen beni, ruhsuz, sevgisiz mi sandın? Sevgi dolu değerlerim, hayat kokulu haykırışlarımla sana olan sevgim çokça “yara” almıştır!

Korkma!..
“Kimse iflah olmamış üzmekten, canını küstürmekten!”

Şunu iyi bil ki, büyük bir günaha girdin!.. Sen, sadece “kendini” mutlu etmek isteyen, başkalarını mutlu etmeyi bilmeyen canınla, sonunda yazdırdın bu kahır mektubunu!

Hayatın acıları zincirler seni, mutluluğu uzak eder senden ve önünü göremez, duyamaz hale gelirsin! Ansızın, acının sihirli değneğini değdirir bedenine, bir alev gibi “yanıp durursun” sakın unutma!..

İnan, seni umursamaz hale gelir acılar; ha bire sızlatır nefesini, kanatır yüreğini, bu kahır dolu mektubu sana komşu ederek, bu ne biçim hayat dercesine bir hayalet moduna sokar durur, kurtulmak için çırpınamadan, daha da derinliklere batırır, hayatın acı gerçeklerini görmeye fırsat vermeden, üzüntünün rengini çalan “haydutlar gibi” çığlık çığlığa kalan söylemlerle, içten içe yakmaya devam eder ruhunu! Buz koyup da, soğutamazsın içini, işte böyle bir şeydir kahır mektubu!

Şimdi!..
“Var git yoluna, kaybettin beni sonunda, sen artık ağla yokluğuma!..”

Of ya of deyip, sen neymişsin be adam korkmak da neymiş, neden diye sorma, ben giderim işte öylece!..

“Korkmadan, üşenmeden!..”

“Yalın ayaklarla zeminlerde izler bırakmadan, yüreğimin çığlıklarını adım adım sensizliğin sonsuzluğuna attırarak, terk eder, giderim seni!”

Mehmet Öksüz