Ağaçların altında

• 11 Aralık 2020 Cuma 00:23:42

Bu eve tıkılıp kaldığımız süreçte insan biraz dışarıya bakıp hayaller kurmak düş görmek istiyor sanki.

Oturma odamın pencere önündeki kanepeye oturur bir süre dışarıyı izlerim. Bu gün yine oturup karşı parka baktım önce. Çünkü parkın girişinde biraz sararmış söğüt ağacının altında kımıltılar gördüm. Önce kuru yaprakların üstüne oturup dinlenen bir kadın sandım. Sonra kadına yaklaşan uzaklaşan diğer görüntü ilgimi çekti. Seyretmeye koyuldum.
Yerde oturan kilolu bir bayandı. Sağa sola dönüyor, bazen ayağa kalkıyordu. Yanındaki erkekti gördüğüm kadar. Oturup kalkan kadının telefonla resmini çekiyordu. Bence iki sevgiliydiler. Bu tenha parka gelmiş, dinleniyor, belkide eğleniyorlardı. Salkım söğüdün yere kadar inen yaprakları yüzünden tam göremiyordum. Bu seyrim on dakika kadar sürdü. Sonunda ağacın altından yola doğru yürümeye başladılar. Kadın kilolu, erkek zayıftı siyah pardesüleri ile. İyice görüntü alanıma girdiklerinde hayallerim boşa çıktı. Bu kişilerden zayıf olan da bayandı. Bizim evin yanındaki yola doğru yürüdüler. Kilolu gördüğüm kızın gerçekten bayağı kilolu olduğunu gördüm..

Dışarıyı seyretmem sürdü çünkü onlar gözden kaybolmadan iki kişi göründü. Bu kez hemen bizim evin önündeki küçük parka giriyorlardı. Demek ki biraz daha oturacaktım pencere önünde.
Onlar da parkta tam karşımdaki kanepeye oturdular. Maskelerinin çene altında olduğunu fark ettim. Bunlar biri erkek iki gençti. Kız oğlana sokuluyordu, oğlan ise ilgisiz gibi oturuyordu. Oysa genelde daha çok erkekler yaklaşırdı kızlara. Bu ilgimi çekti. Kız oğlanın ağzından bir şey aldı, ağzındakileri temizliyordu sanki. Erkek sabırlıydı bu işleme ses çıkarmıyordu. Bu görüntüleri de bu kez küçük bir ağacın yaprakları engelliyordu biraz. Erkek kız güzeli gibiydi bana göre. Kız da erkek güzeli gibi miydi diye düşündüm. Maskelerini takmışlardı. Kızı iyi görebilmek için ayağa kalktım, maskeden göremedim.. Su içmek için kalktım. Döndüğümde bu çiftin de gitmiş olduğunu gördüm. Pencereye iyice yaklaşıp ne tarafa gittiklerine baktım bana neyse. Eskiden karamuklar olan yolda el ele tutuşmuş yürüyorlardı. Acaba yeni evli mi, yoksa sevgililer miydi. Bana çok gerek ya, bunu düşündüm.

Yazacak ne varsa bir de oturup röntgenciliğimi yazıyorum.
Bu korona virüs yüzünden olmalı. İnsan evde ne yapacağını şaşırıyor ve kendine oyalanacak bir şey arıyor. Araya birde hayal gücünü katarak.

Yok yok bu böyle gitmez. Yarından başlayarak, hem yazmaya hem de resim yapmaya başlayacağım.
İki yağlı boya resim tablosu önümde..

11. 12. 2020 / Nazik Gülünay