kıbutz ve travma(28.11.2020)

• 28 Kasım 2020 Cumartesi 13:46:44

Babam bana bilimi sevdirmek için elinden gelen herşeyi yaptı,odamızı bir bilim merkezine çevrimişti, mikroskop deney tüpleri sac ayakları , kara tahta ,kalkülüs kitapları…
Sabahları çok değişkenli fonksiyonların analizi üzerine çalışıp yorulan zihnimizle birlikte öğleden sonra deneylere başlardık, cumartesi günü beni hahamın evinden almaya gelir ve bana hep o gün ne öğrendiğimi sorardı ben de ona bir sürü kelime ezberlediğimi anlatırdım, sinagogda çocuklardan oluşan takımlar bilgi yarışmasına katılır ve kaybedenler sessizce ağlamaya başlardı. Tevratın gerekli bölümlerini açıklayamayanlar büyük bir suç işlemiş gibi davranırdı.

Herhangi birinin bar mistvasının olduğu her cumartesi farklı bir bölüm okunur ancak üzerinde İbranice harflerin basılı olduğu yada el yazması ile işlendiği tomarları parlak sopalarla desteklenen bembeyaz parşömenin kendisine ve ışıktan koruyan kadife örtüsüne ancak törende dokunulurdu.İbadet edenlerin üzerinde takım elbise , kipa, motifli bir tallit olurdu.

Jonny düşüşünden sonra geçirdiği günleri bana hiç anlatmadı beni son derece kolay affetti , inancına göre kin beslemek günahmış, hiçbir şey olmamış gibi benimle arkadaşlığına devam etti , okul değiştirirken ona refakat etmeme izin verdi.
Onun ergenliğe yeni girmiş bir aziz olduğunu düşünmeye başladım.gerçek hislerini bana açıklamasını çok isterdim, beni affetmediğini hissediyordum, onun yerinde ben olsam affetmezdim, en son ön dişlerimi kıran çocuğu affetmiş gibi gözükmeme rağmen hiçbir an affetmedim ve tanrıdan onun da dayak yemesini diledim.