Yaralı

• 18 Ekim 2020 Pazar 19:23:29

Üç sene evvel içime bir ateş düştü, kime gidip söndüreyim..
Gözlerinin elâsı, bakışının belası kavurdu içimi, okyanuslar kâfi gelmedi, çok korkttum hemde nasıl, sen olsaydın anlatırdım, yüzünün çizgilerinde senin geçtiğin yollar vardı, yaşanmışlık acılar yer etmişti, sende yoksun ki kimle gidereyim acımı. Sensizliği de anlatacak kimseler bulamamıştım, onsuzluğu haykıracak yer bulamıyorum, hadi gel otur karşıma, biraz utanıp kızarıyım başımı kaldırmadan kalbimin sahibini ağlaya ağlaya sana döküyüm, hayalde olsa senle paylaşıyım..

Bir gülüşü vardı, ömrümün bahar bahçesi
dudağının kıvrımında papatyalar açardı, leylak sümbüller halt etmiş kokusu karşısında, ezemediğim duvarlarının altında kalışımı yana yana ,kana kana dokun kalbime de anla !
Özlemeyi ilk sende öğrenmiştim, ilk senle yokluğa adım atmıştım, uzaktan sevmelerin Kadını olacağımı sen hissettirmiştin bunca isyan figan önce sana sonra ona, ilk kahramanım koyverdi ellerimi nasıl isyana tutuşmayım söylesene Baba !
Bak oda gitti, aynı senin gibi..

Hadi otur karşıma demli bir çay koyusunda içimin içime sığmayışını anlatıyım, ben gelemiyorum hiç olmazsa hayalin yüreğimi dinlesin, sana benzemek zorunda değildi.
Önce yüreğini açıp, bağlayıp sonra olmadık anda çekip gitmemeliydi, çok ama çok öfkeliyim hem sana hem ona.
Tıkanan kulaklarınıza, sağır ettiğiniz vicdanlarınıza, unuttuğunuz merhametinize, tepkisiz kalblerinize, bilmediğim nedenlerin çukurunda debeleniyorum..

Sesim sesimden korkar, yüreğim aklımdan kaçar, siz duymazsınız..
Artık istesemde nedenini sana soramam Baba! Ölülerden hesap sorulmaz !
Ama o yaşıyor Baba ! Kimliksiz yitik, avare,
Nerdedir ne yapıyor nasıl yaşadığı ihtimaline güvenerek diyorum.
Kaybolanlar klubu benim kalbim ,kayıplara hazır benim benliğim, sayısını unuttuğum gidişlerin hanesi ruhum.
Tek tesellim senin nerde olduğunu biliyorum Baba! var oluşunun bittiği yerdesin.
Sende izin vermemiştin dokunmama sevmeme kokunu ciğerime çekmeme, biliyor musun? Tek bu yüzden nefret ederim bayram sabahlarından, senede iki kez öptüğüm ellerin, sarıldığım bu kadarını hak gördüğün..
Olsa kaç yazar bayramlar, delinin bayramı her gün, hasretten sevgisizlikten delirene.
Onunda senin gibi çizgileri vardı Baba !
Geçilmesi imkânsız kalın, senin gibi sevgisini göstercek cesareti yoktu, seni aradığım için sanırım talihime böylesi zor bir sevda düştü..
Oysa babası tarafından sevilen kızlar, tamamlanma ihtiyacı duymaz, görünmez kahramanları vardır, kanatları altında korkuyu bilmezler..
Ya ben ,ya ben Baba !!
Eksikliğim gözlerimden akıyor, tamamlamayı bilmediğin beni kurtların ortasına attın, sürünün içinde tek kuzu benmişim gibi sevgisizliğine yem ettin..

Bak Baba ! Dağlar nasılda görkemli erişilmez sen ve onun gibi, yamaçları çetin uçurumları ölüm, senin ve onun gibi.
Sana onu anlatacaktım konu nerelere gitti, giden dönmeyince başladığın yerde kalıyorsun.
Özür dilerim amacım seni üzmek değil, bana ne yaptığınızı hissedin anlayın acıyorum acıtıyorum kalbimi, yaşadığım yaşattığınız herşeyden sorumluymuşum gibi..
Yaralı bıraktığın çocukluğuma, Yaralarına yenisini katmış iyileştirme çabasında olan bir Kadın görüyorsun kızma bana..

Yaralarımı önce senden sonra ondan aldım, ikinizinide çok sevdim, sevgisizliğin gölgesinden güneşi bulmaya çalışıyorum,lütfen sizde görün anlayın beni ..