Muhteşem!..İşte böyle pusulasını şaşırtıyorlar insanın..Yollar güzelliklere çıksın daima..Saygıyla..

Yine, yeniden bir zamanlar yöneldiğimiz yerden bir şeyler hatırlattı bu yazı bana

Bence zamanı gelmiştir, rahmetli :( Oruç Aruoba üstada kulak verelim, tam yeridir bakınız ne demiş,

Yenilenmeğe yönelmiş her yaşam biçimi,
ağır bir küf kokusunu da yanında, birlikte
getirir: Ama unutmamalı ki, küf, aslında,
yepyeni yaşam birimlerinden oluşur
-çürüyenin üstünde serpilen
taptaze canlılardan…

Yaşam bir yoldur temelde, doğru; ama, hep,
belirli yolların yürünmesi sonucu ulaşılan
yerlerde, durağanlaşmağa çalışan,
yerleşmeğe çalışan bir yol…

Yola çıkan kişi,
daha önce konakladığı yerlerin izini taşır
-yeni konaklayacağı yerlere dek,
ve, tabiî, yolda attığı adımlar boyunca…

Yolunu kendin yürüyebilmek için,
yönünü kendin koymak zorundasın.

Yönsüz yol yoktur – yol, ancak,
bir yön ve bir yürümeden oluşur:
Yeni bir yol, yeni bir yön demektir.

Yürünmemiş yol, yol değildir.

Açılmış yollarda yürümek neye yarar ki?

Yönü zaten belli olan yol, yol bile değildir:
Yol, yönsüzlüktür. (Bir arabaya takılmış
bir pusula, hiç durmaz, dönüp durur…)

Yolun yönü, yol açılırken belirlenir
-açıldıktan sonra da, artık,
zaten bellidir: belirli bir yola girmek,
belirlenmiş (bir) yön(ler)de yürümektir.

Sahici yürüme,
yol açmadır.

Yolu yol yapan, yola çıkma edimidir.
(Gerçek yollar da öyle açılmaz mı zaten:
Dinamit ekipleri, ekskavatörler, greyderler
-bir gürültü, bir patırtı: sonra,
dümdüz asfalt üzerinde kayıp giden lastikler…)

Açılmış, hazır yollarda
yumuşak yumuşak dönüp duran tekerlekler
ne anlarlar ki, yol asıl nedir – ya da, salt,
yol nedir…?

Yolu gerçekten bilen,
yolun gerçekten ne olduğunu bilen,
yolda dönüp duran tekerlek değildir:
kazmadır, kürektir, dinamittir
-tekerlekler terlemezler…

Yolu,
yürüyen bilmez;
açan bilir.

İnsanın özgürsüzlüğünün temeli,
kendisinden önce zaten açılmış, belirlenmiş
yollarda yürümek ‘zorunda’ kalarak,
yönlendirilmektir
-özgürlük de, yol açabilmektir.

Bağımlılık ‘zorlanma’ysa, bu,
bir yolu yürümeğe zorlanmaktır
-belli, belirli, açılmış, açık bir yolu…

Özgürlük yürümekse,
açılmamış, belirsiz yollarda
yürümektir.”

Oruç Aruoba
-Yürüme-

copy paste:)) zamanı...

1. Duruluk
Paragrafta gereksiz ifadelere yer vermemektir.

2. Açıklık
Söylenmek istenenin rahatlıkla anlaşılabilmesi, açık bir anlatıma sahip olunmasıdır.

3. Özgünlük
Yazarın, şairin kendine özgü, farklı ve orjinal bir üsluba sahip olmasıdır.

4. Sadelik
Sanat yapıtında yabancı sözcüklere yer vermeyerek rahat anlaşılır bir dil kullanmaktır.

5. Akıcılık
Okunan metinde telaffuzu kolay sözlerin kullanılmasıdır.

6. Derinlik
Sanat eserinin, derinlerinde gizli anlamlar bulundurmasıdır.

7. Yalınlık
Paragrafta anlaşılması zor, süslü anlatıma yer vermemektir.

8. Yoğunluk
Paragraftan yoğun anlamlar çıkarabilmektir.

9. Doğallık
Yapıtı günlük konuşma dilinin rahatlığıyla oluşturmaktır.

10. Çekicilik
Bir sanat metninin ilgi uyandırıcı bir üsluba sahip olmasıdır.

11. Sıradanlık
Sanatçının kalıpların ve alışılmışın dışına çıkamamasıdır.

12. Evrensellik
Sanat yapıtının veya sanatçının dünyanın her yerindeki insanlara seslenebilmesidir.

13. Güncellik
Bir sanat yapıtının aktüel meseleleri ele almasıdır.

14. Kapalılık
Paragraftaki anlamın ilk okuyuşta sezilememesidir.

15. Nesnellik
Metnin bilimsel verilere dayanması ve tarafsızlığını ortaya koymasıdır.

16. Kalıcılık
Yapıtın ya da yazarın sadece günümüz insanına değil her çağa hitap edebilmesidir.

17. Bütünlük
Metni oluşturan cümlelerin anlam ve yapıca bir bütün meydan getirmesidir.

18. Öznellik
Sanat eserinde tartışma ve yoruma açık, kişisel düşüncelere ağırlık vermektir.

19. Ulusallık
Sanat yapıtında belli bir milletin kültürel özeliklerini öne çıkarmaktır.

20. Canlılık
Parçadaki olayların okuyucuda merak uyandırması ve okuyucuyu bunaltmamasıdır.

21. Özlülük
Parçada az sözle çok şey anlatabilmektir.

22. İçtenlik

Yazarın okuyucuya samimi duygular taşıdığını hissettirebilmesidir.

23. Etkileyicilik
Metni okuyanda iz bırakabilmek, okuyucunun düşünce yapısına etki edebilmektir.

24. Sürükleyicilik
Okurda merak uyandırıp onun ilgi ve heyecanını her an canlı tutmaktır.

Anlamsızlık düşüncesi doğuran, bir durumla karşılaşılmış, olmalı diye düşünüyorum sayın yazar.
Ayaklar baş, başlar ayak olduğunda yaşanır genelde bu durum. Yani nicelik niteliğe hükmettiğinde gözlenir bu. Göz bakar, beyin durur...

bir sonraki yazının resminde kafa kaldırılsın yüzünü görelim, ihtimal gözleri de olmayacaktır..ya yüzü komple yoksa?

hımm...

her ne içiyorsanız ve nasıl yaparsanız bilmem ama,
kayboluyorsunuz tıpkı benim gibi.
" benim gibi" kaybolmaya ait jargon, dilerim siz daha genç ve umutlusunuzdur yarınlara dair. ya da büyümüşsünüzdür. gerçeği değil anladığımca, sadece o anki ruhumuza ya da sizin deyiminizle " mod"a uygun, yada bana ne ya! işte her neyse o'nu anlatmalarda.
işin harbi denilenlerini severiz biz, iş, aş, siyaset ve sevişmelerine dek ve din hariç,
yazan ve yazılanları olarak ve yazanlara üstelik,
işimiz zor ve kendime yakın bulduğumdandı bu yorum, yine. az sonraki onca karşılıklı emoji boşa da gitmesin diye elbet..
deli cafer, ismail ya da tayfur , vapuru onlar vurdu, ben vurmadım...

eyvallah.