TONTONLAR VE ÖĞRETMEN AMCA

• 30 Mayıs 2020 Cumartesi 00:16:23

TONTONLAR VE
ÖĞRETMEN AMCA

Bu hikaye Erzincan Büyük Çakırman Köyünde yaşanmış ve yazılmıştır.

Tontonlar: Bir keçi yavrusu, 4 koyun yavrusu ve bir manda yavrusundan meydana gelen hayvanlar topluluğudur.
Tontonlar bir gün okul bahçesi yanında otluyorlardı. Öğretmen Amca, elinde bel, kazma ve kürek ile bahçeye çıktı. Tontonlar bunu uzaktan görmüşlerdi. Merak etmeye başladılar. Keçi yavrusu çok gezip, çok tuzaklara düştüğü için şöyle bir hüküm yürüttü:
---- Öğretmen Amca bu aletlerle bize bir tuzak kazıyor olabilir, demek oluyor ki bundan sonra buralarda otlayamayacağız, oynayamayacağız, dedi.
Kuzular ve manda yavrusu ise hiç böyle düşünmüyorlardı. Öğretmen Amca bu aletlerle bahçesini işleyip bir şeyler ekecektir belki, dediler. Dediler ama hangi tarafın dediği doğruydu? Bunu anlamak için neticeyi beklemek gerekiyordu.
Öğretmen Amca bu esnada bahçesine gelmiş işine başlamıştı bile. Toprağı derince belliyor, çapa ile tezekleri eziyor, çıkan yabani ot ve ayrıkları ise birer birer ayıklıyordu. Manda yavrusu söze karıştı:
----- Arkadaşlar biraz yaklaşıp, Öğretmen Amca’nın ne yaptığını yakından görsek, tuzak mı hazırlıyor, bahçeyi ekime mi hazırlıyor bilgi edinsek fena olmaz, dedi ve öyle yaptılar. Otluyormuş gibi yavaş yavaş Öğretmen Amca’nın bahçesine yaklaştılar.
Öğretmen Amca Tontonların farkında bile değildi. İşine devam ediyordu. Çalışırken bir yandan, alnından akan terleri bahçeyi suluyordu.
Tontonlar bir müddet sessizce Öğretmen Amca’yı gözlediler. Sonra keçi yavrusu:
---- Gördünüz mü, ben size dememiş miydim? İşte size güzel bir tuzak, dedi. Eğer tuzak olmasa Öğretmen Amca toprağı bu kadar derin kazar mıydı?
Diğer Tontonlar bir an keçi yavrusunun sözüne hak verdiler. Fakat içlerinde hala bir tereddüt vardı. Bir müddet daha gözlemeye devam ettiler. Öğretmen Amca da çalışmaya devam etti. O anda bahçesinin yarısını belleyip ekime hazırlamıştı. Kuzular hep bir ağızdan oğlağa cevap verdiler:
---- Evet tuzak derin olur, lakin tuzağın bu kadar büyüğüne hiç tesadüf etmedik. Öğretmen Amca bahçesini belliyor olsa gerek.
Keçi yavrusu:
----- Eğer belliyorsa niçin tuzak kazarcasına derin belleyip emek harcıyor, bir mana veremedim doğrusu...
Manda yavrusu bağırarak:
---- Maaa... Yeter artık. Bir hayli münakaşa ve gözlem yaptınız. Sabredin, görün, öğrenin. Şimdi yavaş yavaş geriye dönelim, Öğretmen bu ya belki bir yenilik yapacaktır, dedi. Tontonlar yine otlayarak yavaş yavaş yerlerine dönüyorlardı. Keçi yavrusu ise Öğretmen Amca’yı gözlemekten kendini alamamıştı.
Öğretmen Amca bu sırada yorulmuştu. Biraz dinlenmek için kenarda duran kanepeye oturdu. Terini silmek için yere düşen mendiline el attı. Bunu gören keçi yavrusu hemen arkadaşlarına seslenerek:
---- Öğretmen Amca bizi gördü galiba, şimdi bizi kovalayacak. Bakın yerden nasıl kocaman bir taş aldı eline, diyerek tabana kuvvet kaçtı. Diğer Tontonlar da endişe içersinde keçi yavrusunun ardından koşarak Öğretmen Amca’nın bahçesinden uzaklaşıp evlerinin yolunu tuttular.
Öğretmen Amca terini sildi. Bir müddet daha oturup dinlendikten sonra kalktı. Bahçesinin geri kalan kısmını da ekime hazırladı. Fakat tohumları ekemeden akşam oluverdi. Öğretmen Amca, tohumları da yarın ekerim, dedi ve takımlarını toplayıp evine çekildi.
Öğretmen Amca ekime hazırladığı bahçesine biber, soğan, ıspanak gibi sebzeleri ekecek, köyde yetişmeyen bu sebzeleri köylülere gösterip öğretecekti. Onları ziraatla uğraşmaya teşvik edecekti.
Öğretmen Amca bu tasarılarını bir an önce gerçekleştirmekte acele ediyordu. Akşam yatağına uzandığında bile bir zaman uyuyamayıp yapacağı işleri planladı:
Çapa yapacağım, gübre atacağım, zamanında sulayacağım, yabani otları ayıklayacağım, dedi. Gündüzün yorulduğu için sonra derin bir uykuya daldı. Sabahleyin erkenden uyandı. Her günkünden daha dinç ve neşeli görünüyordu. Kahvaltısını yaptıktan sonra tekrar bahçesine döndü.
Tontonlar ise endişe içersinde geceyi yarı uykulu geçirdiler. Sabahleyin erkenden uyanıp, otlayarak yavaş yavaş yine Öğretmen Amca’nın bahçesine doğru sokuldular.
Öğretmen Amca bu esnada bahçesini tesviye etmiş, üzerine tohumları serpiyordu. Bunu gören keçi yavrusu arkadaşlarına:
----Arkadaşlar! Öğretmen Amca bize tuzak hazırlıyor dedim, bana hala inanmadınız. İşte görüyorsunuz, şu anda tuzak bitmiştir. Bizi tuzağa davet için de tuzağın üzerine yem serpilmektedir, ama oraya ve bu civara bir daha kim gelir dedi ve oradan uzaklaştı. Diğer Tontonlar tuzak kelimesini hala akıllarına sığdıramıyorlardı ama içlerinde bir tereddüt vardı. Onlar da keçi yavrusuna uyarak oradan uzaklaştılar.
Öğretmen Amca tohumları serperken uzaktan geçen tavşan kardeş de durmuş, bir an Öğretmen Amca’yı gözetleyerek:
---- Mutlaka ya havuç, ya lahana ekiyordur. Bekleyeceğim. Öğretmen Amca yetiştirsin, o zaman göreceksin onun lahana ve havuçlarıyla karnımı nasıl doyuracağım, diye düşünürken ağzının suları akıyordu. Tavşan kardeş böyle hayaller kurarken akşam da olmaktaydı. Tavşancık hayaller kurarak, sevinçle hoplaya zıplaya yuvasına döndü.
Öğretmen Amca tohumları serpti, üzerini sürgüledi ve hafiften biraz su çileyip işini bitirdi. Şimdi içi rahattı. Yorgunluğunu geçirmek için evine çekildi.
Tontonlar ertesi gün içlerindeki korku ve endişeden dolayı Öğretmen Amca’nın bahçesine doğru zoraki adım atıyorlardı. Fakat bu gün Öğretmen Amca yoktu. Çünkü ekip dikme işleri sona ermişti. Bir de baktılar ki ne görsünler. Bir kara karga Öğretmen Amca’nın belleyip çalıştığı yerlerde gezip dolaşmıyor mu? Keçi yavrusu hayretini saklayamadı. Meee... Bakın, bakın, kara karga Öğretmen Amca’nın tuzağına tutulmuş, dedi.
Zavallı keçi yavrusunun tuzak aklından çıkmıyordu. Halbuki Öğretmen Amca tuzak falan kurmamıştı.
Tontonlar kara kargayı seyretmek için biraz yaklaştılar. Kara karga geziniyor, toprağın üzerinde kalan tohumları birer birer seçip yiyordu. Tontonlar gelince kara karga gaak gaak diyerek uçup gitti.
Kuzularla malak söze karıştı:,
---- Korkak keçi yavrusu! Daha hala buna sen tuzak diyorsun. Öğretmen Amca buraya bizim için sebze ekti. Fakat bizden önce kara karga tadına baktı dediler. Yine uzun zaman münakaşadan sonra keçi yavrusu Tontonların fikrini kabul edebildi ve şöyle dedi:
Zaten bu bahçede bize yiyecek bir şey kalmadı. Öğretmen Amca hepsini söktü. Toprağı da belledi. Bizler de birkaç hafta yiyeceğimizi başka yerlerde arayalım. O zamana kadar Öğretmen Amca’nın sebzeleri ve bu bahçenin yeşillikleri tekrar artar. O zaman tekrar döneriz.
Tontonlar o günden sonra birkaç hafta yiyeceklerini başka yerlerde aradılar. Bu birkaç hafta içerİsinde Öğretmen Amca’nın bahçesi yeniden yeşillendi. Sebzeler büyümeye başladı. Bu arada Tontonlar yine Öğretmen Amca’nın bahçesi civarına döneceklerdi.
O akşam yaramaz keçi yavrusunun aklına bir kurnazlık geldi: Öğretmen Amca’nın bahçesindeki sebzeler artık büyümüştür. Sabahleyin erkenden kalkıp oraya gideceğim. Tontonlardan önce sebzelerin tadına ben bakacağım, diye düşündü.
Sabahleyin erkenden kalktı. Öğretmen Amca’nın bahçesine gitti. Öğretmen Amca yoktu. İçi rahat etti. Yavaşça içeriye daldı. Sebzeler büyüyorlardı. Yaramaz keçi yavrusu kendince sebzeleri ayırıp seçiyordu:
Biberler acıdır, Soğanlar henüz küçük, dişime göre değil, Hele ıspanakların tadına bir bakayım, diyordu. Ispanakların tadına bakmak için Öğretmen Amca’nın penceresinin altına kadar gelmişti. Meğer o anda Öğretmen Amca penceresini açmış hem temiz hava alıyor, hem bahçesini gözetliyormuş.
Yaramaz keçinin geldiğini görünce hiç sesini çıkarmadı. Pencerede duran sürahisine el attı ve içindeki suyu yaramaz keçinin başına boşaltıverdi. Yaramaz keçi sudan çok korktu, neye uğradığını bilmeyerek önce havaya sıçradı, sonra oradan çabucak uzaklaştı.
Öğretmen Amca’nın sebzeleri büyümeye başlayınca ziyaretçileri de çoğalmaya başladı. Tavşan kardeş de yoldan geçerken durdu, Öğretmen Amca’nın sebzelerine bakarak:
---- Bunlar lahana ve havuca benzemiyorlar. Ama hele bir büyüsünler, belki bunlar başka bir cinsidir ve daha lezzetlidir diye düşündü.
Öğretmen Amca pencereden tavşanı da görmüştü. Bu sebzeler bu şekilde büyümez, diye düşündü. Bahçenin etrafına duvar yapsa iyi olacaktı. Fakat malzeme yoktu. Evinde biraz okul inşaatından artan tahta parçaları vardı. Onları parçalayarak parmaklıkları andıran bir çit yaptı. Bu sayede sebzelerini korudu ve büyüttü.
Başta Tontonlar olmak üzere, Öğretmen Amca’nın bahçesinin çevrildiğini gören ve duyan bütün hayvanlar üzüldüler ve uzun zaman bahçeye giremediler.
Öğretmen Amca sebzelerin bakımını iyi yaptı. Bu zaman içinde sebzeler çabuk yetişti. Öğretmen Amca bazen bu sebzelerden yemek yapıp köylülere ziyafet verdi. Nihayet bir gün Öğretmen Amca köylüleri topladı. Önce köylülere bu sebzelerin neden daha iri, neden daha bol ve lezzetli olduğunu , nasıl yetiştirdiğini anlattı. Sonra da yetiştirdiği sebzelerden birer parça köylülere hediye etti.
Öğretmen Amca sebzeleri nasıl yetiştirdiğini köylülere anlatıp tavsiyelerde bulunurken, köylüler de can kulağıyla dinliyorlardı. Öğretmen Amca sözlerini “Toprak her şeyi verir, yeter ki biz istemesini bilelim” diyerek bitirdi.
Köylüler ömürlerinde böyle iri ve leziz sebze görmemiş ve yetiştirmemişlerdi. Bu sebepten Öğretmene hayrandılar.
Bu sırada Tontonlar da biraz geriden Öğretmen Amca’yı sabırsızlıkla dinliyorlardı. Birbirlerine:
Ne olur Öğretmen Amca birer kucak ıspanak da bize verse diye yerlerinde zıplayıp duruyorlardı.
Bunları uzaktan seyreden tavşan kardeş de Öğretmen Amca’nın yetiştirdiği sebzelerin lahana ve havuç olmadığını görünce tüm ümitleri kırılmış olarak yuvasına döndü ve bir daha o civara uğramadı. Yorgunluğunu geçirmek için yattı, uykuya daldı. Şimdi rüyasında sonsuz bir ümitle beklediği Öğretmen Amca’nın lahana ve havuçlarını iştahla yiyordu.
Öğretmen Amca toplantıyı henüz dağıtmıştı ki, Tontonlar da gözüne ilişti. Demek ki toplantı boyunca Tontonlar da beni dinlemişler, öyleyse biraz ıspanak da onlara vereyim dedi ve Tontonları bahçenin yanına çağırdı. Keçi yavrusu tereddütlüydü. Geldiler. Öğretmen Amca malak ve kuzulara biraz ıspanak verdi. Keçi yavrusu ıspanak istemem dercesine soğanları işaret ediyordu. Öğretmen Amca ona da biraz soğan verdi.
Ispanak Tontonlara çok lezzetli geldi. Keçi yavrusu ise soğanların tadına doyamamıştı. Bu soğanlardan ve ıspanaklardan biraz daha elde etmek istedi, ve kendi kendine şöyle düşündü:
Öğretmen Amca’dan istesem belki vermeyebilir. Bir akşam Tontonlar ve Öğretmen Amca uyuduktan sonra Öğretmen Amca’nın bahçesine girip istediğim kadar yiyebilirim, dedi.
Akşam olunca Tontonlar yatıp uykuya daldı. Keçi yavrusunun ise gözüne uyku girmiyordu. Tontonların hepsi uyuyunca yavaşça çıkıp, doğru Öğretmen Amca’nın bahçesine geldi. Parmaklıkların arasından kolayca geçip, ıspanak ve soğanları yemeye başladı.
Öğretmen Amca yatmıştı. Yatmamış da olsa gecenin karanlığında keçi yavrusunu görmenin imkanı yoktu. Keçi yavrusu karnını fazlasıyla şişirmişti. Yine de habire yiyordu. Sabahın olduğunun bile farkında değildi.
Öğretmen Amca bahçesini sulamak için elinde hortumuyla çeşmeye gidiyordu. Küçük yaramazı görmemişti bile. Fakat yaramaz keçi yavrusu Öğretmen Amca’yı ve sopaya benzeyen elindeki kocaman hortumu görmüştü. Öğretmen Amca’dan sopa yemeden hemen kaçayım diye düşündü. Geri dönüp, parmaklıkların arasından geçip, geldiği yerden kaçıp kurtulacaktı. Parmaklıkların yanına gelince kuvvetle sıçradı. Sıçradı ama, sıçramasıyla tuzağa tutulması bir oldu. Önceleri hiç aklından çıkmayan tuzak kelimesini hatırladı. Kendi kendine:
Tuzak işte böyle olur, dedi. Sabaha kadar şişen midesi şimdi parmaklıkların arasına sıkışıp kalmıştı. Ne ileri, ne de geri gidemiyordu.
Öğretmen Amca bunu gördü. “Ben hayvanları severim ve korurum, fakat ihanet edilmesinden de hoşlanmam, şimdi seni hapse atayım da gör” dedi. Keçi yavrusunu götürüp bir odaya kapattı. Keçi yavrusu tuzağın birinden kurtulup ikincisine düşünce o kadar korktu ki, konuşmasını bile unuttu. O zamandan beri keçiler hiç konuşamaz oldular.
Keçi yavrusu bu küçük hapishaneyi çok dar buldu. Üstelik yiyecek ve oynayacak bir şey de yoktu. Başladı biraz sonra acı acı bağırmaya. O kadar çok bağırıyordu ki sormayın. Öğretmen Amca rahatsız oldu. Gidip odanın kapısını açtı ve keçi yavrusuna sordu:
---- Bir daha müsaadesiz bahçeme girecek misin? Fakat hiç cevap alamadı. Keçi konuşamıyor, sadece meliyordu. Öğretmen Amca’nın aklına bir fikir geldi. Bu yaramazı götürüp bahçenin içine bırakacaktı. Eğer yine sebzeleri yerse tekrar hapse atacak, yemezse suçunu bağışlayıp onu azat edecekti. Keçiyi götürüp bahçenin içine salıverdi.
Keçi yavrusu Öğretmen Amca’nın maksadını anlamış gibiydi. Artık yemiyor, kara kara düşünüyordu. Öğretmen Amca da yemediğini görünce :
----Peki artık hatanı anladın. Bu sana bir ders olsun. İzinsiz bahçeye girilmez. Şimdi seni serbest bırakıyorum, dedi ve bahçeden dışarı salıverdi.
Yaramaz keçi yavrusu şimdi anladı, tuzağı ve hür yaşamayı...

MUSTAFA UZELLİ

YAZARIN YORUMU:
Onlarca kitap, onlarca masal – öykü, onlarca makale, sayısız şiir yazdıktan, onlarca ödül, plaket aldıktan sonra 55 yıl sonra edebiyatçı ve uzman gözüyle dönüp yıllar önce 19 yaşında genç ve tecrübesiz bir delikanlı iken yazdığım bu hikayeye baktım. 3 Kez daha okuyup değerlendirdim:
Baya iyi yazmışım, okumaya değer...