Susuverdim

• 21 Mayıs 2020 Perşembe 20:42:30

İnsanlık nedir diye sordum internet hazretlerine;

1.gelmiş geçmiş ve var olan insanların tümünü içine alan bütün.
"İnsanlık tarihi çok savaş görmüştür"

2.insanın doğasını oluşturan, özelliğini kuran ve insanı insan yapan niteliklerin tümü.

3.insana özgü olan, insana değerini, saygınlığını veren öz, insana yaraşır düşünme ve yaşama ilkesi.

4.insanı sevme, insancıl olma, insan sevgisi.

5.vücutça çok zayıflamak.

5 (Beş) adet tanım çıktı karşıma. Bana en makulü 3. Madde geldi; “insana özgü olan, insana değerini, saygınlığını veren öz, insana yaraşır düşünme ve yaşama ilkesi.”

İfade ifade bakıyorum tanıma, demonte ediyorum, parçalıyorum yani bütünü.
“İnsan özgü olan” ifadesine gelince bir sinir, bir öfke, yıkılmışlık, tarihin kan dolu olması, sırtlanları ve çakalları vahşi kuduz hayvanları aratmayan kitaplar, resimler, filmler, belgeseller takılıyor zihnime..

“İnsana değerini” değer demek ne demektir diyorum, bir daha soruyorum şeyh efendiye yani internete; 12 tanım çıkıyor karşıma ve toplumbilim terimini seçiyor zihnim.
TOPLUMBİLİM TERİMİ
kişi, olay ve nesnelere karşı benimsenen ve açığa vurulan iyi, kötü, güzel, çirkin, haklı, haksız türünden yargıların her biri, bir değerlendirme içeren, getiren yargı.

“saygınlığını veren öz”, saygınlık nedir, öz nedir diyor sormuyorum bu sefer, herkesin bildiğini düşünsem de, yine tek bir doğruda buluşamayacağımızı hissediyorum. Ne ise bu hissetmek, ben de bilmiyorum..

“insana yaraşır düşünme ve yaşama ilkesi.” Son ifadede çakıyorum köfteyi, “düşünme ve yaşama ilkesi” bu ifadeden çoğunluğu hop oturtup hop kaldıracak çıkarımlar yapmak istiyorum. Korkuyorum, çekiniyorum, gönül kırar mıyım diye kendimden şüpheleniyorum.

Yakıyorum bir cigaretti, ne zaman bırakacağım bu laneti diye iç geçirerek, bir küfür en edepsizinden ta… arşa kadar uzanan kötü kelimeler girdap oluşturuyor gönlümde…Boğazıma doğru basınç uyguluyor o habis kelimeler, ağız boşluğuma geliyor, birden yutkunuyorum, yutuyorum tahmin ediyorum bir şekilde bir gün çok kötü kusacağım, kötü bir koku yayılacak tüm yutkunmalarımın bağını çözdükten sonra, 32 diş ve 2 dudak engelini geçtikten sonra hissediyorum tufan olacak veya göktaşı çarpacak veya çok büyük bir deprem olacak, veya veya veya….

Ve kükrüyorum kendime lanet olsun ilk kitabı okuduğum günden bugüne diyorum.. Lanet olsun.. Lanet gelsin tüm cahillere, at gözlüğü takınmışlara diyorum.

Ve böyle böyle düşündüğüm için insanlığımdan utanıyorum.. Çare arıyorum insanlar utanmasın, rencide olmasın, mutlu ve huzurlu nasıl yaşanabilir bu dünyada diyorum..

Aklıma yapay zekalar ile yönetilmekten başka bir şey gelmiyor..

İnsandım diyorum, bebektim, anne kucağına düştüm, baba kimdir öğrendim, akrabalar, köyüm, ilçem, şehrim ülkem vatanım dedim.. dünya dedim ve sonra dünyevi demiştim kendime…Ya peki aşk dedim sonra kendime..
Yine yutkundum, dünya ve dünya dışı, içsel ve dışşal, maddi veya manevi aşkaları düşündükçe yutkundum, dişlerimi daha bir sıktım, dudaklarımı iyice yapıştırdım birbirine, açılmasın dedim, yut dedim, yutkun dedim…

O kadar çok yutkunmuşum ki, gaz yaptı, tuvalete gittim mecburen…lağımlara karıştı gitti ne varsa tüm kötülükler… Dedim bunlar nereye gidiyor, kanalizasyon ağlarını düşündüm bireyden aileden, köyden, dünyanın büyük şehirlerine kadar… dünya dedim?? Geri dönüşüm içinde hep.. Geri dönüşüm içinde..

Bu insanı dedim tüm kötülüklerden ve geri dönüşüme sebep olan tüm pisliklerden kurtarmak mümkün değil mi dedim içimden..

Mümkün olabilir bu çağda dedim.. Lakin kafatasının içini ve kalbin içinin bir elden geçirilmesi, gen, dna analizi yapılıp ne kadar kötü varsa ayıklanıp yeni bir insan ürete bilir miyiz dedim, sordum kendime..

Düşündüm ne alemde asırlardır söküp söküp diktiğimiz ve bugünlere geldiğimiz bilimsel fayda ??

Bilimsel fayda dedim nedir acaba? Guguman kuşu gibi susuverdim işte.. Şey gibi yani.. Susuverdim mi, susturulu versem ah... Nerde galdın ey ölüm.