KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 806 Okunma
- 4 Yorum
- 0 Beğeni
İflah Olmaz Bir Yara
Hiç bilmedin...
Sen gittikten sonra kaç kere yuvarlandım ben içimdeki uçurumlardan. Kaç tövbenin canına kıydım hiç acımadan.
Şimdi senden bana kalan sadece kırgınlıklar.
Hem de hiç iyileşemeyecek taraflarımdan.
Görüyorum ki, dönüp dolaştığın yollar seni yine bana getirmiş. Ellerinde aciz bantlarla yaralarıma derman olmak niyetindeymişsin.
Ahhh...Ne söyleyeyim
Eğer bu kadar kolay olacağını düşünüyorsan, durma dene o zaman.
Tutar mı sandın o bantlar kırıklarımı...
Kapatır mı dersin kanayan yaralarımı..
Öyle geç kaldın ki ne yapsan da artık susturamazsın yüreğimdeki çığlıkları.
Geç kalmanın bile bir vakti var, sen bilmesen de. Telafisi olmayan hatalar, insanın içine çivi gibi saplanıp kalan acılar var, sen görmesen de...
Artık geri dönemeyecek sınırı geçti kalbim..öyle uzun süre bekledi ki seni, beklerken bütün telafilerin ölümünü de izledi çaresizce.
Anlayacağın;
Zaman ne senin dönüşünü beklemek için durdu ne de geçip giderken üzerimden acılardan beni ayrı yere koydu.
Denemedim sanma sakın..
Senin adınla direndiğim her an için, bir çizik attı bedenime zaman...sana büyüttüğüm her heves için, bir ölüm daha biçti ömrüne yaradan.
Taş oldum, yosun tuttum ben bu bitmeyen bekleyişlerin korkusundan...
Şimdi gelmiş bana yeniden beni sev diyorsun ya...
Tut ki yine seni sevdim
Ellerin tenime değse çivi gibi batar her dokunuşun, ben sadece kanarım...
Nefesini nefesimde hissetsem bir mezar kazılır içime, ben yine soluksuz kalırım...
Senin için riyakârca yüzüme giydirmeye çalıştığım ufakcık bir tebessüm bile, dağlar yüzümü acımadan, ben sadece ağlarım.
Çok geç kaldın anlasana...
Sürgün yemişken gözlerim gün ışığından...iflah olmaz bir tutkuyla ben sadece karanlığı arzularım..
Baksana halime..
Karanlığa gömülen ruhumda yosunları bile hayatta tutamıyorum.
Bu yüzden...
Sen sadece git...
Seni bana getiren yolları sil ayaklarının hafızasından.
Hiçbir sey söyleme hatta öylece çek git yine inan umursamam.
Nasıl olsa ne eski ne de yeni veda sözleri cekiştiremez artık beni yakamdan...
Şimdi kurumuş yosunların süslediği isimsiz bir mezar gibiyim. Boşuna uğraşma hayır gelmez bana nefesinin buğusundan. Sen o buğuyla başucumdaki kayaları ıslat...
Islat ki en azından yosunlar kurumasın yalnızlıktan.
( Öneri için teşekkür ederim sevgili Eflatun....)
YORUMLAR
yalnızlığın hırkası dar gelse de ruhuma
alıştım be gülüm
artık gitsen de olur
der gibi
çok kanayan bir aşk yarasının
yalnızlığa sahip çıkışı
öyle mi?
belki de öyle dersiniz
eyvallah deriz gideriz biz de
black_sky
Teşekkür ederim değer kattınız yorumlarınızla
Saygılar ve selamlar olsun
Şiirin söyleyecekleri vardı daha, belliydi. Acaba kırar mıyım tereddütüyle önermiştim açıkçası. Ama bir an göz ardı etmişim kardeşimin nezaket ve hoşgörüsünü:) böyle uzun uzun koyvermiş içindekileri, ne güzel olmuş!
Her yazında ve şiirinde, beni can evimden vuran bir cümlen oluyor sevgili Sky. “Geç kalmanın bile bir vakti var” ne muhteşem bir söylem! Hani hep biliriz, düşünürüz, hissederiz de bir türlü adını koyamayız ya, aynen öyle bir cümle bu. En azından benim için...
Müthişti yine, baştan sona. Ve, benim içinde öyle; “varlığın, varlığıma armağan”:)
Sevgilerimle çok çok!..
black_sky
Hayatta her şeyin bir sebebi olduğunu düşünmek hoşuma gidiyor. Bu siteye gelmiş olma durumum da güzel insanları tanımamakmış anladım.. Bir kardeş kazanmakmiş hatta...
Ben sena hiç kırılmam yani kirilamam hatta.
Laf aramızda ben de o cümleye takılmıştım;)) özellikle yazdığım bir şeyde sana yakın bir cümle yakalamak çok mutlu ediyor beni....
Umuyorum önerine layık bir yazı çıkmıştır ortaya.
Dedigin gibi varlığım varlığına armağandır...
Sevgilerimle...
black_sky
Eksik olmayın değer kattınız yorumlarınızla
Saygılar ve selamlar olsun
