Gerçek hayatta da dost sandığımız insanlardan darbeler yemedik mi? Eğer, dostluğun hakkını verebiliyorsa insan, yüreğinde gerçek bir dostluk duygusu hissediyor ve hissettiriyorsa sanal veya gerçek hayat fark etmez.
Gönülden kutluyorum kardeşimi.

Sevgili Serhat

Bence asıl üzerinde durulması gereken husus dostluğun sanal ya da değil olmasından ziyade dost kavramıdır.

İşte bu noktada dost ile tanıdık arasındaki ayrımı iyi yapmak lazım.

Bilirsin, televizyonda bir dizi vardı ''Hayat Bilgisi'' Diye. O dizide de bir Afet Öğretmen vardı. İşte o Afet öğretmenin öğrencilerine verdiği bir ders çok güzel ve anlamlıydı.

Hatırladığım kadarıyla Almanya'dan gelen bir kız öğrenci hakkında arkadaşlarından biri olmayacak bir iftira atmış ve kız buna çok üzülmüştü. Diğer arkadaşları kıza inanıyor, güveniyor olsalar da kız '' Dostum'' dediği o kişinin bu yanlış tavrını kaldıramıyordu bir türlü.

Sonunda durum Afet öğretmene kadar intikal etti. Afet öğretmen kıza kısaca şöyle dedi: '' O kişi senin dostun olsaydı sana inanır ve güvenirdi. Demek ki değilmiş. Dostun olmadığına göre sadece bir tanıdıkmış. Tanıdık birinin yaptığı yanlış insanı incitmez. Neticede tanıdık bu gün vardır, yarın yoktur. Dost ise her zaman yanında, her ne olursa olsun seninledir. ''

Velhasılıkelam Hani Hallac-ı Mansur taşlanırken gıkı bile çıkmamış da bir dostu gül atınca ''Ahhh'' demiş ya o hesap. Tanıdığın attığı taş incitmez de dostun attığı gül incitir insanı.

Bu çerçeveden baktığımızda Mehmet arkadaşın pek de haksız sayılmaz tabii ki kastettiği dost değil de tanıdık ise.

Yani bilgisayarın fişini çektiğin anda sona erecek olan şey dostluk değil tanıdıklıktır. Dostluğun fişi hiç bir zaman çekilmez.

Selam ve sevgiler.

güzel bir konu tebrikler...

sayfalarca sürecek bir konu...
güzel özetlemişsiniz.
sanal da olsa duygularımızı paylaştığımız ve bir nevi içimizi döktüğümüz bir yer burası
iyi bir dinleyici olmak dertlere ortak olmak demektir. burada veya gerçek hayatta hiç fark etmez
en çok dikkat etmemiz gerekenlerden sadece biri "saygı" dır. Daha bir çok dikkat etmemiz gereken
bir sürü değer var.
yazınız bizleri bir kez daha düşünmeye davet ediyor
tebrikler ve
saygılar...

Sanal dostluklar, evet gerçekten düşündürücü... Kimileri ile bir ortamda görüşülüyor ise de bir çokları ile de görüşemiyor insan, belki ömrü billah da görüşülmeyecek. Geçenlerde bir fotoğraf görmüştüm adamın cenazesi musallada ve arkasında cenaze namazını kılan beş on kişi saf tutmuşlar, altında da fecabook ve twıttırda beş bin tane arkadaşı vardı yazıyordu... Yine de duygu ve düşüncelerimizin örtüştüğü bir elin ya da iki elin parmakları kadar iyi insanla kaynaşabiliriz sosyal medya da ve sosyal medya sonrası da... Netice de karşımızda ki ortam yüz yüze görüşmeyi nasip etmese de duygu ve düşünceler örtüştü mü güzel olur dostluklar... Hayat içinde de edebiyat sitelerinde de ilişkiler çıkar üzerine kurulursa sadece, zaten ilişki de dostluklarda baştan sakat doğuyor. Sen bana yazarsan ben de sana yazarım mantığı işler çoğu kere buralarda, oysa ki bundan sıyrılması lazım insanların. Övülmek pohpohlanmak tabi ki herkesin hoşuna gider, ama bir de bunu abartmamak da lazım, hem yaparken, hem de size yapıldığında... Aynı şehirde oturan üyeler zaman zaman bir araya gelip de bu dostlukları bir iki şiir ile güzel konuşmalar ile de süslerler ise daha da anlamlı olacaktır kanımca... Sadece sanal da kalmayacaktır muhabbet... Kutlarım içtenlikle güzel yazını...

Merhaba Serhat Bey, çoktandır üzerinde düşündüğüm bir konuyu göndeme taşıdığınız için teşekkür ederim.

Başlık 'sanal dostluğun' olduğu kabulünden başlayarak sonunu sorgulamış.
Önce dostluk, sonra sanal dostluk sorgulanmalı ki... devamını konuşabilelim!..

Bütün insan ilişkilerinin çıkara dayalı olduğu ortamlarda ister yüzyüze, ister sanalda... tarafların çıkarları çakıştığında 'dostluk' biter!... İnsan, egosu o kadar yüksek bir canlıdır.

Sanal dostluklar ayrı bir kavram. Paylaşımından, yorumundan, bıraktığı emojisinden bir insan ne kadar tanınabilir?Tek yönlü bir gösterge, sadece yazı!..Oysa insanı asıl tanıtan ses tonu, bakışlar, mimikler, jestleri.. yok ortada!...

Paylaşımına uygun bulduğu dönüşleri yapanlar için 'dost' seslenişine ben biraz mesafeli durmaktan yanayım. Belki, o dönüş 'nabza göredir' ama samimi değildir, oysa eleştiri gibi gelen dönüşler de ciddi irdelense 'riyasız ve yol göstericidir'...!

Yazınızdaki örnek kişinin sorun yaşadığı arkadaşıyla aynı siyasi görüşte olduğunu vurgulamanız ( arka planda ) 'ortak siyasi görüştekilerin kalıcı dostlukları olmalı' yargınızın bir seslendirmesi gibiydi. Katılmadığım bir düşünce ama ne yazık ki günümüzdeki tüm siyasi oluşumlarda bu geçerli.
Bu da bizim 'biattan demokrasiye' hâlâ atlayamadığımızı düşündürdü bana ya da 'neden hâlâ yerimizde saydığımızı'...

Yıllarca bana bazı siyasi partilerden ama ısrarla her çizgideki öğretmen sendikasından bıkkınlık verecek düzeyde çağrı yapıldı. Her seferinde benim böyle bir niyetim olmadığını belirttim. O kadar ısrar oldu ki en sonunda 'bir seferlik ve gözlem yapmak için' gelmeyi kabul ettim.

O yıllarda öğretmen katliamları tavan yapmıştı. Bazı günler birkaç acı haber üst üste geliyordu.

Gittiğimizde yine böyle acı bir olay üzerine basına verilecek yazı hazırlanıyordu. Dikkatimi çeken şey, kocaman salonda üç büyük yuvarlak masa olması ve grupların burada yığın halinde toplanıp kendi içlerinde fısıldayarak konuşmaları ve ayrı birer yazı kaleme almalarıydı. Bu üç masanın ilk okul, orta okul, lise öğretmenleri olması şaşkınlığımı biraz daha artırdı. Kast, sendikadan başlamıştı, üyesinde nasıl yansımazdı?

İlk bakışta en iyisini bulmak adına olumlu bakılabilir diye düşündüm. Biraz sonra her grup kendi hazırladığı yazıyı okurken diğerlerinin el kol hareketleriyle ve yüksek sesle eleştirisini hayretle izledim. Bütün yazılar okunduğunda hepsinden alıntılarla ortak bir yazı çıkaracaklarını beklerken her grubun cevvallerinin bağıra bağıra, kağıtlarını sallayarak kürsüye yürüdüklerini gördüğümde ben kapıya yönelmiştim. İlk ve son tecrübemdir bu!... Mesleki dostluk da olamayacağı fikrim pekişmiş oldu.

............

Bu da dünyanın başka bir ülkesinden 'sıkı dost' oldukları bilinen iki 'büyük'ten bir anektod:

"Bernard Shaw ile Churchill hem çok iyi arkadaşlarmış hem de hiç geçinemez ve sık sık birbirlerini iğnelerlermiş. Bernard Shaw, bir oyununun ilk gecesine, Churchill`i davet etmiş ve davetiyeye de bir pusula iliştirmiş:
- `Size iki kişilik davetiye gönderiyorum. Bir dostunuzu alıp gelebilirsiniz. Tabii dostunuz varsa...` Churchill, hemen cevap göndermiş:
- `Maalesef o gece başka bir yere söz verdiğim için oyununuzu seyretmeye gelemeyeceğim. İkinci gece gelebilirim, tabii oyununuz ikinci gece de oynarsa!..."

Sanal dostluk bunların neresinde mi? Gerçek hayatta dostluk kavramını oturtamamış bir toplumun sanal dostluğunu tartışmak ne kadar doğru olur? Bilemedim!!...



Yazı dilinizin samimiyeti ve duru Türkçeniz, yazılarınızın kolay okunmasını ve algılanmasını sağlıyor. Bu başarınızı ve yazınızı kutlarım Serhat Bey.

Saygılarımla.

Dostluğun kurulduğu ortam kalitesini ve devamlılığının göstergesi olduğuna inanmıyorum..uzunca yıllar beraber olduğunuz biri sizin en iyi dostunuz olmadığı gibi çok daha seyrek görüşseniz dahi çok daha fazla paylaşımda bulunduğunuz kişiler hayatınızda olmuştur. Hatta ilişkilerde çok fazla temas devrelere aşırı yükleme yapıp yakıyor...Her zaman belli bir dengede ve saygı çerçevesinde tutulan ilişkiler daha uzun soluklu oluyor kanımca. Ne hayatın ne de kurulan ilişkilerin bir formülü yok..hepsi tecrübe hepsi ayrı tat hepsi ayrı bir durum...ne kadar benzer gözükse de...
Güzel bir o kadar düşündürücü bir yazı olmuş.
Kaleminize sağlık.

"Fakat o dostların gönüldeki yerlerini, zihnimizdeki izlerini silmek için neyin fişi çekilir ki?!’’

Güzel yazıydı.
Düşündürmeli hepimizi.