İşte biz insanlar...

• 24 Kasım 2019 Pazar 20:28:20

Biz İnsanlar…

Ben bir kitap yazmayı isterdim.Mutluluğu anlatan, sevgiyi dile getiren.Sevmek mi?Sevilmek mi?Sevilmeyi beklemek mi?Ya da hep birini sevmek mi?Ne güzel değil mi?Sevgili kitap dostlarım,insanın yüreğindeki sevgiyi paylaşabilmek,görebilmek.

Yüreğimdeki sevgi kitabından seslenmek istiyorum.Açıklayamadığım,ve sadece onun kulağına söylemek istediğim,söylencelerim var.Dinlemek ister misiniz?

Bu dünyanın gamından, kederinden, acısından sıyrılmak isterdim.Bir an kurtulmayı düşledim.Sırtıma binen yaşam dediğimiz acılarla, bazen de; mutlulukla dolu, gam üstüne gam vuran bu ağır yükten.Yollar devam ediyor. Bitmeyen o uzun yollar.Yollar bitse de bir gün; sonunda hasreti yine bana yamayan o elemli yollar.Bizi içine sürükleyen yaşam.Hayat dediğimiz engebeli yollar.

Ruhum benle buluşuyor.Beni ben yapan kendimi buluşta.Ben de biten bir şey yok.Sevgim her daim yüreğimin içinde beklemekte.

Sevgiye sürükleyen, mutluluğu düşleyen, susanmış güzellikler.Sevgi ;hep sevgi derim.Yüce Tanrı’mın sevgisi, inancı, o ayrı bir şey,bambaşka bir şey.

Yüreğim vuruluyor,aklıma sen geliyorsun.Hasretin.Alın yazım, kaderim.Yüreğimin silinmeyen hasretiyle yazıyorum.Keder dersen kuşatmış bütün ruhumun mecralarını.

Ben sonsuzluğun ötesine gitmek isterdim.Sisli yarınları görmeden.Gün ışığını mavili dünyamda ve sende yaşamayı düşlerim.Bu hayatın güzelliği güzel yaşamaktır.Ümit etmektir.Bu nasıl bir hayatın masalı bilemiyorum.Sırtımda taşıdığım senli hayalleri heybemde biriktirirken,içine mutluluğu ve sevgiyi anlatan şiirlerle eşlik ediyorum.

Ben sevgi fakiriyim,aşk yoksunuyum.Sihirli bir dünya masalından bir sen çıkmalısın.Masal olmasın artık, gerçekler olsun.Gerçekleri yaşayalım,paylaşalım.Mavi düşlerin pembe masalını bırakayım düşlerde kalsınlar.Hayata döneyim.Bakışım değişsin.Dere, tepe demeden bulayım seni, alayım yüreğime.

Seve seve gel,
başkalaşım yapmadan gel.
Sevgim gibi gel ,
ben gibi gel.
Varla yok arası gibi sevme,
istemem.
Ne de dertliymiş demeden gel.
Ömrüme gel,
elini uzat.
Islak gözlerimi sil.

Bilseydin eğer; sen sevgimi.Bunları yazmaya gerek duymazdım.Yüreğimin kanayan yarasını arar bulurdun.Bakardın,içimdeki sevgiye, yarınların yeşeren sevgisini görürdün.Sevgiyi yüreğin gören gözlerinde arasaydın.

Ben hep düşlerimde sevgiyle var oldum.Mutsuzluğun ortasında olsam da ,sevgim ile mutluluğu hissettim.Hep güzellik yaparım,içimden; sadece duyduğum sahip olduğum o sevgimle.

Diyorum ki; bazen de mutluluğu hissedebilmek için, mutsuzluğu yaşamak gerekir.Sevgi, sevgiyi yaşamak.Gerçek sevgi insanın yüreğindedir.Hayaller ve düşler.Ben istemesem de onlar hep benden önde giden hayatımın birer parçası.

Sevmek,güzel sevmek.Kırmadan,yılmadan,acıtmadan gerçekten sevebilmek.

İşte; benim dünyam dediğim mutluluğu bulduğum, yüreğimin sesi.Sevgi çiçektir. İçinde mutluluğu büyüten yeşerten.

Ne geçmişte ne de gelecekte. İşte sadece o an hissettiğin, seni hiç bırakmayan sevgi.Mutluluğun anahtarı.

Sevgiyle kalın,mutlu olun…