✓ UYALIM HAAAZIR OLAN İMAM'A UYALIM TAMAM DA; YA İMAM HAAAZIR DEĞİLSE BİZ NE YAPACÜÜÜK? ✓

• 30 Haziran 2019 Pazar 12:49:12

✓ UYALIM HAAAZIR OLAN İMAM’A UYALIM TAMAM DA; YA İMAM HAAAZIR DEĞİLSE BİZ NE YAPACÜÜÜK? ✓

Mebus maaşları bir öğretmenin maaşından yüksek olmasın diyen Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ü evvelâ bireysel olarak anlamak ve sonrasında ise cahil cesareti ile nefes alan yığınlara anlatabilmektir aslolan.

"Bunun neresini anlatalım? Gayet açık ve net, demiş işte o diyeceğini" demeyin sakın.! Demeyin çünkü gerçekten o nasihat yüklü sözün özünde bizlerin kurtuluş reçetesi.!

Öğretmen olmak bir meslek tercihi gibi görünse de asla ve asla menfaat güdülerek ifa edilen bir görev değildir.

Hz Ali’nin; "bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum.!" Sözleriyle betimlediği kadar mühim ve bu minval üzere işaret ettiği kadar derin ve kutsal bir meslektir öğretmenlik.!

Normal şartlarda kimsenin hayır diyemeyeceği kadar cezbedici teklifler bile; önemsizleşir, kocaman bir hiç kadar ufalır ve ufalanır bir öğretmen yüreğinde. Elde edeceği rakamları ve makamları değil bütünüyle içinde yaşadığı tarifsiz ve kimsenin anlayamayacağı, algılayamayacağı büyüklükteki manevi bir huzurdur onlar için önemli olan.

Binlerce isimsiz nefesin katili olan çıkar odaklarının, çöreklendiği makam odalarındaki hükmünden muaf; katil ve katillerin çocuklarına da, çöpten ekmek toplayarak hayatta kalma mücadelesi veren alnı çizik çizik ve yüreği buruk olan mahçup babaların çocuklarına da aynı gözle bakar ve aynı paralelde, aynı dikkatle, aynı özenle dokunur bir öğretmen. Adeta ikinci bir baba, ikinci bir anne gibi yani...

Lojman tahsis edilmez onlar için.! Çünkü bilir muktedirler onların birer sabır yumağı yürek sahibi olduklarını. Sevk ve idare etmeye gerek olmayan ve hayata her ne olursa olsun sıkı sıkıya tutunan, tutuldukları gibi de tutunmayı öğretenlerdir öğretmenler.! Başlarını sokacakları bir lojmana ve yılda bir iki maaşlık ikramiyeye gerek duymayacak kadar adil, asil ve hassas oldukları ezbere bilinir muktedirler tarafından.!

Onların söylemeye utandığı ne varsa, bu yüzden katlanarak ve kasten yük edilir onların yorgun omuzlarına.!

Gönüllüdür her öğretmen. Heyecan ve umudun çizilemeyecek tek resmi, dayanma ve mücadelenin ise tartışmasız tek onurlu ismidir öğretmenler.!

Sermayeleri ilim, kazanımları bilim ve tek korkuları cehalettir onların.!

Lojman tahsis edilmez, ikramiye ile destek verilmez, ömürleri boyunca şöyle huzurla tek bir nefes almalarına müsaade edilmez işte onlara.!

Sayıları çoktur ama onların yetiştireceği çocuklar için okul yapılmaz cami ve mescit yapıldığı kadar muktedirler tarafından.! Atanamayan binlerce öğretmenin aksine, küçük bir mahallede, neredeyse yanyana inşaa edilen irili ufaklı onlarca camii ve mescitlere imam ve müezzin olarak yerleştirilir insanlar.!

Lojmanları elzemdir onların.! Konaklamaları, barınmaları ve her türlü kazanımları; daha imam olmadan evvel düşünülür ve hayata geçirilir öğretmenlerin aksine muktedirler tarafından.!

Çaresiz içinde düştüğü bunalım sonucu intihar eden öğretmen haberleri okumayan yoktur belki ama adaletsizlik vurgusu ile bırakın intihar etmeyi falan, ağzını açıp tek kelâm eden bir cami imamına da şahit olan yoktur emin olun.!

Kitabına uydurulmuş bu inşaa sebebiyle, kayıtsız şartsız uyarız ama toplum olarak bu adım başı tayin edilen imamlara.! Uymalıyız da elbette ancak adil ve ahlaklı olanlarına.! Merhametli ve sevgi dolu olanlarına uymalıyız, uymalıyız amma aynı zamanda onlar var nasılsa diyerekte uyumamalıyız.!

Düşünsenize, atanamasa bile öğretmen olan ve öğretmek için can atanla, ezberledikleri ile ölüme kadar garanti yaşayanlar arasındaki uçurum değil mi bu?

Neden mi böyle diyorum?

Bakın ekonomik bir krizin içinde resmen büyük bir mücadele halindeyiz toplum olarak. Maaşlarını bir alip bir alamayan işçiler, atanamayan ve işsiz öğretmenler, kapanan kepenkler, yıkılan umutlar, dağılan yuvalar ve daha saymakla bitmez dehşet haberler ile sarsılıyoruz neredeyse her gün.!

Maaşı kesilen bir işçiyi düşünün meselâ; "ben bu şartlarda çalışamam arkadaş" demez de, diyemez de. Ancak ve ancak sessiz serzenişleri ile eskisine ilave yeni yeni borçlar ile direnir hayata.!

Geçenlerde genç bir imam kardeşimizle sohbet ederken sordum kendisine; "Bundan böyle maaşını yarım olarak verse, verebilse sana devlet, ne yaparsın?" Cevap gecikmedi; "sabredicez ağabey, sabredicez." Sevindim bu cevaba ne yalan söyleyeyim. İkinci bir soru sordum; lojmanı boşaltmanı istese peki devlet? Yani dese ki, bak sevgili imam kardeşim; şu kadar savaş mağduru Suriye’liye kapılarımızı açtık biliyorsun. Bu mağdur insanları sizlere tahsis edilen lojmanlarda evlerde barındıracağız bundan sonra. Sizler dışarıda kiralık evlere çıkmalısınız" ne yaparsın? Cevap gecikti biraz ama cevap cevaptır verdi; ben ne yapacağım o zaman? Cevabı soru oldu ve bunun için şaşırmadım. Cevabım netti; Maaşın var senin be mübarek.!

Uzatmayayım, uydum hazır olan imama dediğim imam kardeşim demek istedi ve dedi ki; "ben buna haaaazır değilim ağabey" Yahu dedim iyi ama sen böyle pes ettin, o öyle pes etti ne olur bu milletin halı ve ahvali? Cevap kısa ve netti; "onu ben bilemem ki ağabey, böyle bir şey olursa ben bırakırım imamlığı kendime bir iş bulur çalışırım.!"

Yıllarca atanamasa da içindeki öğretme aşkını atamayan öğretmenle, elde ettiğini yitirmeyi daha düşününce kendini yitiren imam arasındaki sabır ve direnci muhasebe edenlere soruyorum; "Uyalım haaazır olan imam’a, uyalım, uyalım tamam da; ya imam haaazır değilse biz ne yapacüüük?"

İşte bu yüzden söylemiş Hz. Ali (R.A); "Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum" derinliğinde ki o sözünü.!

Para yoksa, öldüğünüzde makatınıza pambıhh tıkamayacaklar bilginize.

Tüm öğretmenlerimizin ellerinden hürmetle öpüyor ve onların hayata dair gösterdikleri örnek sabrın, zerresini dileniyorum kendim için Allah’tan.

Ramak Kaldı / (Samim İĞDE)