Ben Küçük Bir Çocuktum

• 28 Nisan 2019 Pazar 18:25:49

Bir gün bir rüya gördüm. Rüyamda ben bir çocuktum kız çocuğu mu erkek çocuğu mu hatırlamıyorum sonuçta ben bir çocuktum. Her şeye temiz gözle bakan, bir şey gördüğünde anlam vermeye çalışan anlam veremedikleremi büyüklere soran bir çocuktum. Sonuçta ben bir çocuktum masumdum parklarda oynamak isteyen doya doya koşmak isteyen bir çocuktum. Rüyamda annem bana "Yavrum çok fazla koşma terleme hasta olursun, sen hasta olursan ben çok üzülürüm." iyordu. Ben de tamam anne deyip çıkar doya doya oynamaya çalışırdım. Dedim ya ben bir çocuktum annemi dinlemez çok oynardım, oynadıkça terlerdim çünkü ben çocuktum ve hastalığın ne olduğunu bilmezdim aklım ermezdi hiç birşeye dedim ya ben bir çocuktum. Her şeyi kendim gibi temiz görürdüm annemin babamın bana olan şevkatini görürdüm ama şevkatin ne olduğunu da bilmezdim. Sokakta arkadaşlarımla oyun oynarken, küçük küslüklerim olurdu ara sıra ama bir dakika sonra tekrar barışıp tekrar oynamaya devam ederdim. Büyüklere özenmeye çalışırdım çünkü güçlü olmak isterdim. Gücün ne olduğunu da pek bilmezdim. Sonra yine sokakta oyun oynarken tanımadığım kişiler yanımıza gelip bize "Hey çocuklar şu ileriki mahallede bedava dondurma veriyorlar gelin sizi oraya götürelim." diyorlardı. Dedim ya rüyamda ben bir çocuktum insanları da kendim gibi temiz bilirdim. O bize dondurma vaad eden büyüklere hiç düşünmeden inanarak onlarla gitmeye karar verdik. Arkadaşlarımla yolda giderken bunlar bizi kucağına alıp sizi oraya hızlı götüreceğiz diyordu malum küçücük ayaklarımiz o büyüklerin ayakları kadar güçlü değildi. Hızlı gidemiyordu sonra bizi bir yerlere getirdiler biz bilmiyorduk getirdikleri yerin neresi olduğunu heyecanla  dondurmamızın verilmesini bekliyorduk. O büyüklere nerde dondurmamız diye sorunca cevap vermediler. Bu sefer bize bir şeyler yapmaya çalışıyorlardı anlam veremiyorduk dedim ya ben bir çocuktum bize ne yaptıklarını da anlamıyordum. Rüyamda kız çocuğu mu erkek çocuğu mu hatırlamıyorum dedim ya ben bir çocuktum sonuçta... O büyüğe abi sen bize ne  yapıyorsun diyordum sürekli beni dövmeye başlıyordu abi diyordum ona çünkü ben bir çocuktum onun namussuz ahlaksız bir sapık olduğunu bile bilmiyordum. Bir süre sonra canım acımaya başlamıştı küçücük bedenimde acı hissediyordum ağlıyordum arkadaşlarım da ağlıyordu ne olduğunu bize ne yaptıklarını bilmiyorduk çünkü biz çocuktuk. Bütün insanların  bizim gibi temiz olduğunu düşünürdük. Kötülüğün ne olduğunu bilmezdik rüyamda bu büyükler bize birsey yaptıkları için canımız acıyordu küçücük bedenimiz buna dayanamıyordu ağlıyorduk abi yapma diyorduk. Küçücük ellerimizle onları savurmaya çalışıyorduk ama güçsüzdük birşey yapamiyorduk. Sonra bizi birakıp gitmişler olduğumuz yere minnacik bedenimiz yerinden kıpırdayamıyordu ağlıyorduk sadece... Sesimizi duyan birileri geliyordu sonra. Galiba beni ve arkadaşlarımı kurtarmaya gelmişlerdi. Onlarıda tanımıyorduk bu sefer bize birşey yapacaklar diye korkuyorduk. Sonra uzun bir masanın üzerinde uzanırken annemi, babamı görüyordum. Annem feryad ediyordu babam bağırıp çağırıyordu ve gözlerinden yaşlar akıyordu. Ben ise ağlamaklı halimle; ne oldu, bize ne yaptılar diye soru soruyordum anneme. Dedim ya ben bir çocuktum ne olduğunu hala bilmiyordum bildiğim tek şey canımın hala yandığıydı. Sonra gözlerim kapanmıştı uyandığımda bir kelime duymuştum "Tecavuz" neydi bu tecavuz denen şey ne anlama geliyordu bilmiyordum. Dedim ya ben bir çocuktum anneme soruyordum. Annem ağlamaklı bir şekilde yüzümü yanaklarımı öperek "Bir şey değil yavrucuğum bir şey değil." diyordu. Sonra "Ölüm" diye bir kelime duymuştum onu da sormuştum anneme yine aynı şekilde annemden karşılık almıştım "Bir şey değil yavrucugum kuzum bi tanem sen uyu." derdi bana. Babamın sesini duyuyordum hastane koridorlarında bağırıyor, çağırıyor ama belli ki elinden birşey gelmiyordu. Verin o alçakları, sapıkları, namusuzları bana" diyordu. Babam, benim ve arkadaşlarımın canını acıtan o büyükleri istiyordu bende kendi kendime cezalarını babam verecek onların diyordum. Babam benim kahramanımdı, annem de benim şevkat yuvamdı. Sonra bir şeyy duymuştum, en sevdiğim arkadaşım hakkında ölmüş diyorlardı. Dedim ya ben bir çocuktum ölümün ne olduğunu bile bilmiyordum. Anneme "Anne ne oldu arkadaşıma?" diye sormuştum. Annem "O uzaklara taşındı." diyordu. Belli ki onu bir daha göremeyecektim, o benim en iyi arkaşımdı gittiğine çok üzülmüştüm. Ağlıyordum anneme "Anne bizde onların yanına taşınalım beni de onun yanına götürün." diyordum ama nafile artık bunun olmayacağını anlamıştım. Ben bir çocuktum ruyamda ve rüyamda da bitmişti, uyanmıştım. Bu bir rüya değildi aslında bu bir kâbustu. Uyanip doğrulttum kendimi dünyayı düşündüm keşke herşey şu kâbusun içinde tıkalıp kalsaydı ama malesef öyle değildi. Bu olanlar sadece benim kâbusumda yoktu, gerçek hayatta da böyle şerefsizlikler, namusuzluklar vardı.