İnsanı biçimlendirmenin çeşitli araçları vardır ve bunların en etkilisi kültürel araçlardır. Sınıflı toplumlarda her şey ikili bir karakter taşır. Egemen sınıf, kendi kültürel değerlerini topluma egemen kılmaya, korumaya ve geliştirmeye çabalar. Bunu yaparken ’’milli kültür’’, ’’birlik ve beraberlik’’ paravanını sıkça kullanır...Çünkü bu laflar yıllardan beri kutsal ve tılsımlı bir söylem şeklinde insanların kafasına idealize edilmiştir. Oysa milli kültürden anladıkları şey; toplumda egemen kılmaya çalıştıkları suskunluk, duraganlık ve sınıf gerçeklerinden uzaklaştırmaya yönelik çabalardır. Yunus, Pir Sultan, Karacaoğlan telafuz etmeye başlamaları, onları benimsediklerinden değil, içlerini boşaltarak etkisizleştirmek, salt bazı ’’hoş duygular’’ uyandırmalarına indirgemek içindir.

Yabancılaştırma öyle bir yere vardırılmıştır ki, kültür denince ’’çok bilmişlik’’, şarkı, türkü, sinema, tiyatro denince ’’eğlence’’ anlaşılır olmuştur. Sonuçta kitleler, çevreye baktıklarında kültür ve sanat adamı olarak saatlerce anlaşılmaz şeyler konuşan eli pipolu tipleri; şarkı, türkü, müzik adına göbek havaları, taverna, arabesk ve en az onlar kadar yoz yerli ve yabancı disko; tiyatro ve sinema adına ya sululuk ya da vurdu kırdılı oyun veya filmleri görürüz.

Kültür son çözümlemede tüketim kültürüne indirgenmiştir. Kültürel planda amaç, yoz kültürel değerleri korumak, yenilerinin oluşmasına yardımcı olmak, bunu yaparken de bilinçli ve ilerici kültürel değerlerin etkisini azaltmak, gücünün yettiği yerde boğmak, yok etmektir. Nerede sesiz bir çoğunluk varsa, egemenler iyi çalışmış demektir.

Kültür emperyalizmi, ekonomik ve siyasal empereyalizmin önünü açar. Girdiği ülkenin egemen ve gerici kültürüyle uzlaşır, onunla eklemleşerek ülke insanlarının bilincine bir ideoloji olarak oturur, içselleşir.

Kültür, sanat, tiyatro, sinema, resim, türkü, şarkı, bilim, moda, maç, evlilik, boyalı gazete, renli TV, pembe dizi, kitap, şiir, seçme seçilme...Hepsi birbirine benzetilmiş aynı kalıba dökülmüştür. Boş zamanları değerlendirme, tesetttür, transparan, milli aile, özel zevkler, hobiler...sonra da bir slogan:

’’Renkler ve zevkler tartışılmaz...