SANAL DA OLSA GÜZELDİ...

• 17 Şubat 2019 Pazar 21:12:15

SANALDA OLSA GÜZELDİ..

Benden yaşça küçüklerdi ama her ikisiyle de iyi bir sohbet ortamı kurmuş onlarla bir şekilde anlaşıyorduk. Birbirimizin konuşmalarını dinleyip anlamaya çalışıyor muyduk?,orası tartışılır ama sırayı kapan kaptırıp gidiyordu işte. Yani, neticede her ikisi de ne konuştuğunu bilen kadınlardı..
Yaklaşık bir yıldan beri konuştuğum, hatta güldüğüm bu iki kadınla arkadaşlığı, dahası komşuluğu devam ettirecek, bu arkadaşlığı sürdürme niyetindeydim, öyle düşündüm kendi kendime. Demek ki insanın her zaman düşündüğü olmuyor.... Eğer ki, benimle konuşup paylaşan birileri olmuş olsaydı, bekli de ben bu yola başvurmaz dertleşecek birini aramayacaktım. Kendim, kendi başıma açtığım sıkıntıyı istesem de çözemiyordum. Evet, ben ona alışmıştım. Telefonda da olsa bana arkadaşlık ediyordu ve ben ondan uzaklaşmak istemiyordum. Kavga ediyor, bağırıyor çağırıyorduk birbirimize, daha çok ben tabi, ama sadece diyordum, hepsi bir anlık öfkeydi ve bir anda unutuyordum her şeyi. Artık git, sildim seni, her şeyini silip attım bana ulaşman artık mümkün değil diyordum ve de gerçekten de yapıyordum söylediklerimi ama o yinede bir yolunu bulup bana ulaşıyordu. Ha telefon, o iş kolay, kapatırım olur biter diye düşünüyordum.. Yıllarca bir sapıkla uğraştım, ondan kurtuldum da, bundan mı kurtulamayacağım? O benim ne yerimi nede beni tanıyordu. Ama ben ondan uzaklaşmak istemiyordum ki, o da bunun farkındaydı ve bu yüzden de ısrarını sürdürüyordu tanışmak için.
Az zaman olmamıştı.Telefonla da olsa aylardan beri konuşuyorduk, kim olduğumuzu bilmeden, bu duruma nasıl sabretti bilemiyorum. Bazen, bunca zaman benim gibi bir salak bulamadı herhalde ki, bunca aydır bana katlandı. Yada parası yokta ondan, kim uğraşır beş parası olmayan birisiyle, haksızda sayılmazlar hani.
… Peki,ben neden hala, diye düşünüyor, sorular soruyordum kendime ama yanıt bulamıyordum. Artık bi karar aldım onu yakından görecektim. Buna değer yada değmez, onu görüp tanıdıktan sonra,onun hakkında bir değerlendirme yapacaktım
Olay, Çok basit gibi görünse de hiçte basit değildi. Yıllarca yoksulluk çektim,ve hala daha bu yoksulluğum devam ediyordu. Hayatım boyunca hep dürüsttüm, yine de dürüst davranacağım. Ondan kaçışımın en önemli nedeni bu idi; parasız oluşu, ve bu durum beni korkutuyordu. Düşündükçe bir felaketmiş gibi geliyordu bana. Yetişkin sayılabilecek iki tane çocuğu olan, boşandığı eşiyle aynı evi paylaşan, ev telefonunu veremeyecek kadar korkak birisiydi..
Bir kere istedim ondan evinin telefon numarasını, bana hayır dedi, vermedi evin numarasını. Cep telefonu bile çoğunlukla kapalı duruyordu, arada arıyor, ona ulaşamıyordum her nedense. Aradığınız kişiye şu an ulaşılamıyor demesi beni deli ediyordu.
Sürekli bana, bir telefon almamı, birde ikinci bir hat alıp ona vermemi istiyordu konuşmamızı bedava getirmek için Üstelik git gide de kabalaşıyordu. Hepsinden önemlisi,daimi bir işinin olmaması onu bunalıma sürüklüyordu. Ben bütün bunları bir araya toplayınca, olmaz, asla olmaz, ben böyle bir ilişkiye asla ve asla ışık yakamam diyordum ama bütün bu düşündüklerimi ona söyleyemiyor, her ne olursa olsun onun kırılmasını istemiyordum. Neden, çünkü ona hala çok değer veriyordum da ondan..
Bir keresinde ona, seninle arkadaş kalalım dedim.O hayır, asla aramızda öyle bi arkadaşlık olamaz dedi bana. Ben sürünüyordum. Onunda durumu iyi değildi. Bu saatten sonra yanımda sürünen bir başkasına asla tahammül edemezdim. Onu hiç tanımadım, artık bu saatten sonrada tanımak istemiyorum. Umarım beni bir daha aramaz diyordum ama bir yandan da kulağım telefonda oluyordu. Tanrım, ne olur o beni bir daha aramasın diye de dualar ediyordum.. Bana yazmış olduğu mailleri büyük bir heyecanla okuyor, öte yandan bana bir daha mail yollamasını istemiyordum.. O yazmasa ben yazıyor, ya da çağrı atıyordum, şimdi bende kesinlikle yazmayacak, çağrıda atmayacaktım, kesin karar almış, söz vermiştim kendime..
..Biliyordum, bir çağrı atarsam hemen arayacak, yeniden konuşmaya başlayacaktık.
Ben, ona bir daha çağrı atmasam oda beni bir daha aramaz diye düşünüyordum. Aslında onunla iyi bir telefon arkadaşlığımız vardı.Ben bu telefon arkadaşlığımızın, telefonda kalmasını, böyle devam etsin istiyordum,biliyorum evet saçma ama zaten saçma olmayan ne vardı ki şu dünyada. O ise, bu şekilde bi arkadaşlığın olamayacağını söyleyip ret etti teklifimi. Ona kızmadım, kim kabul ederdi ki böyle bir saçmalığı
Israrla bana, tanışalım diye ısrar ediyordu. Eğer onunla bir kere buluşup konuşsak, biliyordum ki bunun arkası gelecekti ki, ben bunu istemiyordum.. Yeni bir ilişki,yeni bir başlangıç,yeniden başa dönmek,bunlar bana çok ters gelen şeylerdi.Resmi kocam bile bu konuda neler çekmişti benden,
Bi aralıkta başlayan arkadaşlığımız, usulen, hiç çaktırmadan,yine aynı aralıkta geri çekildik birbirimizden. Neden?Nedeni belli,yaşam tarzımız vede düşünce yapılarımız hiç uymuyordu birbirimize.Hala daha karşılaştığımızda samimi olmayan ama sıcakmış gibi görünen selamlarımızı alıyoruz karşılıklı ama o kadar,yani yalan söylüyoruz birbirimize çaktırmadan.. Gündüz Yavuz…