SON OLDUĞUNU BİLSEYDİK ..?

• 7 Aralık 2018 Cuma 23:05:05

SON OLDUĞUNU BİLSEYDİK..?

Sevdiklerimizle, arkadaşlarımızla, akraba ve dostlarımızla,zaman zaman görüşür, konuşur, ayrılırken de, iyi günler, kendine iyi bak gibi şeyler söyleriz ve mutlaka, sonunda, GÖRÜŞÜRÜZ.. deriz. Ama bunlardan birçoğu ile uzun zaman görüşemeyiz.. hatta bazıları ile hiç görüşemeyiz.
Yaşam şartları, günlük uğraşlar bizi yönetir. Yapacak o kadar çok işimiz vardır ki, bankada , hastanede , fatura ödemelerinde, çarşı pazar derken... zaman çok çabuk geçiyor.
Stres dolu bir günden sonra eve gelip dinlenmeye bile zaman kalmıyor. Evde de yapacak çok iş vardır.Bunca telaş içinde sevdiklerimizi aramaya zaman ayıramıyoruz.
Ne kadar uzun zaman geçtiğini fark edip de aramayı düşündüğümüzde, bir bakarız telefon numaraları değişmiş, adresler değişmiş.. ve de en kötüsü kimileri de sonsuzluğa gitmiş.
17 Ağustos 1999 Gölcük depremi sonrasında Binlerce kişi hayatını kaybetti, Birçok çocuk kayboldu.. birçogu çalındı...
Hayatta kalanlarsa, daha güvenli ve huzur bulacakları farklı yerlere gittiler ve uzun zaman kimse kimseden haber alamadı.. Bunların hiçbiri son görüşmeleri olduğunu bilmiyordu..
. Uzun zaman önce Almanya’da çalışmakta olan bir dostumuzun kızı Gülümser , devam etmekte olduğu okulunu yarım bırakmamak için, okulu bitinceye kadar bizimle kalmıştı, kardeş gibi yakındık. Sonra okul bitti ve ailesinin yanına gitti. Orada Üniversiteye başladı Kimya Mühendisi oldu. Sık sık haberleşirdik, yaz tatillerinde gelirdi.. ortopedik sorunu vardı, ameliyat olacağını yazmıstı. Bir zaman sonra haberler ve görüşmeler azaldı.. telefonlar, adresler kayboldu.. iletişim koptu. Ameliyat oldu mu ? Bilmiyorum.
İnternet olayı çıkınca, Facebook den bulurum umuduyla çok aradım, bulamadım, belki O da beni aramış ve bulamamıştır. Merak ederim hep, nerede nasıl diye..
Görüşmesek de sevdiklerinin sağlıklı huzurlu olduklarını bilmek rahatlatıyor insanı. .Haber alamayınca, acabalar, kuşkular hep yüreğimizde kalıyor.
Mesela bir başka dostumuz vardı. Ailece görüşür, sevgi ve saygı uyardık.. Bu değerli dostumuzdan da uzun zaman hiç haber alamamıştım. Sorabileceğim her yere sordum araştırdım.Uzun zaman geçti ve bir gün Trafik kazasında öldüğünü öğrendim..
Çok alkollü olduğu bir gün arabası ile yola çıkmış ve önündeki Tır kamyonun altına girmiş .
Kaza deniyor ama, yıllar içinde yaşadıklarını.öğrenince sanki ,hayattan bıkmış, çaresiz kalmış ,aradığını bulamamış, bunalıma düşmüş kurtulmak istemiş sorunlarından diye düşündüm.
Tam ON yıl sonra öğrendim öldüğünü...
Hep -"görüşürüz" diye ayrılıyoruz , şimdi acelem var sonra anlatırım diyoruz ,ama birçoğu ile bir daha görüşemiyoruz. Bu görüşmenin SON görüşmemiz olduğunu hiç farkında olmuyoruz. Acaba son görüşmemiz olduğunu bilseydik daha farklı mı davranırdık...?
Hiç düşündünüz mü.. ? Kimi zaman tartışıp küsüp ayrılıyoruz, kimi zaman yetişmem laazım.. ( bir yerlere) deyip sonra görüşelim diyerek, dostumuzun söyleyeceklerini dinlemeden ayrılıyoruz...
Bazen konuşmaya ihtiyaç duyar insan. Sorunlarını dinleyecek birine ihtiyaç duyar da dinleyecek bir dost bulamaz..
Kaç kişi, " konuşmaya ihtiyacım var gel ne olur" diye çağıran bir dostuna, .. tamam canım hemen geliyorum deyip, bütün işini gücünü erteleyip, koşup gidebiliyor. ?
Belki de bir daha görüşme fırsatı olmayacak. Görüşürüz deyip ayrılırken hangimiz bunun son görüşme olduğunu düşünmüştür.
Değerli dostlar, sevdiklerinizle, gerçek dostlarınızla, her zaman son görüşme olabilir diye düşünün, tartışma yaşamış olsanız bile, " Görüşürüz..- demeden.. güzel sözler ve güzel duygularla bitirin konuşmayı .
Hayat çok kısa. Küsmek , kırılmak,üzülmek için zaman yok.
Nefret ve kin gibi olumsuz duygularla israf edecek zamanımız yok.
Uygun bir zamanda görüşürüz deriz. Oysa, sevdiklerimize, dostlarımıza zaman ayırmalıyız.
Yarın görüşürüz dediğimizde bile, bu son görüşmemiz olabilir ...
Dilerim, sevdikleriniz hep yanınızda olsun. Dostlar, birbirini aramadan bulsun.
SEVİL AĞTAŞ
Bu yazımı Pandemiden önce yazmıştım, Covit 19 nedeniyle birçok tanıdığımız, değer verdiğimiz kişiler hayatını kaybetti, hem de son yolculuğuna çıkmadan ,hiçbir yakını ile görüşemeden... Sağlıklı iken bile Bulaş korkusu ile herkes birbirinden kaçar oldu. En sevdiklerimizle bile görüşemedik. Telefon dışında iletişim imkanı bulamadık.
Görüşemesek bile, telefonla konuşup bütün küskünlükleri, dargınlıkları , gönül kırıklarını tamir etmeli , gönül almalı, dostlukları geri kazanmalıyız. Ne zaman son konuşmamız olduğunu bilemeyiz.
Telefonla da olsa arayıp, güzel bir sohbetle bütün Can Kırıklarını tamir edebiliriz.
Coronadan uzak sağlıklı ,huzurlu günler dilerim.
Daha güzel günlerde tüm dostlarımızla görüşebilme umut ve dileği ile,.
Eski değil Eskimeyen dostlarınız olsun.
Gönüller özlediklerini bulsun.
Sevgiyle kalın, esen kalın.
Sevil AĞTAŞ
Görsel, Tamamen Daktilo harfleri ile yapılmış olup, Daktilografik Resim Sergimden bir örnektir .