Değişen çok şey var?

• 21 Haziran 2017 Çarşamba 23:57:47

Dikkatli bir şekilde çevrene bir baksana,
Zamanla değişmeyen, eskimeyen ne var?
Bu değişimler ders vermeli her insana,
Tüm acıların ilacı; olan kötülükleri kovar.

Ev,araba,eşya,zaman insan…
Zaman durmadan geçer, hepsi eskir inan.
Geriye ne kadar zamanın kalmış kalk uyan.
Zamanla her şey eskir yok mu bunu duyan?
………………………..
Sensin tüm bu değişikliklerin farkına varan,
Zaman durmaz seni beklemez iyi olsa da aran.
Sadece gece ve gündüz olur karşında duran.
Zamanla yaşlanır, kapanmaz iyice açılır yaran.

Duydun, gördün zamanla her şey değişir eskir.
Güzelliklerin üzerine acaba üst üste ne birikir?
Önemli olan da güzellik değil mi bulunmaz kir…
Zamanla her şeyin eskimesi sana verdi mi fikir.
……………………
Tam 20 yıl önce bu yollardan geçmiş bu güzel şehrin tarihi atmosferini doya doya yaşamıştım.

Eğitim fakültesinde öğrenci iken günü birlik bu tarihi şehrin köprü başından geçer tarihin kokusunu içime kadar çekerdim.Köprü başından karşıya geçer kapalı çarşıda bir tur atar kaldığımız yurda dönerdim.

Kim derdi zamanın bu kadar hızla geçip tekrar buraya ayak basacağımızı Antakya’yı ikiye bölen nehrin kenarından yol boyu yaparak tam merkeze geleceğimizi…
…
Evet geçen hafta bir seminer için eğitim fakültesinden mezun olduğum şehre gittim.Miladi aylardan Haziran Hicri aylardan Ramazan olsa da bu şehre gitmek eskiden geçtiğim ve yol boyu yaptığım yerlere ayak basmak ayrı bir tat ayrı bir hüzün kattı.

Hüzün taaa top boğazını geçince başladı.

O da ne biraz ilerleyince daha kaldığımız yurtlara bile varmadan Serinyol’un girişinde öğrenciliğimde olmayan kocaman bir fakülte yapılmış.Yoldan giderken ve dönerken elinde çantası ile bekleyen üniversite öğrencileri gördüğümde beni de öğrencilik yıllarıma götürdü…
….
Sanki bana az mı gittin bu Özat dolmuşları ile diye seslendiğini duyar gibi oldum.
Az ötede ise dört yıl boyunca kaldığımız Kredi Yurtlar kurumuna ait yurt gözüme çarptı içimdeki hüzün daha da arttı.
…
Zaman geçiyor işte durdurmak elinde mi? Şöyle kendi kendime sordum.
-İyi de tüm bunlar içinde değişen ne?
-Değişen çok şey var?
-Yoldaki trafiğin daha da yoğunlaşması, ışıksız kavşakların yapılması,çok katlı binaların her yerden yükselmesi…En önemlisi de bizler farkında olmasak da yaşlanmamız.
Değişmeyen ise insanların yaşantısına,okumasına,koşturmasına… devam etmesi..
…
Şehre giriyoruz. O zamanlar Antakya belediyesi idi.Şimdi ise Hatay Büyükşehir Belediyesi olmuş.
…
Bak gördün mü dört yıl boyunca öğretim gördüğün yolun sağındaki eğitim fakültesi binasını da geçtin. Vay be biz demek 20 yıl önce dört yıl burada bu okulda eğitim fakültesinde öğrenim gördük.Bizim zamanda buralar okulun önü, şu duraklar daha kalabalıktı. Şimdi ise Ramazandan dolayı mı yoksa okulların tatil olmasından dolayı mı ya da üniversitenin buradan taşınmış olmasından dolayı mı o kalabalıktan artık eser yok…
…
Şehrin merkezine doğru otobüs sola doğru ilerlerken nehrin kenarında ineceğimi belirttim.Antakya deyince şehri ortadan ikiye ayıran Asi nehrinin kenarında indim.

…
Seminer alacak olduğumuz yer köprübaşının olduğu yerin kuzey tarafında bulunan Teknik meslek lisesi idi…
…
Hem zaman geçsin hem de öğrencilik yıllarımda bol bol yürüdüğüm yoldan tekrar yürüyüp öğrencilik yıllarımı tekrar yaşayayım diye Asi nehrinin kenarından yol boyu yaparak köprü başına vardım.

Öğle vakti olduğundan olsa gerek eski kalabalıktan eser yok.Var olan güzel olan kuzeyden buz gibi esen rüzgar ve nehrin eskisi gibi çok az olarak dibinden akıp Akdeniz’e doğru yol alması…

…
Seminer çıkışında da aynı yolu nehrin kenarındaki yolu kullanarak indiğim yere çevrenin değişikliklerini seyrede seyrede ulaştım.

20 yıl önce yeni dikilmiş küçücük çınar ağacı kocaman olmuş.Çevreye koyu gölgesinden temiz havasından yayar,insanları altına çağırır halde...

Çevreme, sağa sola, ardıma hüzünlü hüzünlü bakarak öğrencilik yıllarımda geçtiğim yolları tekrar yürüdüm.O eski günleri anıları tekrar yaşadım.İnsan eskiyi güzellikleri düşündükçe hüzünlense de daha bir başka daha bir güzel oluyor
…
Nehrin kenarında indiğim yere gelerek doğduğum yere gitmek için tekrar otobüse bindim.Çevrenin değişen güzelliklerine Asi nehrine baka baka hüzünlü şekilde yola koyuldum…

Hoşça kal Asi nehri…Hoşça kal güzel şehir…Hoşça kal öğrencilik yıllarım…

21.06.2017
Hasan Kaya
Eğitimci-Şair-Yazar