KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Annem ben ve..
Tam da bir şeyler yazıp beynime girenleri daha yuva yapmadan çıkarmaya çalışırken o hiç samimi
olmayan sırıtışla gülen yüz çıktı karşıma. O insana yakışmayan sözleri sayfama yazdıktan sonra ne
yüzle gelir yine..
Geceyi katlayıp bir başka geceye göndermiştim. Azıcık yıldız payı kadar aralık bırakıp örttüğüm
perdenin arkasındaki dünya kime gülümsüyor sanki tam anlamıyla. Az hüzün, yaşam direncimizi
güçlendirir çoğu acı zaten. Az çok derken insan dağ gibi neleri yüklenmek, taşımak zorunda kalır.
Acaba dedim insanın sırtındaki yük günahça çoğaldıkça daha mı hafiler.
Araya şu sırıtkan ama aslında kin dolu fotoğraf girmese anne diye başlayacaktım öykü mü yoksa
deneme mi yazacağımı karar veremediğim yazıma.. İki kız kardeşimin ikisi de yok bugün. Bugün
annemle her öğün ben ilgileneceğim. Anneme yalnız akşamları gidiyor, birlikte konuşmaya çalışıp
annemin ve benim severek içtiğimiz orta şekerli kahve yapıyorum, birlikte içiyoruz ikişer fincan
kahveyi. Bugün farklı oldu ikimiz için de. Kızlar evde olmayınca sabah annemin kahvaltı saatinde
yanında olmak zorundaydım. Annemin kapısını açıp içeri girdiğimde annemin tuvalette olduğunu
gördüm. Annemin orda fazla oturduğunu biliyordum. Doğru mutfağa girip kahvaltıyı hazırlamaya
koyuldum. Annemin tuvalette uyuyabileceğini düşünerek onu uyartmaya gittim. Gerçekten başını
iyice önüne eğmiş uyuyordu. Onu uyararak işime devam ettim. Annemin işi uzun sürecekti. Bende
kahvaltımı burada annemin evinde yapmalıydım. Kendime de yiyeceğim şeyler aldım dolaptan.
Her şeyi anlatırsam öyküm sıkacak okuyanı. Yalnız abdest alıp girdiği odadan annemin yarım saat
olduğu halde çıkmamasının nedenini yazayım. Ben annemi namaz kılıp gelecek diye beklerken o
kanepeye oturmuş gece hava yağmurlu olduğu için balkondan alıp kanepelere arttığım iç çamaşır
ve bezlerini toplamış dürmüş, tabi yavaş yavaş. Ben mutfakta annem gelecek de onunla kahvaltı
yapacağız diye beklerken. Ben mi aceleciyim annem mi artık çok yavaşladı kestiremedim.Elinden
katlanmış çamaşırları aldım kendi kendime biraz söylenirken. Annemin kulağı duymaz. Annem
namazını kılmak için eğilerek yürürken annemin de eskiden benim kadar aceleci olduğu geldi
aklıma. Babam o bilinen hastalık alzemeier hastalığına yakalanmıştı. Eski evimiz küçük olduğu
için erkek kardeşim iki somyanın arasında tuvaletten gelen babamın külotunu takıp giydirmeye
çalışıyordu daracık yerde. Babam bir şeyden habersiz giymem diye ayak diriyordu. Annem daha
şimdiki gibi yaşlanmamış, tuvalete bir yandan altına yaparak gitmiyordu. Babamı o gür sesiyle
çocuk azarlar gibi azarladı. Bu arada kardeşim de sesini yükseltti külotu giymemek için ayak
direten babama. Anneme karşı sabırlı olmalıydım. O yavaş yavaş namazını kıldı. Bitirdiği zaman
yanına gidip şeker iğnesini yaptım. İğneyi karnına yaparız. Nerdeyse göbek içine kızlar mı yoksa
yeğenim mi iğne yapmış. Kan toplamış oraya. İçim gitti..
Her şeyi anlatmayayım dedim, yine duramadım. Annem mutfağa geldiğinde kahvaltımı bitirmiş
eve gitmek üzereydim. Annem sandalyeyi çekip yavaşça yerleşti küçük masanın kıyısına. Cevizini
dövmüş, yumurtasını soymuş, marul, domates, salatalık, zeytin peynir koymuş, bazlamayı ısıtmış
önüne koymuştum. Tereyağ istedi, onu da koydum önüne. Çayını koyduktan sonra ben gidiyorum
anne hoşça kal dedim. Duydu mu bilmiyorum. Sesimi yükselterek. öğlen yemeği zamanı gelirim
dedim. Çorba var mıydı dedi. Var dedim..
Şimdi yine kokarca gibi bir arkadaş annesine yaptığı şeyleri yazıyor der. Bir zaman gelecek bende
annem gibi olacağım. Unutmamak için yazıyorum bazı şeyleri. Yazınca daha çok kalıyor aklımda.
Sayfamı pis sözlerle kirleten adam, beynimi kirletmene izin vermeyeceğim..
08. 04. 2017 / Nazik Gülünay
YORUMLAR
Anne diyebilmek var ya ,diyemediğin zaman bir yoksunluk başlar
İçin boşalır sanki ve anlamak çok zordur, kabullenmekte..
dört yanımda kuşlar kanat çırpıyor onu düşündüğüm zaman
annem yollamış hissediyorum, ancak duyamıyorum seslerini
ama biliyorum ki kuşların kalbinde atıyoruz ikimiz...
Bu yazdığına
Bu yaşanılır sıcaklığa
İçimden yükselenler
Sevgilerimle
glenay
Çok teşekkürler,
sevgilerimle..
Beliz.
Anneanneniz de nurlar içinde yatsın.
Sevgiyle anımsamak güzel, hakkını veren için.
Sevgili Nazik hanım yazılarınızı samimi bulurum .Her zaman da söylerim. Yaşam savaşınızda sabır dilerim..
Eleştiri meselesine gelince bu kadar kişiselleştirip kendinizi üzmeniz gereksiz bence. Bir sürü insan var sanal ortamda. Bazılarının samimi tavrı diğerine kırıcı gelebilir. Yada kasten kırıcı olmak isteyenlerde olabilir. Eğer sanal bir ortamda yazımızı yada şiirimizi paylaşıyorsak her şeye hazır olacağız. Hayat gibi tıpkı. Başımıza gelecek iyi yada kötü şeyler olabilir. Ne çok sevinelim nede abartılı bir üzüntü duyalım. Bazı şeyler sadece yaşanır..
Sevgilerimle...
glenay
İlgine gönülden teşekkürler,
sevgimle..
Canım benim siz de bilirsiniz ki birbirinden farklı yazı türleri vardır edebiyatta. İnsanlar bunların birinde ya da bir kaçında çok başarılı olabilirler. Ancak gel gelelim bir insanın kendi hayatından yaşanmışlıklarından gerçek duygu ve düşüncelerinden dürüst ve olanca samimiyetiyle söz edebilmesi bunları yazıya dökmesi her babayiğidin harcı değildir. Hele ki zamanın çok yüzlü çok bilmiş insanları içinde.
Aşık olduğum insan benim için özü sözü bir saf tertemiz insan türüdür.Ömrünüze bereket.
Sevgilerimle.
glenay
gönülden teşekkürler..
Annemle ilgili dün akşam yaşadığım bir konu var.
Onu da yazayım o zaman :)
Gerçek ve doğru bulduklarımı yazmadan duramıyorum.
En içten selâm ve sevgimle..
Nazik hanim,
Allah annenize sifalar versin. Annenizle ilgilenmeniz sadece takdir edilecek bir sey cunku anne veya babasini kotu gununde yuz ustu birakan nice hayirsiz evlat var. yazi stilinize gelince icten ve samimi... zevk meselesi, herkes ayni stilde yazacak diye bir kaide yok. zaten farkliliklar guzelliktir, renktir, ve canliliktir. herkesin ayni stilde yazmis olsaydi, ne kadar berbat olurdu.
samimi yazilarinizdan dolayi sizi tebrik ediyorum.
selamlar,
abdullah
glenay
Yazarın imzası kimliği olmalı yazı ve şiirde.
Herkes aynı kumaştan çıkmış gibi olursa ayrı kimlikler
olmamızın bir anlamı olmaz.
Selâmlar..
Ne yazsam diye düşünüyorum içten satırlarına.
Söze başlamak adına öncelikle uzun ve sağlıklı ömürler diliyorum anneciğine.
Her anlamda onlar bizim vazgeçilmezimiz aslında biz de onların.
Yaş alıyoruz bir yandan da iç sesimizin kırılganlığını görmezden gelip yaşamak ve mutlu olmak adına dileğimiz.
Yazdıklarını okurken bir yandan resmi geçit yaptı kah senin duyguların kah içimden geçenler.
Kaçınılmaz değil mi sevgili Nazik ve evet, hayat da çok acımasız.
Duyarlı yüreğine selam olsun ve annenin de ellerinden öpüyorum canım.
Yazmak yüreğin aş'ı ve aşk'ı bu anlamda zaman zaman üzülsek de vazgeçilmezimiz ve birbirimize uzattığımız ellerimizi yine tutan dostluk ve inanç.
Sevgimlesin her daim.
glenay
Annemden az önce geldim bu yüzden şiir ve yazı fazla okuyamadım.
Çok ince ve tatlısın.
Anneme selâmını yarın söylerim inşallah.
Gerçekten dostum olduğunu bilmek çok güzel.
Sevgimle canım..
Gülüm Çamlısoy
Sağ ol çok sağ ol canım arkadaşım.
Allah'a emanetsiniz ve hepimiz de.
Rabbim huzuru ve mutluluğu eksik etmesin gönlünden.
Samimi ve icten bir insan olmaniz ve hayatinda ki gercek hikayeleri bizimle paylasmaniz ne kadar guzel. Ben paylasimlariniz ile dalga gecilecek hicbirsey goremiyorum.
Konuya hakim bir yazim tarziniz var. Ben sizin yazilarinizi seviyorum. Edebiyat defterinde yazinin hikaye mi oyku mu makale mi olduguna bakmamak gerekiyor. Nacizane yaziyoruz hepimizde kimin kimden ustunlugu olabilir ki. Cogumuz amatoruz bu sitede.
Lakin hikayeniz dikkat cekici ve ogut verici
Bugun babaniz hasta yarin kim bilir kimin babasi annesi veya kendisi o durumda olur Allah bilir. Temennimiz kimse o duruma dusmesin babanizda sihhatine kavussun bir an once, Allahtan umit kesilmez.
Tebrikler cok samimi bir yaziydi...
glenay
Babam öleli on yıl oldu..
Allah sağ olan anne babalara sağlıklı uzun ömür versin..
Selâmlar..
mavitükenmez
glenay
Çok teşekkürler Noah..
