Ben buyum
Bazı siteler yılda bir kez şiirler sitesinde yazan arkadaşlardan şiirler alarak şiir kitabı çıkarıyor.
Ben de bunlara katılıyorum. Orada şiirlerim yayımlanıyor. Bu da kişini kendine olan güveninin
artmasına neden oluyor. Nerden aklıma geldi derseniz bir öyküyle bugün taa gerilere genç kızlık
zamanlarıma gittim.
Dedem Çubuk’un müftüsüymüş.Arabistan’a gidip okuduğu söylenir.Babaannem anlatılanlara göre
çok kapalı bir kadınmış.Dedemin kapalılıkla ilgili vaazlarını dinleyen biri nasılsa müftü efendinin
evine gideyim bir bakayım onun karısı nasıl bir kadın diye merak edip evine gitmiş. Bakmış ki bu
söylenenlerin fazlası var eksiği yok. Babaannem kapıyı tek gözünün göründüğü çarıyla ve yerde
sürüklenen eteğiyle açmış. Adam haa tamam! Bize söylüyor ama kendisi de dediklerini yapıyor
yaptırıyor demiş..
Bunları neden yazdım babamın nasıl bir ortamda yetiştiğini anlamanız için. Babam babasına çok
hayrandı. Nerde babam gibi müftü şimdi. Şimdikiler soytarı derdi. ( tabii katılmıyorum bu söze)
Babam benim küçüğüm Nazife’yle beni okutmak istemedi. Ben çalışkan bir öğrenciydim.Annemle
konuşup, görüşen öğretmenim okumamı istemiş. Annem bunu babama söylemiş. kafalarda zaten
böyle bir istek yok babam kabul etmemiş. halam okuma sözü açıldığında : kız kısmı okuyupda ne
ne olacak, kırsın dizini otursun evinde derdi. Tabii şimdiki aklım olsa ailemi zorlar, olmazsa o
zamanlar ilkokuldan sonra tek okul olan ortaokula kaydımı yaptırırdım. Ailem de göndermek
zorunda kalırdı.
Sitelerin yayımladığı şiir kitaplarından söz etmiştim. Bu kitaplara şiirlerle birlikte kısaca hayat
öykünü de istiyorlar. Mütaasıp bir ailede büyüdüm, okutulmadım yazmışım birine. Neden böyle
yazdım ki diye bin kez pişman oldum sonra. Çünkü bu iki cümle beni anlatmıyor. Ben okudum ve
eğitim gördüm aslında. Okullu olsun, okulsuz olsun. İlk önce en az üç yıl kuran kursuna gittim.En
azından orada okul havasını soludum. Sadece Kur’an okumakla kalmadık orada hocamızın okulda
gibi disiplinli ve bizlerin durumunu anlar olması büyük kazançtı. Arada aynı okulda olduğu üzere
bir aramız olurdu. Camiin arkasında olan kursun yanında oyun oynardık. Bunlar ne biçim Kuran
kursu öğrencisi diye hocamıza şikâyetler gelirmiş. Hocamız gençti ve bizleri anlayabiliyordu.
İkinci öğrenim gördüğüm yer dikiş kursu oldu. Burada yurttaşlık bilgisi dersi bile okurduk. Orada
az- çok dikiş nakış öğrendim. Hiç giymediğim gecelikler, sabahlık diktim. Ufak tefek ve zayıf
olduğum için. Benim bu işleyip diktiğim şeyleri yapılı, biraz da boylu birine prova ettirirdi hoca.
Buradan belge almadan bir yılda çıktım. Gitmek istemedim.Daha sonra Çubuk’a Akşam Kız Sanat
Okulu açıldı. Bu da bildiğimiz okuldu. Orada da resim, moda, dikiş ve nakış bölümlerine gittim
iki yıl. Buradan da belge aldım.
Daha sonra yazmaya okumaya ilgim arttı. Sanat Edebiyat dergileriyle birlikte bunların çıkardığı
kitapları aldım okudum. Buralara bir-iki kez şiirlerimi gönderdim.Bu evlenince de böyle devam
etti..
Neden bunları yazmam gerektiğini düşündüm bilmiyorum. Sanıyorum Kemnur’un yeni başladığı
öyküsü neden oldu.
Nasıl sonuca bağlarım derseniz. Ben buyum diyeceğim. Biraz arabesk oldu ama böyle. Öyküm
bu kadarcık değil doğal olarak. Sadece içimde bir yara olan bölümü açtım. Böyle olmasına çok
üzülsem de, bana çok şeyler kattı bu hayat.Herkesin hayatta aldığı roller,konumlar farklı farklı.
Bu rol de bana biçilmiş. Uydu mu derseniz.. Uydu..
23. 02. 2017 / Nazik Gülünay
YORUMLAR
Ülkemizde ne değerler var gün yüzüne çıkmamış. Anadolu insanının önüne çekilen engelleri aşması kısmet olmadan kayıplara karışıp yok olmuş. Ya bir tarlada ömrünü tüketmiş sırtında bir çocuk eteğine sarılan başka çocuklarla.
Ne güzel, içinizde ki, okuma,aydınlanma aşkıyle çok güzel yerlere gelme başarı ve şansını yakalayan değerlerimizden olmuşsunuz saygıdeğer kalem dost Nazik hanımefendi. Kutlarım örnek yaşam serüveninizdeki çabanızı. Bu arada yaşam öykünüzdeki üslubunuz da çok başarılı...
Emeğe ve sanata saygımla esenlikler.
glenay
Güzel sözlerinize gönülden teşekkürler.
Selam ve saygılarımla..
Ne kadar samimi ve içten bir yazı.
Bazen bir yazı okursunuz, süslüdür kelimeleri. Olağanüstü bir şölen de olabilir cümleleri. Okursunuz ama teğet geçer yüreğinizi. Bazen de bir yazı okursunuz. Sadedir, kendi gibidir. Direk yüreğinize akar kelimeleri. Bu yazı gibi.
hayat herkesin nasibine göre. Ne ne zaman çıkacak karşımıza bilmiyoruz. Bildiğim tek şey var ki: kimse için kolay olmadığı.
Ne güzel siz kendinizi ifade edebilecek uğraşları bulmuşsunuz. Eminim ki elinizin değdiği her şeye yüreğinizi kattınız.
Hani şair der ya
"cebimde yoktu yüreğimden verdim" diye
sevgilerimi bıraktım buraya
selam ile.
glenay
Yazıyı bir çırpıda yazdım. Tekrar okuyunca çok düzeltilmesi gereken yerler olduğunu gördüm.
Çoğunlukla süslü sözcükler eklemiyor, abartılı yazılar yazmıyorum.
( böyle yazmayı da denemek istiyorum.)
Yaptığım işleri iyi, güzel yapmaya çalıştım hep. Beğenildi de.
Güzel yorumuna çok teşekkürler,
gönül dolusu sevgiyle..
Bence siz kendi kendini eğitebilen nadir insanlardansınız. Karakterinizi buradan gördüğüm kadarıyla biliyorum. Fakat o şiirler, o yazılar bugün benim diyen edebiyat fakültesi mezunlarında yok. Bu arada resimdekilerden hangisi sizsiniz :)
Çok sevgiler Nazik Hanım.
glenay
Aslında kendini veya gördüklerini ifade etmenin okulla ilgisi olmadığını
kendimden biliyorum. içimdeki ses yaz dedi, ben de yazıyorum.
Resimde şiir okuyan benim. Yanımdaki yine bu siteden Nurefşan. Birlikte bir şiir gününde..
Gönülden sevgilerimle..
Sizi siz yapan düşünceler, duygular yine sizde güzeldir...
'İn cin uyanmadan denizin üstü de boş gibidir. Bir gecebalıkçılı ya da erkenci iki martı sezilir alaca karanlıkta. Amaçsız, kararsız oraya buraya süzülürler. İşgüzar işgüzar kanat çırparken birden durulur, suya konarlar. Ben onları maçtan önce ısınmaya çıkmış çurçur yeden oyuncularına benzetirim. Asıl maç çok sonra başlayacaktır. Kocaman gövdesi ve iri kanatları ile bir kaşıkçıkuşu çok yükseklerde tur atıyor. Uzakta bir takanın patpatı. Kıyıda böcek gagalayan bir denizkırlangıcı... Çöpleri eşeleyen uyuz bir köpek...'
Hayat insanı muhteşem yapabilir....İnsan da hayatı ....
sevgiler
glenay
Gerçekten dışardan bakılınca kim nedir, kimdir bilemezsiniz.
Ancak o kişiyle bir arkadaşlık, dosluk kurunca o kişideki cevheri görebilirsiniz.
Güzel yorumuna çok çok teşekkürler,
sevgiler..
Siz üstün nitelikleri olan bir hanımefendisiniz. Evbet, bu sitede düzenli takip ettiğim bir kaç kalemden biri sizsiniz. Ve yazdıklarınızı kyifle okuyorum. Özellikle şiirlerinizi çok beğeniyorum. Keşke sizin gibi ben de şiire yatkın olabilsem, ama maalesef o konuda çok kabiliyetsizim. Sizin, müftü dedenizden itibaren detaylı bir kurguyla hikayeleştirilebilecek çok özgün bir yaşamınız olduğu o kadar belli ki, keşke yazsanız. Kutluyorum. Saygılarımla
glenay
Yazmak da ayrı güzel, şiir şart değil. Nice şiir gibi yazanlar var. Yazmak düşüncem var kendimle ve yaşadıklarımızla ilgili. Hatta başladım sayılır.
İlginize tekrar teşekkürler,
selam ve sevgilerimle..
Bir kaç kere geldim sayfana sevgili Nazik ve tıkandım inan ki zira...
Edebiyat öğretmeni idi babam ve farklı rüzgarlar eserdi hele ki konu okul ve ders oldu mu gel gör ki inanılmaz disiplin yüklü bir taburduk: tek gitmem gereken yer okul ve dersane ve zaman zaman da özel ders aldığım öğretmenlerin adresi idi. Sakınacak hiç bir şeyim yok hele ki yakın çevrem ve akrabalar söz konusu oldu mu onlar zaten inanılmaz senaryo üretirler.
İnsan kaderini yaşıyor sevgili arkadaşım ve öncelikle dengeleri korumak zorunda.
Dengesizlikler her daim had safhada hele ki gerçek hayatta kim iddia edebilir ki hayatın dört dörtlük olduğunu?
Çok samimi bir yazı kaleme aldığın ve benim de mazimi delik deşen eden.
Evet, sıkı bir disiplin ve katı kurallar ve gitmem gereken hangi okul ya da fakülte ise yine kararı sadece ailemin verdiği sonrası mı?
İşte aranızdayım.
Sonuna kadar arkandayım canım sonuna kadar ve evet: yazmak bize iyi geliyor ki ben yeniden doğdum yazmaya başladığım ilk gün.
Benim hikayem çok karışık ve çok da sıkıcı ama yazarak ve sizlerden aldığım güç sayesinde bir şeyleri değiştirme ihtimalim.
Sevgimlesin her daim.
glenay
aynı kaderi yaşamışız sanki.. Belki de senin sıkıntıların daha fazla olmuş.
İnsanın ailesini bununla birlikte kaderini seçmek, belirlemek elinde değil.
Ben çocuk yaşta başladım yazmaya, şiirlerle, şarkılarla.
Beste yapayım derken ortaya şiir de çıkıyordu.
Senin niçin yazdığını şimdi daha iyi anlıyorum.
Sevgimle canım arkadaşım.
İyi akşamlar..
İnsan tüm yaşanmışlarıyla bir bütündür. Üzüldüğümüz deneyimler bizi biz yapan ögelerdir. .Böyle düşününce eşitsizlikler ve haksızlıklar daha su götürür olabilir sanki . Sİz kendinizle gurur duymalısınız Nazik hanım zor şartlarda bilgi küpünü ziyadesiyle doldurmuşsunuz. Ben öyle fakülteli yobazlar gördüm ki okumak merkepliği terbiye etmiyor ne yazık ki...
Sevgilerimle...
glenay
Sizinle aynı fikirdeyim fakülteli yobazlar konusunda. Öncelikle amcamın oğlu var bu nitelikte.
Çok teşekkürler (Ezgi) Deniz,
sevgilerimle..