Şöyle ağız dolusu ismini söyleyerek yazacağım birisi yok. Bunları yazarken aklımda bütün ailem
önümde geçit yaptı. ( Gülümsedim.) Onlardan ayrı özel birisi yok. Anlatmak istediğim de işte bu.

Güneş karşı tepelerin ardında battı uçuk bir kızıllık karlı tepelerin üstünde. Güzel bir manzarayı
onunla seyretmek ne güzel olurdu. Beyaz bir kardelen gibi bakardı bana.( Sahi çiçekler görür mü?)

Şiirlerdeki sevgili kim ola ki.. Sorduğunuzu duyar gibiyim.Gerçekliğini kanıtlayamamış biri diyelim.
Düşümdeki yaşayan hali daha güzel. En azından seven, sevilen biri vardır. Gerçeğe bakınca ellerim
buz kesiliyor, kalbim donuyor. Bir gül veren o değil ki. Hayatımın başka bir sahnesinden aşırmış
olmalıyım. Gülü alırken gayet normal gelmişti bahçe komşumuzdan. Bir olan bahçe sınırımıza bir
doğal gül getirip dikmiştim evimizin önündeki bahçeden. Onlar da büyümüş, güller açıyordu. Gülü
toplayıp reçel yapıyordum. Bu güller az gelirse bahçe yolu kıyısındaki bahçelerden de topluyordum
reçelime. Bahçe sınır komşumuz bey kendi taraflarına sarkan bir kaç gülü elinde demetleyip bana
uzatmıştı. Bir yandan çoluk çocuğu konuşurken. Elime bana sevgi duyup gül uzatan olmadı. Belkide
bu özlem yansır şiirlere.

Havada hiç bulut yok. Mavi daha çok griye dönerken tepelerin arkasındaki kızıllık iyice açıldı. Orada
beyaz çizgiler bırakarak uçan uçak çoktan gözden kayboldu. Sen var olduğunu bir türlü kanıtlayama
yan sevgili sen de gün geçtikçe silikleşiyor, yitiyorsun. Üç beş görüntü, dokunuş, ses yeter mi bana.

Uzaklarda mektuplarda kalan seni seviyorum sözleri de yetmez. Gerçek sevgili her zaman sevdiğinin
yanında olandır. Uzaktan seven değil. Düşünüyorum da tek başıma nelerin üstesinden geldim. O
zaman sana ihtiyacım yok mu ne.. Düşünmem gerek. Zaten olmayan birine gerek duysam ne olacak.
Oysa sen diyeceğim biri olmalıydı.. Yazdıklarımla bazen alay eden, bazen de beğenen. Dürüst biri..

Ne yazmak için oturdum klavye başına, neler yazdım. Boş cüzdanı alıp yola koyuluşumu, gideceğim
yere geç kalacağım için eve dönemeyişimi. Bir yerde dilenci durumuna düştüğümü, bir yerde sevgi
ile yardım gördüğümü.Değişik insanların farklı davranışlarını. Ha o şapkalı yılanı unutmadım.Mutlak
yazacağım..

En son yazmam gereken sözcükleri en başa yazarım nedense. Sahi sen, sen nerdesin?


02. 02. 2017 / Nazik Gülünay