PAPATYA KOKULU KADIN

• 17 Ağustos 2016 Çarşamba 21:34:51

Pek konuşmaz tavrı ile öylece seyre dalmıştı. İçindeki çocuk yüzüne yansımış ve yaramaz mimikleri vardı. Kendi başınaydı. Biraz deli, biraz masum, biraz şımarık hali vardı. Rüzgâr saçlarına dolanıyor ve öpüp kokluyordu. Ve benim içim gidiyordu. Yetmiyor içimdeki içim de gidiyordu ta onun rüzgâr değen saçlarına. Yanaştım yanına. Benim ona baktığım gibi, o da bana baktı. Elimde yolda yürürken yol kenarından kopardığım bir tane papatya vardı ve taktım saçlarına. Yüzü güldü, papatya güldü, ben güldüm. Elimde solar diye beklediğim papatya onun saçlarında can buldu. Durdum sonra. Rüzgârı kıskanırcasına öptüm saçlarından ve buram buram papatya koktu. Yine öptüm yine papatya koktu. Durdum yine öylece ve can buldum o an bende papatya gibi. Sonra baktım gözlerine. Sustum ve daldım gözlerine. İçim geçti. Alamadım içine çeken gözlerinden kendimi, baktıkça daldım en dibine, baktıkça kaldım en dibinde gözlerinin. Ve kayboldum gözlerinde. Ondandır adı adımda aşk, ondandır adım onun adında aşk.

Yusuf BİTİM