Her yağmur,sözlerini heceler;her damla, gözlerinde geceler

• 17 Haziran 2016 Cuma 14:10:47

"Nereden başlamak gerekirdi? Yalnızlığımın sahibi miydin? Kalabalıkların yalnızlığı mı? Çirkinliklerin güzelliği miydin? Güzelliğin şöhreti mi ? Herhangi biri miydin ? Her şeyi kaplayacak bir tümce mi? Yalnızlığımın da kalabalıkların da hükümdarıydın...Güzellikte sendeydi...Gerçekleri süsleyen rüya da sendin...
Ben, rahatsızlık vermek istememiştim sana! Senin saçının teline bile bakmaya kıyamazken sana rahatsızlık verebileceğimi mi düşündün? Duygularım,bir saplantıdan ötesiydi...
Her şey senin için değerdi,değerliydi...Güzelsin...Benim gözümde en saf ve en güzelisin! Mecnun’un Leyla’yı gördüğü gözle işte...Güzelliğin de geçicidir,belirteyim.İleride güzelliğinden eser dahi kalmayınca beni hatırla. Hatırla ki yüreğin sızlasın! Yalnızlığın kollarında boğuşurken beni hatırla.Hatırla ki gözlerini yaşlar bürüsün! Evet,bir gün bütün bunların ne demek olduğunu anlayacaksın.Anladığında ise haline acıyacaksın. Ve...Seni ilk günkü çocuksu yönümle seviyor olacağım...
Bakışlarındaki soğukluğu kalbimin derinliklerinden gelen sıcaklıkta hissediyorum.Sanki,nefes alamıyorum; hiçbir şey göremediğim gibi de hiçbir şey duyamıyorum.İçimdeki tarifsiz duyguları kelimelere dökmeye çalışıyorum.
Devrildi,gitti umutlar; bu devrân ki hayalleri tırpanladı.Kadere razı olmakta varmış.Nice kayboluşlarda savrulup gitti,uzaklarda çok uzaklarda kaldı! Biri,farz et ki biri..."
Okudu ve bu yıpranmış , taze duygularının yansıdığı bu kağıdı cebine koydu. Herkes için sıradan bir gündü,hızlıca yürümeye başladı. Güneşin tüm kızgınlığı ile yeryüzünü cezalandırdığı bir zamanda aniden bulutlar belirdi. Birden yağmur yağmaya başladı; güldü... Gökyüzü, yenilgime gözyaşlarını döküyor,dedi.Bu kadar iğrenç bir cümle söyleyebileceğini kendisi de düşünmemişti.Sessizce birkaç cümle mırıldandı:Yağmurlar eşliğinden geldiğin yüreğimden, gözyaşlarım eşliğinde çıkıyorsun. 21-04-2014
Yıllar geçmişti; bir gün, eskimiş bu kağıdı, kitabının arasında buldu. Tekrardan okudu,baktı,baktı ve uzun uzun tekrar baktı. Şaşırıyordu; yazı, kendi el yazısıydı. Lâkin bunları, o yazmış olamazdı. Bir an şizofren olduğunu düşündü. Sonra hatırladı,bunun tek açıklaması olabilirdi:bir kitaptan beğendiği bölümü yazmış olmalıydı! Başka türlüsü mümkün değildi,olmamalıydı!