Bir Seni Sevdim Bir de Öğretmenimi

• 22 Haziran 2006 Perşembe 13:29:55

Bir Seni Sevdim Bir de Öğretmenimi
Varoşlar denildi; gettolar denildi; gecekondu mahallesi denildi. Her ne ad konulursa konulsun bu yerlerde kader nasıl ağlarını örüyor hiç düşündünüz mü?
Örmek kelimesi çoğumuzda iyi duygular uyandırır. Anneciğimizin bize bir kazak örmesinde ki sıcaklığı yaratır düşünümüzde. Gerçekte ise sevdiklerimizi kaybetmemiz kadar acıdır.
Buralarda gelir seviyesi çok düşük insanlarımız yaşar. Para mara yoktur. Yaşama savaşı çok çetindir. Herkes örümcek ağlarına takılmamaya çalışır. Aslında kurtulmak ile yakalanmak arasında da pek fark yoktur. Açlık ile kölelik tercih durumudur sadece.
Para kazanmak çok kolaydır. İş seçenekleri gelişmiştir. Solda kadınlar sağda; uyuşturucular pazarlanır; ya da yurdum insanının kar makineleri olan canım işletmeler gelir akımını kendilerine doğru çekerler. Artık örümceklerin para keseleri vardır.
Buralarda birde çocuk olmak var olmak denilebilirse tabi. Evde yemek yok. Şevket yok. Güvenlik yok. Yok, yok, yok. Var olan tek şey çocukların gözyaşları. Kanıksanmıştır bu durum küçük kalplerde.
Buralara devlet hizmet götürür. Şekli vardır ama içeriği yok. Kral çıplak diyemez kimse. Hizmet erbapları görevden kaçmanın her türlü yolunu bilirler. Şekil, şekil, şekil. Bu mudur yaşam. Buralarda öyle.
Gerçekten gönüllü öğretmenler gelir buraların okullarına. Onlar Atatürk’ ün öğretmenleridir.”Öğretmenler yeni nesil sizi eseriniz olacaktır” düsturunu hayatlarına kazımışlardır. Onlar ki bu yurtta sevilecek tek şeyin bir çocuğun gülümsemesi olduğunu bilirler.
Ahmet, Memet, Ayşe. Yalan dünyanın yalancısı yetişkinler gibi artist değildirler. Sadece insandırlar kısa bir süreliğine. Büyüdüklerinde yitirirler bu güzelliklerini. Yitirmeden önce karşılarında öğretmenleri vardır. Onlar onu; o onları çok sever. Öğretmenleri bilir o masum yüzlerdeki tebessüme acılar damgasını vuracaktır.
Kimisinin kocası hayvan olacaktır. Onu ölesiye dövecektir. Kimisi haksızlığa uğrayıp mahpus damlarına düşecektir. Kimisi düzen denilen bu şeyi eleştirdiği için öldürülecektir. Kimisi kötü yollara düşüp çıkamayacaktır içinden.
Onlar hayattan hep itilmektedir; hasta oldukları gerekçe gösterilerek. Gerçekte ise hasta olan toplumdur. Kendisini affettirebilmek için yok gereklilik vb. şeyler üretir; ama elini uzatmaz kendi çocuklarına. Öğretmenler bilir bunun böyle olduğunu o yüzden hiç kızmazlar; hiç bağırmazlar verirler sevgilerini umutsuzca.
Bir gün bir öğretmenin bir öğrencisi âşık olur birisine ve ağzından şu sözler çıkar ”Bir seni sevdim bir de öğretmenimi” ve`; o zaman ve; o zaman ve; o zaman yaşar öğretmeni