mutluluk gözlerime dolanan sisli bir şehirdi...

• 10 Ağustos 2008 Pazar 11:23:06

kalbim her gün yeniden sıkışıyor...yaşadığım buhran beni sanki dört duvar arasına mahküm ediyordu....per perşenım bugünlerde....oturduğum hiç bir yerde keyif almıyorum..arkadaşlarımdan birer birer uzaklışıyorum...hepsi şaşkınlar..ne diyeceklerini bilmiyorlar..haksızlık yaptığımı ve onları kırdığımı çok iyi bilmeme rağmen bunu durmadan hergün kanıksamam bir anlamda rahat nefes almam için olduğunu da biliyorum...yanlış olsa bile ne yapabilirdim ki...
----herşey o gün başlamıştı...yağmurlu bir gündü...üzerimde yeni aldığım kapüşonlu kabanım vardı...en çok ta rengi hoşuma gidiyordu...maviyi çok sevdiğimi size söylemişmiydim..? evet maviyi çok seviyorum...
bu renge olan tutkum o gün bardaktan boşalırcasına yağan yağmurdan sonra olmuştu..çok ıslanmıştım...şemsiyesi portatif plastikten olan bir bankta oturmuştum...alelacele gittiğim için orada kimin oturduğuna hiç dikkat etmemiştim...bukleli siyah saçlarımı toparlamaya çalıştığım anda gözüm yanımdakine ilişti...masmavi boncuk gibi gözleri olan genç bir delikanlı bana tebesümle bakıyordu...bende karşılık verdim güleç yüzüne...sanki kendimi o gözlerin içinde buluvermiştim.bir anda ikimiz de dalmıştık içimizde devinen dünyaya...beş dakika hiç konuşmadan birbirimize baktık..sonra bana başıyla işaret etti...sanırım uatangaç bir çocuktu...yüzünün kızardığını, yanaklarının çukurlaştığını görünce içim biraz daha ısınmıştı...bilmediğim bir duygu ile ona yakınlık hissetmeye başladım...
---adın ne diye sorduğumda bana utana sıkıla cevap verdi....’’bennnnnn’
diyerekten bu kelimeyi bir süre dilinde plesenk etti...konuşmayı başaramadığını görünce ona yardımcı olmaya karar verdim...çünkü bu nesli tükenmekte olan böylesi bir çocuğa hiç bir zaman rastlayamayacağımı düşündüm..hani haksız da değildim..
---bakın benim adım sevgi sizinle tanışmak istiyorum beyefendi..bunu bir iki defa daha tekrarlayınca ağzından sadece isminin ne olduğunu öğrenebildim..adı serhattı...anadolunun bir kasabasında çalışmak amacıyla gelmişti buraya.daha sonraki buluşmalarımızdan bu bilgileri zar zor öğrenivermiştim..
bunu takip eden günlerden sonra hergün o bankta buluşuyorduk...yüzüm gülmeye başlamıştı...arkadaşlarımda bu değişikliği sezmişti....içim kıpır kıpırdı..keyfime diyecek yoktu...çünkü aradığım sevgiyi bulmuştum...mutluydum...herkesle iyi lişkiler kuruyor insancıl yönüm bir anda artmaya başlamıştı..daha önce biraz daha asabi bir kızdım...her an öfkelenebiliyordum..bazen birinin kalbini kırmamak için kendimi inanın zor tutuyordum..
artık bu olumsuz davranışlarım bitmiş yerini inanılmaz bir insan sevgisi almıştı..hepsini serhatta borçluydum...onunla yatıp uyanıyordum..hatta bazı geceler düşlerime bile giriyordu..öyleki bu düşlerimin hiç sonu gelmesin istiyordum...
---hergün uğradığımız bankta tekrar buluşmak için gittim....bir süre bekledim ama gelmedi..belki beş on dakika sonra gelir dedim yine gelmedi...oradan yüreğim acılı bir şekilde ayrıldım...eve döndüğümde canım hiç bir şey yapmak istemiyordu...annem akşam yemeğine çağırdığında bile ’’anne canım bişey yemek istemiyor diyerek yaşlı kadını da üzmüştüm..ama elimde değildi...çünkü öylesine bir tutku ile bağlandığım delikanlı o gün yoktu...
sabahın hemen olmasını isteyerek kafamı yastığa bıraktığım gibi uyuyuvermiştim...gün ışığı vurur vurmaz yatağımdan çıkıp soluğu orada aldım...bir saat, iki saaat aralıksız bir şekilde bekledim yin de yoktu...boynu bükük ikinci defa oradan ayrılmıştım...
işte o günden sonra o bank benim uğrak yerlerimden biri olmuştu...sanki birazdan oraya gelecek diye hep bekliyordum..ama o günden sonra hiç gelmedi...
dünyaya küs yaşamak bu olaydan sonra kaderim olmuştu...güleç yüzümden hiç eser kalmamıştı...yani yüzüm bir acayip adamın yüzüne dönüvermişti...neden mutluluk benden hep uzaklaşıyordu...diye kendi kendime hep sorup duruyordum...ve hala da bu soru dilimde..

o günden bu güne bir şarkıdır dilimde
mutluluk,
hiç eskimeyen bir şarkı
hep yüreğimde devinen ve dönüşüm kazanan
bir okadar da yittik olan,
bir o kadar da uzakta olan,
bir o kadarda sarhoş olan....
ve bunun esrikliğini bilerek yaşamak
çok zor gülüm
hem de çok zor...
oysa hiç eskimeyen bir şarkı olarak içimde kaldı
bu üç heceli mavi kelime....
bunun burukluğunu yaşarken
beterin beteri var diyenlere hiç kızmadım
bir gün bu mavi ışık beni de ısıtacak..
ve kendine sımsıkı saracak...