ESTİ GENE DOSTLAR

• 6 Ağustos 2008 Çarşamba 18:01:54

ESTİ GENE
11/07/2008 - 23:15









Bir Cuma akşamı Nevşehir sanayisindeki dostlarımızdan birini ziyarete gidiyoruz.Sanayinin yarı bakımlı yollarında dostumuzun dükkanının önünde durup yürümeye başlıyoruz.Sanayi gene sessiz, gene ıssız, gene garip.Derken bir ses duyuyoruz adam tadında.Ses zaten bir adama ait.

Kalpten kalbe bir yol gittiğini söyleyen o adam elbette Neşet ERTAŞ tan başkası değil.Bilenler bilir müzik bizi hemen trans haline getirir.Tabi kimin ve neyin müziği olduğu da çok önemli.İşi gücü bırakıp havaya kendimizi bırakıyoruz.

Dükkanda tavan akıyor.Duvarlar çatlak.Kanepeler çok eski.Ve Arkadaşımızın ki yaşı bizden epey büyük yüzü gene çatlak çatlak.Kalbi yaralı.Sesi dertli ve kederli.

Eski bir radyo dan geliyor Neşet babanın sesi.Bizi gönül dağlarında gezdiriyor Neşet baba.Dükkanın bu bakımsız ama düzenli halini müzik ve bizim yaşlı genç arkadaş tamamlıyor.Bu müziği son sistem teknolojide dinlesek böyle zevkli olmaz muhtemelen.

Derken çaylar geliyor.Tavşan kanı tabirinden altlı üstlü demlenmiş güzel çaylar.Tek şeker içen mi ararsın şeker hastası olup cebinden tatlandırıcı çıkaran mı.

Sohbet derin konu memleket meselesi.Herkesten bir yorum edebiyat.Ama dostluk ortak paydamız o an.Ve Neşet baba içimize çektiğimiz.Ne güzel bir bağımlılık bu Neşet baba.

İnsanların cüzdanı kendini ilgilendirir ama insanlığı herkesi ilgilendirir demişti Neşet baba.Bizi o an sesinin güzelliği ilgilendiriyor.Ve düşünüyoruz ne olacak bu memleketin hali diye?

Kendi halimizi unutup dalıyoruz uzaklara.Dışardan gelip geçene zorla çay ikram etmek Nevşehir insanının çok güzel bir alışkanlığı olsa gerek.İçiyoruz çayı bitiyor türkü başlıyor hayatın realitesi.Ama çayların tadı damakta kalıyor.Sohbetin zihinlerde tadının kaldığı gibi.

En çok saz çalmasını severim Neşet babanın.Babamda çalardı rahmetli.Acizane bizde çalıyoruz ama Neşet Bey bir ummansa Babam da bir deniz.Bize ise bir damla yağmur olmak düşüyor üstadlar sofrasında.Olsun diyoruz hepimiz suyuz sonuçta bu benzetmelerde.Kendimizi bir damla su olmakla avutuyoruz ve akıp gidiyoruz Ummanlara.

Hayat bize bir bardak çay içerek edilen sohbetin kıymetini gösteriyor.Hayat bize teknoloji olmadan da müziğin ruhu okşayacağını gösteriyor.Hayat güzel dostlarımızın kıymetini bilmemiz gerektiğini gösteriyor.

Alın işte bir demet hayat size.Biraz müzik,biraz çay biraz da arkadaş sohbeti.

İnsan daha ne ister acaba? Ya da ne mutlu eder bunu anlayan insanı başka?

Not: Siyasi yazılarımıza bir süre ara verdik zira bu yönde talep vardı.Ama memleket meseleleri hakkındaki duyarlılığımız sürecek.Biz hayata dair yazıları ve siyasi yazıları birlikte sürdüreceğiz inşallah.Selamlar.