ANNEM, BABAM VE ÖĞRETMENİMLE GÜVENDEYİM

• 3 Şubat 2016 Çarşamba 16:36:58

ANNEM, BABAM VE ÖĞRETMENİMLE GÜVENDEYİM

‘’Her imtihanda Allah’ın sizlere bir anahtar uzattığını unutmayın.
Rahmet kapısına zahmet anahtarıyla girilir."

Engelli çocuğunuzun hayatında verilen mücadeleler karşısında anne babayı heyecanlandıran anlık güzel duygular vardır yaşanan. Engelli çocuğa gösterilen küçük bir tebessüm ona anlatılmaz bir mutluluk yaşatabilir. Mesela Brezilya’da kahraman bir babanın engelli çocuğuna yaşattığı mutluluk gibi.
Brezilya’da çekildiği tahmin edilen ve sosyal medyada kısa sürede yüz binlerce kişi tarafından seyredilen bir video, izleyenlere duygu yüklü anlar yaşatıyor. Marcos Vinícius Petri adlı kullanıcının YouTube’a yüklediği videoda; 40’lı yaşlarındaki bir baba, engelli oğlu yağmuru hissedebilsin diye onu kucağında dışarı çıkarıyor.
Babasının kucağındaki engelli gencin mutluluğunun yüzüne yansıdığı video, YouTube’a yüklendikten sonra sosyal medyada büyük ses getirdi. Görüntülerdeki özverili baba, birçok sosyal medya kullanıcısı tarafından "yılın erkeği" ilan edildi. (Hürriyet)
Şimdi de kahraman bir anne hikayesi anlatacağız. Selime Kaya…Umutcan adında engelli çocuğu var. Biricik oğlu, 6.5 aylık doğup yoğun bakıma alındığında dünyası başına yıkıldı. Özel bir şirkette yöneticilik yapıyor, kariyer peşinde koşuyordu. İşi gücü bıraktı, doktor eşiyle birlikte o hastane senin bu hastane benim dolaşmaya başladı. Hekimler, ‘bu çocuk yaşamaz’ dedi; ama o umudunu yitirmedi oğluna “Umut” ismini verdi. “Özürlü” teşhisini koydular, “Canda özür olmaz” dedi, ‘Umut’a bir de ‘Can’ ekledi.
Aslında Umut Can’ın doğumu Kaya ailesi için kara bulutların değil, aydınlık bir geleceğin habercisiydi.
Umut Can’ın sosyalleşip hayata katılması için her yolu denemiş. Kaya, şöyle diyor: “Sinemaya da götürdüm tiyatroya da. İp alıp, simidini belime bağladım denize girdim. Arabamıza bir rampa yaptırdık, ailece bütün Avrupa’yı gezdik. Doktorlar en fazla iki yaşına kadar yaşayacağını söyledi. Ama yaşama sevinci onu hayatta tuttu. Eğer insan bunu özümser, hayatının bir parçası olarak değerlendirirse, gerçekten çok mutlu ediyor. Bırakın çevredeki insanları annem bile ‘Kızım ne kadar büyük eziyetin var’ derdi. Bana oğlum, hiç bir zaman eziyet gelmedi. Allah bir güç veriyor insana. Beraber bir şeyler yapmaktan keyif alıyorsunuz. Varlığımı, kazanımlarımı Umut Can’a borçluyum. O olmasa emekli bir memur olarak kalacaktım...” diyor. (Türkiye Gazetesi)

Bir öğretmene okulda engellilerle nasıl çalışıyorsunuz diye sorulduğunda şu cevabı veriyor; - Nasıl anlaşıyorsunuz? Cevabı tebessümle beraber gönül diliyle anlaşıyoruz oluyor tabi ki İşaret dilini kullanıyoruz ancak gönül dili olmazsa iletişim pek sağlıklı olmuyor Gönül dili ki İletişimde en süresiz en güvenli yöntemdir. Önce onları seviyoruz, anlamaya çalışıyoruz, diyor.

Bilinçli engelli çocuk anne-baba ve öğretmeni olmak engelli çocuğun içinde kopan fırtınaları azaltacaktır