Sanki kolay bir şey söz anlatmak. Sen Türkçe konuşursun, en duygusalından, en edeplisinden en baskıcı...Heyhat boşuna. O 50 kelime ile anlaşabilen totem dilini tercih eder ve içinde bulunan 3 tane kelime vardır olumsuzluk bildiren, o 3 kelimeyi tekrarlar.Hayır,yok,dinlemem. Ya da Ben onu seviyorum..Gel de çık işin içinden..

Her şehrin yüzlerce aşk hikayesi olurmuştur ' İstanbul ' bu konuda çok keyfe keder ' gün içerisinde ve tarihler boyu kim bilir hangi hazin ve 'ne can acıtan '
aşk hikayelerine ev sahipliği yapmıştır ..
hazin bir aşk hikayesi ' sanırım hikaye olmak için hazin olmak gerekiyor bazen. !!

beğeni ve sevgilerim ile mutlu hafta sonları Sayın Tokul''

saygılar..

Kalemine sağlık bedri, çok ince bir konuyu tüm gerçekleri ile anlatmışsın.
Yaşarken Çevremizde, bu tür olayları duyarız ve bir tarafı suçlar ,diğer tarafa hak verir veya üçüncü kişileri masum addedebiliriz. Bence aslında Aşk var ya Aşk ! yaşayan bilir aşık insanın neler yapabileceğini.
Laf olsun diye sevmek olmaz, görücü usulü evlen; ilerde sever aşık olursun demek, böyle acılı hikayelerin başlangıcıdır. herkesin hayatı kendini ilgilendirir. Dışarıdan maval okumamak lazım.
Neyse konu çok geniş herkes bir şeyler yazabilir. tebrik ederim harika bir konu, nefis bir anlatım .Sağolasın...

okurken gözlerim doldu bir nusubet bin nasihattan iyidir.Giden için de kalan içinde çok üzüldüm.

Saygılarımla...

Diyeceğim o ki . . .

Küçük bir aşk hikayesi ile, koskocaman bir kitap bitirmiş gibiyim.


Bilmem farkında mısınız gencin ismi hiç görünmüyor. Çok da gerekli değil zaten. Bedri Ağabey yazıya adeta kendisi de konsantre olmuş gibi.

"Az sonra Canan çıkıp gelecek yazının içine." Der gibi.

Canan gence öyle bir aşık olmalı, sarılmalı ki, adı bile okunmamalı. Tamam böyle yazmalıyım ki, okurlar beğenmeli.

Fakat kaleminin bu kadar ileri gideceğini kendisi bile tahmin etmemiştir Bedri Ağabeyin. Hani insanın gözleri dalar ya uzaklara. . . O da uzaklara dalmış bir an. Canan'da o sıra çıkıp gitmiş kaleminin ucundan.

Yakalayamamış işte.


Sevgi ve Saygılarımla.

Günümüzde bu tür olumsuzluklar çoğalmakta, pamuk ipliğine bağlı olmaya başladı evlilikler

yazının bitimine doğru düğümlendi boğazım, belkide kurgudur diye teselli bile ettim kendimi. Ağır roman bu,

şu var ki ; davetsiz gelir yıllar davetsiz gelir sevdalar. Keşke ölümle sonuçlanmasaymış, belkide alın yazısı

denir ya, yada yazılanı mı yaşıyor biz insanlar, hazindi...

Selam ve Saygılarımla...

Üzülerek.. Aşk hikayesi demek böyle hazin netice bulan bir aldatmaya, utandırır beni..

Bu kadar kolay, bu kadar basit mi olmalı kirletmek dünyayı, son vermek ya da sebeb olmak yok olmaya..yok olunmalara.. Çok acı.


Sonra gençlere:

"Görecek güzel günleriniz var.."

Demek..


Göreceklerimiz çok mutlaka ama güzel olmadığını hepimiz biliyoruz..


Umalım da mâsum görünmesin böyle hikâyeler.


Hûrmetle.

aşkın olduğu yerde mantık kaybolurmuş

ölümle bitmeseydi keşke

teşekkürler paylaşıma Bedri Bey

saygılar

Bu İstanbul şehri ki misli benzeri yoktur
Bir taşına bütün Acem mülkü fedadır," demiş Nedim... Şiirde aslında yapılan şey/maksat cömert Osmanlı sadrazamı Ali Paşaya övgüdür... Lale devrinin Ali Paşası şair Nedim'i bu nedenle sever, kayırır, ve tabii keselerle altına boğar... Nedim ile girince yazıya içim cızladı be canm komutanım. Babadan yadigar çok eski nüsha bir Nedim Divanım vardı kitaplığımda, Allah belasını versin her kim çaldıysa... Çok sevdiğim şairdir... Biz öykü yazdık, Kemnur budalası şiire takti demeyin. Öyküyü de keyifle okuduk tabii ki... Neler anlatmışsınız neler, daha doğrusu öykü anlatıcısı Emniyet Amiri anlatmış, siz yazmışsınız. Anlatılan kısaca, Emniyet Amirinin oturduğu apartmana (sanırım lojmandır, zira Emniyet Amirleri sivil adreste ve binada oturmaz sanıyorum) görücü usulüyle evlenmiş ve üç yaşında kız çocukları olan genç bir çift taşınır. Babacan Emniyet Amiri genç çifte ilgi gösterince saygı-sevgi çerçevesinde bir dostluk başlar aralarında. Polis değil ama ya Jandarma Subayı/assubayı, ya da MİT çi olduğu tahmin edilebilecek genç erkek bir polis bayramında tanıştığı polis memuresi Canan'la ilişkisini ilerletir. Burada yazara bu kimlik gizliliği/sansürü niçin diye sormak isterdim. Neyse kimliği yazar tarafından gizli tutulan gencin, kimliğinin gizlenmesine gerek duyulmayan polis memuru Canan ile olan aşkı bizim Emniyet Amirini huzursuz etmekte, üzmekte ve görücü usulü evlenilen genç eşe ispiyonculuk yapmıyor, ama polis memuresi Canana ispiyonculuğu yapıyor. Canan öğrendiği bu gerçekle bunalıma düşüyor ve aldığı uyşturucu hap ve alkol ile ölüyor. Tamam yapılan ispiyonculuk aradaki sorunu öldürdü, evlilik kurtuldu, bir de şarka tayin çıkartılırsa o intihar eden kızcağızın acısı küllenir, unutulur, görüxcü usul evlilik de kurtarılmış olur... Allah böyle Emniyet Amirinin de, ölen polis memuresinin de güvencesinden uzak tutsun bizleri, ne arımı ne de malımı emanet etmek istemem öylelerine. Final cümlesi de girişteki Nedim beyiti kadar güzeldi. "Aşk bu ne zaman nasıl geleceği, sonunun ne olacağı hiç belli olmaz." KALEMİNE YÜREĞİNE SAĞLIK CAN KOMUTANIM. Bu yorumu böyle uzun uzun yapmamın nedeni MORA BOYAMAN İÇİNDİ, ONA GÖRE. SELAMLAR, SAYGILAR


Kemnur tarafından 1/10/2016 10:05:31 PM zamanında düzenlenmiştir.

:(

Bedri Hocam, nüktedan kaleminiz ile yüreklerimizi deşti bu öykü, gerek aktarım gerekse konunun can alıcı vurguları kaleminizin gücüyle de buluştu mu okuması her daim muteber bir yazıdır bizlere sunulan.
Yüreğinize sağlık hocam.
Siz güzel dostları ve kalemlerini okumak bir ayrıcalıktır.
Sonsuz selam ve saygılarımla...

Gülüm Çamlısoy tarafından 1/10/2016 8:29:50 PM zamanında düzenlenmiştir.

Cımbızla çekip çıkarıyorsun böyle gizli kalmış konuları. Helal sana Bedrosky abim. Sosyolog olmadığım için kim haklı kim haksız bilemem, hem benim işim de değil. Acıyı yudum yudum iştim bu yazınızda kutlarım sizi gomutanım...Uzun ömürler diliyom size. Saygı selamlar benden...

Sevgili Abim.

Aynen buna benzer ama sonu kötü bitmeyen bir olay da be yaşamıştım fakülte yıllarımızda.

Sevil adlı, otuz-otuz beş yaşlarında bir bayan arkadaş vardı. Oldukça çirkin fakat kalbi tertemiz bir insandı Sevil. Bir de Reşat adlı arkadaş vardı. Reşat da iyiydi ama çok zamparaydı.

Reşat Sevil'e asılmaya başladı. Sevil havalara uçuyordu zira oldukça yakışıklı biriydi Reşat.

Bir müddet çifte kumru oldu bunlar. Bu arada bir gün Reşat beni evine davet etti. Gittim baktım ki dünyalar güzeli bir eşi ve iki üç yaşlarında bir kız çocuğu vardı. Şaşırdım. Böyle bir eşi olan bir insan Sevil'de ne arardı?

Bu arada Sevil de fakültede o kadar genç ve güzel kız varken Reşat'ın neden kendisiyle ilgilendiğinden şüphelenmeye başlamıştı. Bir gün şüphelerini bana açtı. Bir kafede Seville baş başa çay içerken anlattım durumu: ''Reşat Evli'' dedim.

Sonrasında aralarında şiddetli bir kavga olsa da Sevil de Reşat da daha sonra bana teşekkür etti.

Aslında asıl teşekkür etmesi gereken Reşat'ın eşiydi ama onun hiç bir şeyden haberi yoktu )))))))))

Benimki de böyle işte.

Selam ve sevgilerimle.

yine yaptın yapacağını .......Cengiz Aymatov al yazmalımda derki..... sevgi emek ister..... bende buna yürek isteri ekliyorum....kaleminden öpüyorum güzel adam saygılarımla

Aşk kalbe girince mantık devre dışı olurmuş ya o misal. Bir avuç mutluluğa hazin bir son. Değer miydi? Bu sorunun muhatabı o tutkulu aşkı yaşayanda saklı.

Acıklı bir aşk hikayesini çok güzel anlatmışsın komutanim

Tebrik ederim.

Feleğin bir kuşu var, demirdendir pençesi...
Üzülsek de boş...

J. L. Borges, Juan Lopez ile John Ward şiirinde, cephede karşı karşıya gelen ve birbirini öldüren iki kişiyi tanıtır kısaca ve sonunda "Anlayamayacağımız bir zamanda geçti/Burada anlattığım öykü" der...

Anlayamayacağımız bir zaman...

Bu zamanın öznelerini, üstadım, yine okuyucunun kendinden bir şeyler bulacağı somutlukta canlandırmışsınız ki, insanca bir hassasiyetin paylaşılmasına imkan yaratmışsınız...

Bence yine usta işi olmuş...

Tebrikler üstadım...
Saygı, sevgi ve selamlarımla.