SEN DE KİMSİN?

• 4 Kasım 2015 Çarşamba 02:12:38

Her İş çıkışı günün yorgunluğunu asmış halde omuzlarıma, yoğun trafik içinde yol almak çekilir gibi değildi. Özellikle de yağışlı günlerde. Su içinde yüzen caddeler sanki daralıyormuş gibi trafik iyice arap saçına dönmüyor mu? Gel de çıldırma..

İşte yine gri bulutlarla dolu insanın ruhunu karartan, o yağmurlu günlerden biriydi ve trafikte ilerlemek resmen bir işkenceye dönüşmüştü. Zincirleme ilerleyen araç konvoyu ancak boğaz köprüsüne vardığında biraz rahatlıyordu.

Ben ise çivilendiğim araç koltuğunda, bir gaza bir fren pedalına bas, vitesi bir bire, tak bir geçir ikiye, üçe aynalardan sağa, bak arkaya diye sürerken arabamı, bir yandan da bilmem kaçıncı kez “En kısa zamanda otomatik arabaya geçmen şart oldu kızım!” diye çıkışmaktaydım kendime.

Neredeyse iki saati geçmişti yine işten evime yaptığım amansız yolculuğum. Kapıyı açıp içeriye adım atar atmaz, gün boyu yüksek topuklar üzerinde dolanıp durmaktan, her biri puf böreği gibi şişmiş ayacıklarımı hürriyetlerine kavuşturdum. “Oh!..” dünya varmış "dedilerse de cendereden çıkmanın verdiği rahatlıkla, ahşap zemin üzerinde adımlarken dahi devam ettiler inceden inceden sızlamaya gariplerim.

Bu arada kurt cinsi köpeğim Tyson’ın kulağıma gelen inlemeleri, ne kadar özlediğinin işaretiydi beni. Üzerimi çıkartmadan önce onun yemeği verilmeli ve gönlü hoş edilmeliydi. Bu bizim günlük rutinimizdi. Hemen daldım mutfağa ve plastik yemek tabağını doldurdum tepeleme sevdiği mamayla.

Salonun önündeki terasa çıktım ve hazırda bekleyen bahçe tokyolarımı geçirdim ayağıma. Dört beş basamakla iniliyor aşağıya. Tyson beni görür görmez kuyruk sallayarak merdivenin dibinde geçti hazır ol vaziyete.

Bir sabahları işe giderken, bir de eve geldiğimde besler, o sırada da biraz oynar, gönlünü alırım keratanın, zira gün boyu evimi bekler, yolumu gözler benim sadık dostum. Ancak kendimi çok yorgun hissediyordum, gerektiği kadar zaman ayıramayacaktım. Biraz başını ve gıdısı okşayıp, onu yemeğiyle baş başa bıraktım.

Yukarı çıkar çıkmaz her gün olduğu gibi, aldım banyoda soluğu. Bir akrep burcu kadını olarak suya resmen aşığım. Deniz, olsun göl olsun veya nehir, dere hiç fark etmez. Dışarıdan izlerken de içindeyken de, çok rahatlatır ve garip bir huzura erdirir beni. Girer girmez duş kabininden içeri, açtım ılık suyu ve teslim ettim dört koldan fışkıran suya kendimi. Tepemden, sağımdan, solumdan çarpıp aşağılara kayarken ılık sular zemine, adeta bayram ediyordu tenimin her bir gözeneği.

“Home seweet home!!!” diye mırıldanarak, döndüm durdum bir süre böyle suyla oynaşarak. “Oh be!.. Dünya varmış” diye nihayetlediğimde mutluluk anlarımı, buhardan sıyrılıp ,yeterince gevşemiş, ve rahatlamış şekilde attım kendimi dışarı. Bornozumu üzerime geçirip, saçlarımı baş havlusuna hapsederek topladım tepemde ve yeniden geçtim mutfağa. Sıra gelmişti artık şahsımı doyurmaya.

***
Dolapta kahvaltılık ve salata malzemesi dışında pek taze yiyecek bulundurmuyordum. Çünkü yaparım diye heves ederek aldığım bir çok sebzeyi, bazen vakitsizlikten bazen de isteksizlikten çürütüp atmak zorunda kalıyordum. Bazen de çok taze görüp aldıklarımı daha bir gün sonra, her nedense kendinden geçmiş bulabiliyordum.

Her türlü yeşilliği buzdolabından çıkartıp bir kaç su yıkadım, yapraklarını elimle parçalayarak bir kaseye doldurup, güzel bir salata hazırladım. Son olarak üzerine biraz da keçi peyniri rendeleyince, İşte hazır olmuştu leziz akşam yemeğim. Akşam faslını genelde böyle geçirmeyi artık bir alışkanlık haline getirmiştim.

Bornozu üzerimden çıkartmadan oturma odasına geçip, salata tabağını tekerlekli mini servis masasının üzerine bıraktım ve televizyonun kumandasına bastım. Şükür haberleri henüz kaçırmamıştım. İçki dolabından ufak bir kadeh şarap doldurup kanepeye bir güzel yerleştim. Şükür bugünün hayat maratonunu sorunsuz nihayetlendirmiştim.

Ayaklarımı deri pufun üzerine uzatıp, servis masasını sağ yanıma çektim. Salatamı iştahla çatallayıp, şarabını yudumlarken haberleri izlemeye koyuldum. Adamın biri evinin tepesinde garip ışıklar yayan bir cisim gördüğünü, bunun bir “UFO” olabileceğini iddia ediyordu. Bu aralar böyle benzeri iddialarda bulunanlar ne çok olmuştu.

“Hayırdır ya!” dedim. “Yoksa yabancı dostlar pek mi merak eder olmuşlardı dünyamızı?”

***

Devam edecek...