KENDİMİ DİNLİYORUM, GÖZLERİM HAYAT

• 12 Eylül 2015 Cumartesi 02:00:34

Dinliyorum.
Bazen müzik dinliyorum.
Bazen dışarıyı dinliyorum.
Fakat en çok kendimi dinliyorum.
Kendimi dinlemeyi seviyorum. Başkalarını dinlediğimde canım sıkılıyor, dertlerim çoğalıyor. Başkalarına tahammül ettiğimde keyfim kaçıyor, var olan mutluluğum da uçuyor. Başkalarıyla bir yolculuğa çıktığımda varacağım menzil uzadıkça uzuyor önümde.

Bir sonraki cümlenin altını çizmekte fayda var: Kendimi dinlerken bencillik yapmıyorum. Arada susuyorum. Arada kendimi bir mor dağa atıyorum. Arada kendimi sokaklara vurup ayaklarımı toza çamura katıyorum. Arada kendime yeni kanallar da açıyorum. Arada kendimle bir bilinmez meskene kaçıyorum. Böyle davranmam gerek. Böyle yaşamam gerek. Böylesi hareket etmem lazım.

Çünkü monotonluk ve aynı insanlar karamsarlığa davet ediyor zinde canlılığımı. Büyük şevkimi aynı sözler kırıyor. Koaman umudumu aynı bakışlar öldürüyor. Sağlam duruşumu aynı adımlar bozuyor. Haklı suskunluğumu aynı ağızlar dağıtıyor. Bunları tecrübe ede ede bu yaşa geldim. Yaş olmuş yirmi sekiz. Ve bir ömrüm var. İnsanlar kusura bakmasın, kararım kesin. Zinhar dönmek yok bu kutlu yoldan.

Sevmek güzeldir. Ancak ben bütün insanları sevmeme dileğindeyim. Eskiden herkesi sevmeye çalışıyordum Allah var. Ancak olmuyor. Her insan aynı değeri hakketmiyor. Her insan pek iyi değil. Her insan çok iyi özelliklere sahip değil. Kimin ne olduğunu, kimin ne olmadığını iyice görüyorum artık. Belki geç uyandım ama olsun. Hâlâ nefes alıp verebiliyorum çok şükür. Çok şükür çok insana muhtaç değilim.

Hayatı seviyorum ama. Hayatı tümüyle seviyorum. Hayat başkadır. Hayat dupduru bir aşk gibidir. Hayat, olduğu gibidir. İnsana düşman değildir. İnsana sırtını dönmez. İnsan öldürmez. İnsanı yarı yolda bırakmaz hiç. İnsanların kuyularını kazmakla günlerini geçirmez. Hayat, masum bir çocuk gibidir. Ne günah bilir, ne sinsi bir oyun. Kalbinde ne art niyet ne de sonu akılalmaz planlar taşır. Dedim ya hayat olduğu gibidir. Neyse öyle kalır. Nasılsa öyle görünür. Hallerini gizlemez. Sıfatlarını kaybetmez. Zarflarını saklamaz başka gün için. Nesnelerini ve noktalarını her cümlede kullanır. Neredeyse orada devam eder.

Hayat biriciktir.
Ben de hayatın biricikliğini tatma peşindeyim.
İnsanlar artık ikinci planda. İnsanlar artık benim için öylesine varlar.
Ki zaten her insanı da kendi haline bırakmak lazım.
İnsanlara karışmamak ve dokunmamak en akıllıca hareket.

Evet dinliyorum.
Yirmi sekiz yaşımı dinliyorum.
Git gide sararan eylülü dinliyorum.
Aramızda ayrılmak zorunda kalan canları dinliyorum.
Şiiri dinliyorum her duyguyu önemseyip.
Babamı hatırlıyorum, ruhuna fatihalar okuyup.
Annemi seviyorum varlığına hürmet edip.
Ve kendimi dinliyorum.
Yeni kendimi dinliyorum.
Kendimi hayatla dinliyorum.
Gözlerim ve kalbim hayata açık bir şekilde kendimi dinliyorum.