Kaderin Telvesi‏

• 21 Haziran 2015 Pazar 02:40:16

Uzaklarda söylenen bir cümle var
Karmaşık, duyulmaz, bilinmez
Suskunun ardına saklanmış
Bakışlardan taşıp ellere düşmüş

Kaderini çağır yanına, dinlemeliyiz onu
Söyleyecekleri var sanki.
Benden ötede oturduğun yerinden kalk
Çıkar insan kimliğini ve çırılçıplak ruhunla otur karşıma
Uzaklarda söylenen o karmaşık cümleleri dinlemeliyiz
Bilinmezlikler olmamalı
Karşıma oturduğunda seni baştan başa süzmeliyim
Alkışlamalıyım yalınlığını

Dudaklarından neler dökülüyor farkında mısın
Neler söylüyorlar öyle, çarpmamak için bakışlarına
Kaçıyorken, yakalanıp kalıyorum tuzaklarına
Bir kahve fincanına yüklüyoruz tüm görevi
Kaderin oynama zamanı şimdi, işte
O fincanın içinde, ikimizle de oynamak için bekliyor
Ağzından çıkanlar o kahve birikintilerinin eseri
Ben değilim bunları söyleyen
O alnı öpülen kişi ben değilim
Ellerim terliyor, karşımda umduğum sen
Ellerim avuçlarında, ve dudaklarında alnım

Bir adam var orada, karşısında duran kıza bakarken
Gökyüzünden düşen bir kalem görüyor
Eski zamanlardan bugüne gelen tüyden bir kalem, bize ait
Şiir yazmak için bir umut düşüyor gözlerine
İşte kendi satırlarım için bir kalem
Hayalinle duran sana yazıyorum

Ben söylemiyorum bunları
Kaderin telvesi böyle, ne yapabilirim
Elinle bastırıp fincana dokunduğunda ortaya çıkanlar
Yine o telvenin eseri
Ben yapmadım o yürekleri
Üç harfi çıkıyor, bir de bembeyaz yürek
Ve işte biri daha
Beyaz kalpler doluşuyor fincanına
Bunu söyleyen ben değilim
Bunu söyleten yalancı kader

Kovmalıyız şu kaderi yanımızdan
Bize söyleyeceği yalanlar var
Sandalyeden kalk, bırak benim kahvemi
Söylenmemesi gereken yasaklar var
Yoksa yalanlar mı, ikimizin de duymak istediği
Vakit doluyor
Kahrediyorsun bırakamadığım, kalemim ve falım için
Çarçabuk eline alıp
İşte, benimkinin aynısı,diyorsun
Gülümsüyorum,gitme vakti geldi işte
Eskiden kalma bir sözüm var sarılmaya dair
O sözümü yerine getirmek için, ya da istediğim için
Hayalimde ki sana sımsıkı sarılıyorum
İçten, özlem dolu
Seni bırakırken aniden kendine doğru çekip
Ve bırakıyorsun kendi bilinmezime
Kapıyı çekip gidiyorum hiçbir şey olmamış gibi
Kendine iyi bak, diyorsun SEN’ de diyorum
Gözlerimizden taşan yıldızların farkında mısın? derken

Ellerine yakalanıyorum
Çarpmamak için bakışlarına kaçıyorken
Artık kalkmalıyım, uyanmalıyım rüyamda gördüğüm
Kendi falımdan kaçmalıyım
Ve hepsini hayra yormalıyım
KADERİN TELVESİNİ