Umut Kırıntıları

• 19 Haziran 2015 Cuma 15:53:09

Gün gelir yaşanan tüm kötü zamanların ardından irili ufaklı umut kırıntıları biriktirmeye başlarız köhne yüreğimizde..
Her şey güzel olacaklı cümleler kurar avuturuz kendimizle birlikte sonu gelmeyen dertlerimizi de..

Kapatırız kalbimizi mutluluk ve huzura.. Yada kapattığımızı zannederiz.. Tertemiz hayallere dalarız çogu kez. Karşımıza çıkan her insanı kendimiz gibi sanar ve güveniriz çabucak.. Oysa bilmeyiz çok sonraları onlardan kaçacak yer arayacağımızı köşe bucak...

Tüm iyi yanlarımızı sofra bezi serer gibi sereriz ev yerine insanların yüreklerine.. İnanırız onların o iyi hallerine.. Sanki hiç kötülük yokmuş gibi dünya da , hiç ölümler yokmuş gibi, hiç zulümler ve merhametsizlikler yokmuş gibi inanırız hemde..

Sonuç mu ??? Sonuç hüsran...

Geç de olsa açarız gözlerimizi gerçeklere. Ve toplarız sofra bezi gibi serdiğimiz tüm iyi hislerimizi..

Sonra kocaman bir boşlukta buluruz ve böyle böyle nefret sahibi bir insana dönüştürürüz kendimizi..

Sevmek yerine düşman olmayı öğreniriz misal.. Tebessüm etmek yerine de surat asmayı..

İyiler hiç mi yoktur bu fani hayatta ???
Elbette vardır..
Ama neden bilinmez onların yolları bize hiç uğramamıştır..

Güvenimiz uzun bir seyahate çıkmıştır, sevgimizi de yanında götürerek.. Acıma duygumuz başkalarına değil bize ve kendine acımaya başlamıştır giderek..

Aslında insanlar her zaman geç farkına varırlar ; ömür bitecek ve umut kırıntıları hiç bir güzelliğe yetmeyecek...