İYİ İNSANLARIN KAHVE ZAMANI

• 20 Mayıs 2015 Çarşamba 12:13:49

İkimiz de sigara tiryakisiyiz ki benim en sevmediğim ikinci bağımlılığımdır sigara, senden sonra.
Kahve keyfi yapan birçok insan tiryaki olmasa bile kahvenin yanında bir sigara yakar, ki sigara tiryakileri kahveyi sigarasız içmezler.
Seninle birçok anımız vardır kahve üzerine, anlatsam bir kitap olur biliyorsun, bir de bunun fal kısmı var ki, eserin ikinci cildine geçmek gerekir, fakat bu eserlerin ikimiz dışında pek okuyucusunun olacağını sanmıyorum. Olacaksa onları da anlatacağım.
Neyse lafı fazla uzatmayayım, birkaç kahve anımızı anlatayım okuyuculara, sen de hatırlamış olursun, bilmediğin bazı şeyleri de öğrenmiş olursun okuyucularla birlikte.
Şunu da söylemeliyim ki okuyucuların öğrenmesi, senin öğrenmenden daha sıcak geldi şu an içime, çünkü onların içinde sevgi dolu insanlar olacağı ümidindeyim.
Fal bakmasıyla tanınmış ortak bir arkadaşımızdan rica ettim, eğer senin falına bakarsa ona tembih ettiğim şeyleri söylemesi hususunda. Senin de fal baktırmak isteyeceğin tuttu, tam da o anda. Sana birçok şey söyledi, tembih ettiğim şeylerden… Etkilenmiş gibi göründün ya da etkilendin. Neyse baktığı, gördüğü ve anlattığı şeylerin büyük bir kısmını ben tembihlemiştim zaten.
Senin en çok beni sevmeni isterdim, aslında bugüne kadarki ilişkilerimin içinde de en çok senin sevginden memnun kalmıştım, en çok da senin sevgisizliğinden üzüldüğüm kadar…
Gezdiğimiz yerlerin çoğunda kahve içmişizdir birlikte, diye düşünüyorum.

Oysa ne kadar da çok kırkar yıl alacaklıydım senden
Hatırsız, sen nasıl oldu da kırk beş günde vazgeçtin benden

O zaman ne kadar da iyi bir çifttik, ne kadar da iyi insanlardık, göze mi geldik, gözden mi düştük hiç anlayamadım.
En lezzetli kahveyi senin yanında içtiğimi söylemeliyim, bilmiyorum bunu sana daha önce söylemiş miydim, söylemediysem şimdi öğrenmiş olacaksın, o zaman ne kadar da iyi bir insandın.
Bazen iki kişilik kahve yapıyorum, bir fincanı da senin oturduğun yerin karşısına –sehpaya- koyuyorum, hayalinle eski güzel günlerdeki gibi sohbet ediyorum, sesli olarak değil tabii ki de içimden…
İyi insanlardık kahve içtiğimiz zamanlarda birlikte
Sen nasıl da küstün kahveye ve bize

Bazen de sen yokken yalnızlığımla konuşurken buluyorum kendimi:
“Şairlere kızdım. Elimdeki kitabı bırakıp kalktım. Mutfağa giderek iki kişilik kahve yaptım. Birisini ben içtim, diğerini yalnızlığım. Yalnızlığımın omzuna başımı yasladım. Saçlarımla omuzlarını okşadım. Dudaklarıyla bir sevgi kondurdu yanağıma. Ben de falıma bakması için fincanımı verdim ona. “Neden benimlesin, hayat çok kısa git, gül-eğlen..!” dedi.
Ben seni tercih ettim yalnızlığım. Sana da bunu anlatamadım galiba.”
10.07.2014-19.23-İstanbul
Ne kadar çok anlattıysam o kadar çok anlamadın
Şimdi anlayamayacağın kadar çok susuyorum.

Önce seninle bir kahve içimi yalnızlık paylaşıyorduk
Sonra kahveyle bir içimlik sensizlik paylaşmaya başladık.