Sahiden görüyor musun?

• 30 Nisan 2015 Perşembe 21:19:18

Evet bazen çok beğeniriz. Çok severiz. Güzel, yakışıklı, şık, alımlı, gösterişli, iyi ve çoğu kez de haklı buluruz. Peki kimi?
Cevap belli aslında tabi ki kendimizi.
Öyle günler olur ki kalabalık bir yerde onca nefes arasında yürürüz ama yalnızca çevreden nasıl göründüğümüze odaklanırız.
Sanki bir ayna vardır ve bu ayna tam da karşımızdadır. Büyülüdür ve koca evrende yalnızca bize düğümlüdür.
O kadar ki evden beğenerek çıktığımız kıyafetimizin, üzerimizde nasıl durduğunu düşünürken, yanımızdan yardım çığlıkları atarak geçen gözleri görmeyiz bile.
Bazı zamanlar büyük bir sıkıntı içinde oluruz, öyle ki bu sıkıntı sanki boy ölçüşür dünyayla, devleşir aklımızda. Lakin görmeliyizdir bu zamanlarda; yetim bir çocuğun gülümsemesini ve ya görmeyen birinin duyabildiği için şükrettiğini.
Anladığımızı düşünürüz pek çok kez aslında anlamadığımız şeyleri. Gereksiz anlamsızlıklarla boğuşurken asıl bilmemiz gereken şeyleri yavaş yavaş kaybettiğimizi görmeden anlarız. Boş heveslerle doldurduğumuz beynimizin eşiğinde kalır pek çok zaman o gerekli şeyler.
Öyledir işte yüksek bir mevkisi vardır beyninin anlamasızca yükselttiklerinin ve mevki derecesi düşüktür belki, ilk anda zemine yerleştirdiklerinin.
Zaman geçmez görünürken bazı anlarda, geriye bakmak yeterlidir hızını kanıtlamaya aslında.
An itibariyle küçük görünebilir -gördüğünü sandığın gözlerine- bir yardım, büyüklüğünü sonra anlarsın eğer istersen görmeyi, düşünmeyi ve hissetmeyi.
Çoğu kez ufak bir tebessüm yeterlidir mutluluğa. Hatta açarsan eğer gözündeki camları belki de arşınlar tebessümün yedi kıtayı.
Ve kelimelerde önemli, bilinmeli değerleri. Oysa biz yalnızca bize, doğru gelenleri fırlatırız karşıya. Dedim ya görmek istemeyiz çünkü, karşıdan gelen sözün güzel olma ihtimalini ve dahi kendimizinkilerin eğriliğini.
İsteriz bir çok şeyi. Ama yalnızca o kadarıyla kalır bi çok kez. Bilmek istemeyiz çünkü emek vermek gerektiğini.
Belki de gerçekten görmemiz gereklidir artık. Ailemizi, dostlarımızı, arkadaşlarımızı ve hatta tüm insanlığı. En önemlisi de aynanın gösterdiği dış kimlik yerine, içimizde yatan asıl insanı.