TEK SÖZ

• 20 Ocak 2015 Salı 13:39:40

Anılarım ve bugüne kadar birikdirdiğim insanların hepsi bende.Benimle birlikdeler.Bunun böyle olması,yaşamın her anını hissetmeme engel olmuyor.Her insanın bir çocukluğu vardır,kiminin bal kaymak arası tadından yenmez,kiminin yokluk anası,yetimlik babasıdır.Benimde başımda annem babam vardı.Var olması, bana ne bal börek sundu,ne yetimlik hakkı verdi.İki arada bir derede geçirilen bir çocuklukdu.Sevginin olduğu,ama yeterince berrak ve saf sunulmadığı.Çocuk aklınla verilene ya razı olacaksın yada sorguluyacaksın ki,sorgulamak yaralanmakdı...Çocukluğumun anınlarını birikdirmek bende çok isterdim.Belkide birikdirdim.Ama nedense,çok dillendirmem çocukluğumu.Sanki hatırlanması güzel yada çirkinliğinden ziyade,yok saymak...

Çocukluğumun,şimdiki yaşamımı dövmesine göz göre göre izin vermiyenlerdim galiba.
Şimdiki yaşamımdan büyük bir doyum sağlıyamasamda,şikayetci değilim.Şeçimlerim ve bana dayatılan bazı şeylerle yaşamımı sürdürüyorum.Dayatılan derken,sevmek yada sevmemek gibi.Ama sevgininde,sevgisizce davranmanında bir adabı ve edebi olduğunu biliyorum.En çokda dar kafalarda bu adabın ve edebin yok sayılması bana saygısızlık gibi geliyor.

YAŞAM bir oyun değildir.Bunu ölüm anında anlıyacak insanlar sanırım.Oysa bir oyun tadında yaşıyanlar var.Hergün ebelemece ve söbelemece isterken,herşeyi kaçıranlar var.
Hergün ölüm provarı ve seranatları yapmak bana göre değil.İçimdeki serçelerin ağlıyarak öldürmekden ziyade,bir serçe telaşıyla yaşamak daha anlamlı geliyor bana.
Hep çok seveceğim birini bekler gibi,hep o seveceğim birgün gerçekden gelecek gibi.Telaş ve bir aceleyle yetişmeye ve çabalamaya debelenmeye ara vermeden yaşamak.

KENDİNE ACIMAK!....

Ölümden kat kat daha hastalıklı geliyor bana.

En umutsuz anında elinden birinin tutacağını beklemekden ziyade,kendi ellerinle barışık olmak.İnsanlardan meded ummadan,kendi mededin olarak yaşamak.
Bir lokma ve bir hırkanın yetecğini hissederek.
GİDENE GÖNÜL KOYMADAN,küfretmeden ah etmeden göndermek.
GELENE,hoş geldin ne güzellikler getirdin kimbilir diyerek bakmak...

Hissetmek ama karanlığı değil-aydınlığı....

İstemek,bıkmadan,usanmadan,güzele ve sevgiye dair ne varsa istiyerek.

Anlamaya çabaladığım her insanın,anlaşılmak istememesini gördüm..Gördüm ki,debelendendikleri kendi gönül çamurlarıdır.Yoksa dünya bu kadar çamur değil.
Bir kadının dünyayı kafasında cennete çevirdiğinide gördüm,o aynı cenneti,cehenneme dönüşdürdüğünüde...
TEK BİR SÖZ...

CEHENNEMİNİ SEVEREK YAŞIYORSUN!...
ve cehennemin olmasa ruhunda delirirsin çokdan...Aslında sen cehenneminin zebanisi olmakdan gayet hoşnutsun...Şikayetin ise reklam panolarındaki,parfüm reklamlarını andırıyor bana...

Benimle oynamamaman beni yaralamıyor aslında,seni yaralıyor...Ben içimdeki seni seviyorum.Gördüğüm hissettiğim seni.
Sense ne beni ne kendini neden gerçekden bir başka birini seviyorsun.Sadece kendine arkasından savrulma senaryosu yazığın kişinin yada kişilerin gölgesinde saklanıyorsun.
Ben sana hiç küsmedim,hiçde küsmiyeceğim...Sadece artık eskisi kadar sol yanımdaki yerin beni oyalamıyor.
yaşamı ve herkezi sığdırıyorum heranıma.Bana gelen hiçbir güzel anıya hayır demiyorum.

Seviyorum yaşamayı.
Sevmiyorum kendime acımayı.
Sevmiyorum kaçamak oyunları artık.
__________________________Bana armağansın yaşamım.ALLAHA ŞÜKREDEREK YAŞIYORUM._________brn