Çok güzel bir anı okudum yazan ellerinize sağlık her daim yazmalısınız kaleminiz kavi olsun sayın yazarım ve şairim saygılarımla Çocukluğumu hatırlattınız var ollun

SEVEREK ANCAK ÜZÜLEREK OKUDUM.KALEMİNDEN AKAN GİZLİ GÖZYAŞLARIN VARDI.İNSAN BAZEN ELDE ETTİĞİM BİR ŞEY YOK SANIR AMA SİZİN GİBİ BÖYLE YAZANI DA BU ANILAR ORTAYA ÇIKARIYOR ASLINDA.SEVGİYLE KALIN.ÇOK GÜZELDİ.SAYGILARIMLA

Çok zor bir çocukluk ve genç kızlık dönemi geçirmişsin canım ya.

Bizim bu taraflarda bir laf vardır..Ki senin anlattıklarından da doğruluk payı var mı diye düşünmeye başladım.

Bir kız baba evinde nasılsa koca evinde de öyle olurmuş.

Sanırım senin talihin baba evinde kötü gitmiş.

Zor şartlarmış vesselam eski günler.

Tebrikler canım benim.

Ayvazim Deniz tarafından 1/3/2015 3:54:45 PM zamanında düzenlenmiştir.

Her şey zamanın gölgesinde eskise de yaşanılan iyi kötü sahneler unutulmuyor.

Deneme,sohbet gibi türleri çok sevsem de anı türünde yazılar okumadan önce içime derin bir hüzün yerleşiyor. Özellikle bir zamanlar yaşanmış evler anlatılırsa, bu dünyadan göçen kahramanlar varsa içinde hüzünleniyorum işte.

Daldım gittim.

Okurken yaşar gibi, daha önce ben yaşamışım gibi tuttum kendimi ve galiba en can alan yeri şurasıydı ;

"...Bütün anılarım o evde, ağlamayacağım ..."

Yüreğinize sağlık...kaleminize ömür.

çok güzeldi..

sevgimle.

İşte bütün sorun burada düğümleniyor; kapılarınızı iki üç kilitle emniyete aldığınızı, paralarınızı saklamak için gizli cepler de yaptırmış olsanız da hırsızlığı, çalıp çarpmayı adeta uzmanlık haline getirmiş olanlardan kurtaramıyorsunuz. Bunun boyutu artık kesinlikle toplumsaldır, insanın vicdan ve hissiyatının eğitimi ile ilgilidir. Bir ülkenin, o ülke toplumunun çok kötü yönetilmesi halidir. Hatta kasıtlı eğitilmemesi, kapsamlı bir yozlaşmaya terk edilmesi halidir. Hiç kuşku yoktur ki bunun da sorumluları o yozlaşmaya uğrayan, uğratılan toplumların önderleri, aydınlarıdır. Hatta ebeveynler bile bireyin doğru yetiştirilip yönlendirilmesinden sorumludurlar.
Zamanımızda, yanlışlıkla birinin eşyasını alsak, bahçelerinde izinsiz bir meyva koparsak, ebeveynlerimizin şiddetli azarlamasına, hatta tokadına bile maruz kalırdık. Benzer konular okuduğumuz okullarda da benliğimize narin bir oya gibi işlenirdi.
Bu gün sayfalara düşen özlem ve yargılarla dolu yazılarımızın, iç boşaltmalarımızın yer almasının temeli bizlere kırk elli yıl öncesinde kazandırılan o güzel ve anlamlı çabaların, alışkanlıkların sonucudur.
Yani eskiye özlemler, hiç bir şekilde sebepsiz ve nedensiz değildir. Bunları aktarırken, hiç bir şekilde eski teknolojileri, geri kalmışlığı, tutarsız ve gereksiz adet ve ananeleri, dere beylikleri, ağalık ve sapkın inanç ve tarikatlerı asla savunmuyoruz. Çağdaşlık, düzeyli ve her bakımdan gelişmişlik, insanın doğruya yönelik vicdan eğitimi hep temel hareket noktalarımızdır. Bu ulus bu gün giderek bu tür insanlar topluluğundan uzaklaşarak korkunç bir yoksunluğa doğru koşar adımlarla gidiyor. VİCDAN VE SORUMLULUK SAHİBİ HER AYDIN, HER ÖNDER BU SAKINCALI DURUMU GÖRÜP, ETKİLİ TAVRINI GÖSTERMELİFİR.

Selam ve saygılarımla. Kemal Polat

değerli dost, güne hak ederek düşen bu güzel yazını kutluyorum. bizi o eski güzel günlere götürdüğün için çok teşekkürler.

Paylaştığınız için teşekkür ederim saygılarımla.

Bu anı yazınız da çok güzel olmuş Nazik Gülünay. Katıksız bir köylü olduğum için eskilere dönük yaşanmışlıklar, bilhassa da sizin yazdıklarınız hep ilgimi çeker bilirsiniz. Liseyi bitirinceye kadar tam bir tarım işçisi gibi, konusu tarım olan her işte çalıştım, adeta uzmanlık kazandım. Tarla, bağ - bahçe su ve göl kenarı çok geniş arazilerimiz vardı. Bizlerden başka onlarca yevmiyeci ırgatlar da bizlerle beraber mevsim hasatları yaparlardı.
Bir Elme için amcanızın dövülmesine, Değirmendere de, birilerinin fındık bahçesinde bir avuç fındık toplayan askerin vurularak öldürüldüğü haberlerine sonsuz isyanım vardır. Böylesin davranışa karşılık
Size amcamın davranışını kısaca anlatmak isterim:
Bağda üzüm kesiyorduk; ben yol kıyısındaki sıralı "tiyeklerden" üzüm alırken amcam bana kızarak bağırıyordu. "Orada ki üzümleri toplamayacaksın!" "Niçin amca" dediğimde, "Oğlum o gelip geçen yolcuların hakkıdır, yol kenarındaki iki sıra bağlar Tanrı misafiri yolcularındır, bağ bozumuna kadar o sıralardan üzüm almayız" demişti.
Sonradan öğreniyorum ki yolcular ilk sıra "tiyeklerden" üzüm ararlarmış; bulamazlarsa ikinci sıra bağ "tiyeklerine" yönelirler miş, asla üçüncü sıralara girmezlermiş. Keza,Karpuz-kavun bostanlarında da aynı kural uygulanırmış, kurallara uyulur'muş.
Kasabamızda geceleri kuru üzüm, incir, fıstık, ceviz, hatta kuru tatlı ve çerezler dükkan önlerinde çuvallarda, ve sergilendikleri kaplarda oldu gibi bırakılır, üzerleri kalın şal, yada branda gibi örtülerle kapatılırdı. Gece eğlenceliğe ihtiyacı olanlar onlardan istediklerini tartıp alırlar, bir not ta yazarak ad ve adreslerini bırakırlar, ertesi gün gelip dükkan sahibine borçlarını öderlerdi.
Bu yazdıklarımda asla mübalağa yoktur, yarı leyli okuyan talebeler olarak bütün bunları yaşayıp gördük bizler.
İşte geçmişimizin niçin bu denli önemli olduğu sanırım şimdi daha iyi anlaşılıyor. Geçmişe özlem duymanın ne kadar çok haklı olduğu bu nedenlerle de gerçekçidir, adeta ihtiyaçtır, bu yaşanmışlıklara dönüşler doğal iç boşalmalarının da sebebi oluyor.
Umarım, dilerim bu yazdıklarımız, şimdiki nesillere biraz mukayese yapıp, gerçekleri öğrenmek ve pay çıkarmak fırsatını verir. Daha binlerce böyle güzellikler var yaşam hazinelerimizde sunulabilecek; ama anlaşılır mı, sabır gösterilip, pay alınmak istenir mi bilemeyiz.
Etkileyen çok güzel "GÜNÜN YAZISI" yazınızı tat alarak beğeni ile okudum. Sizi esenlik ve mutluluk dileklerimle selamlayıp kutluyorum Nazik Gülünay şairim. Kemal Polat

( Tiyek: Üzüm veren bir kök bağ.)

kempol tarafından 1/3/2015 2:31:38 AM zamanında düzenlenmiştir.

Benim doğduğum evde 200 yıldır ailemize ait. Şimdi satılması söz konusu ve benim içim"Cız!!!!" ediyor. Çünkü o ev gidince, tüm hatıralarımızı da beraberinde götürecek sanki. Gelişim adına yapılan değişimlere kurban gidecek çaresiz.


Anıları anmak, zaman zaman o günlere yolculuk etmek bazen hoş oluyor, bazen de hüzünlendiriyor insanı.

Daha nicelerinde buluşmak dileğiyle, sevgiler...




Billur T. Phelps tarafından 1/3/2015 1:51:45 AM zamanında düzenlenmiştir.

Elleriniz dert gönlünüz hüzün görmesin.Fotoğraf da ayrı bir seremoni...

glenay...

Bilmiyorum fotoğraftaki gördüğüm kişilerden biriside sen misin ama,
inan şu yazın bana,
fotoğraftaki değilse bile, içindeki sarmaş dolaşlığın sebebini açıkça gözler önüne sundu.

Anılarını doğal bir dille paylaşman yok mu? En güzeli o galiba.


Tebrik ve teşekkürler.

Tebrik ederim. Çok beğenmiştim yazınızı. Sevgiyle

Yazıya en masumane anlatılan anılar bana göre. Yaşadıklarımızı daha güel anlatıyoruz. Çünkü kurguda olduğu gibi hayal etmekle uğraşmıyoruz. Ne o eski ahşap evler, ne de o eski kuşak insanların samimiyeti var artık. Anıların sıcaklığında gezdirdiniz beni. Tebrik ederim değerli arkadaşım. Sevgilerimle.

Bence anılar zamana karşı savunmasını bizimle beraber yaptıkça ayakta kalabiliyor. Gözlerinizi kaçırdığınız ev, anılarla dolu. Tam o esnada gözlerimizin dolması, yabancısı olduğumuz bu an'ın aldanmışlığını yaşatır bize. Elbette buna da alıştırıyor zaman, ardındandan geçen zaman, ağladığımız o an'ında daha öncekilerden hiç bir farkının olmadığını fark ettiriyor, öğretiyor.

Zaman bir hayal gibi bütün hayatımızın üzerine çöker, aklımızda kalanlar, bize kalanlar ve sizin bize burada yazdıklarınızdan doğanlar, zamana karşı savunmasını yapmaya devam edecek.


''Anılar ,anılar, şimdi içimde canlandılar''


Her günümüz, her saatimiz, her dakikamız anılarımız için birer cümle olmaya devam ediyor.



Tebrikler


Saygılar, sevgiler

Sıcacıktı, güzel bir yazı okudum,saygımla.

ah eski anılar üzüyor değil mi
çok güzel bir anlatımdı can
saygımlasın hayırlı cumalar kandilin mübarek olsun

Ne güzel tasvir ediyorsunuz evinizi, hatıralarınızı.
Merakla, tebessümlerle okuyoruz.
Aslında,
bu anlatılanlarda kendimizden bir parça buluyoruz.
Bizim de buzağılarımız olurdu soğuk kış gecelerinde odamızı paylaştığımız.
Bizim de, sıcacık ve eski, ahşap evlerimiz vardı.
Daha bir çok cümle,
hep hatıralarımızın unutulmuş bir köşesine değiniyordu.
Bu yazılar,
aslında bizlerin kaybettiğimiz güzellikleri anlatıyor bize.
o nedenledir ki,
seviyoruz sizin yazılarınızı.
Dostluğunuzu da.
İyi yıllar diliyorum efendim.