KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
KAYBETMEDİM
KAYBETMEDİM
Ruhum ve kalbimle sevmeden asla kimseye seviyorum demedim.
Sevincede her zerrremle sevdim izin beklemedim ,acaba oda beni o kadar sever mi düşünmedim.
,Dostum dediğim her zaman dostum oldu sırtından bıçaklamadım
Sevdamsa dağlardan yüce dağlara taşısam taşıyamaz sevdamı.
En ufak şeylerde vaz geçmedim sevdiğimden ölümüne sevdim ....Bitti diye son noktayı koydumsa ihanet eden birine asla da geri dönmedim.
Bende insanı beşerim belki kırdım zaman zaman,bazanda çok kırıldım aldandım aldatıldım .Ama hiç kimseyi aldatmadım.Ağlatmadım..
Karşımda ki hatasını bilip özür diledikçe beşer şaşar dedim her defasında af ettim..
Allah en büyük kusurları afederken ben neyim ki dedim benliğimi öldürdüm çıktım aradan..
Çok üzenleri Allah a havale ettim.
Kırıldımsa düşündüm ince ince ,hatayı kendimde gördümse af diledim utanmadım..
Durmadan kırdıysada sevdiceğim kalbimi sevgim onun hatalarından büyük olduğundan afettim Onu
Seven değer veren hata görmez ki sevdiğinde dedim.Gördümse ters giden ne kendimi sorguladım..
Devamlı dalga geçip kıranlar üzenlerde oldu..Karşıma geçip saf diye alay edenlerde bilmiyorlar bilenlerle bilmeyenler bir olur mu dedim afettim..
Ardımdan gülselerde alayda etseler aslında alay ettikleri kendileriydi
Ben onlara aynaydım saf derken aynamda kendilerini anlattılar..
Kendisini anlatana kızılmaz kırılmaz acınır,çok defa duaya kalktı ellerim incitenler için.
Unuttukları gerçekse şuydu ..Asla aldanmadım aldatmadım..
Aldananda aldatanda kendileri oldular.
Ama ne hikmetse kendilerini aldattıklarını asıl aldanan olduklarını anlamadılar..
Bir selamın değerini hep bildim aslada onu unutmadım.
Garip yetimlere yoksullara sırdaş yaren oldum istemeden ,ama asla ifşa etmedim.
Beni tanıyanlar en güzel isimlerle anar oldular.
Hepsini hatırımda tuttum .Kim neden hoşlanır hatırladım en acı günlerinde..
Asla kaybeden olmadım..Konuştuklarımdan selam sabahı kesmedim.
Unutulmadım ..
Nerde görseler gel gayrı seni sohbetini özler oldum dedirttim..
İnsan dostluklar çabuk kazanılmaz
Dostum dediklerimin değerini bildim kaybetmedim..
Herkes yere vursada tuttum ellerinden kaldırdım..
Başkası ne der demedim.
Dünya üzerime gelse de sevdalımdan vazgeçmedim vazgeçmemde.
Bilselerdi dostu sevdiğini kaybetmenin acısını asla kaybetmek istemezlerdi..
Kaybetmek belki çok sıradan şeydi onlar için...
Fakat kalbimle bağlandığımı ben hiç kaybetmedim..
Saydımsa sonuna kadar saydım azalmadı arttı
Sevdimse ölümüe sevdim her zerrem yokluğunda Onu haykırdı..
Kalbimi ruhumu hırpaladıklarındaysa vazgeçtim
Ardıma bakmadan yürüdüm
O selam versede konuşsamda kalbimde ki yara hep kanadı
Kimsenin kalbini burkutmadım kimsenin kalbini ağlatmadım
Gözyaşlarım kalbime aktıkça çok acıdı acıdı kalbim
Dua ettim rabbim kimsenin gözyaşını kalbine akıtma diye
Sevgilimin özlemi yakıp kavurdukça
Bana sadık vefalı oluşunu hatırladım ferahladı yüreğim...
Nigar Bedirhan
YORUMLAR
Çok şeyleri bizelere hatırlatan ve dünya meşegatından bir nebze uzak olmamızı sağlayan manevi atmosferi bizlere tenefüs etmemizi sağlayan değerli bir şahsiyetin içini bizlere dökmesi gibi bir şey diyorum....
Bu yazı aslında bir kaç kelime ile geçiştirilecek bir yazı değil ama vaktin kısıtlı olması nedeniyle az da olsa selam kelamı çağrıştırır misali işte bende bir şeyler yazdım gibi farz ediyorum....
Değerli yüreğin seslenişi güzeldi Rabbim ne dileği varsa versin der...Sevgi saygı hoşgörü içinde insanların bu müsafirhanede kalmalarını ve imtehanı başarı ile bitirmelerini arz ediyorum...
selam ve dua ile noktayı koyarak sayfanızdan ayrılıyorum...Saygılarımla
