YALNIZLIK YETİM GARİP KIRPAPATYASI

• 14 Mayıs 2014 Çarşamba 20:05:44

İnsan aslında yalnızdır çoklar içinde yok olur.
Kimseler varmaz farkına.Ya da görünürde vardır düşünceleriyle O orda değil kendi içinde gezintidedir.
Yalnızların en güzel dostu geceler ve semada ki yıldızlar.Ellerini uzatsa tutacak gibidir ama tutamaz.
Haykırır zifri karanlıkta kurt kuş duyarda sesini insan denen acımasızlara duyuramaz.
Geceleri daha çok sığınırım Rabbime Ondan başka dertlerime derman verende yoktur.Halimi görende olmaz.
Yalnız kaldıkça iki ayakları üzerinde durmayı öğrenir insan ister istemez.Yardım edecek kimsesi yoktur ;nazı kimseye geçmez.
Acıyı bal eyler yalnızlar hüzünle içlerinde fırtınalar koparken onlar etrafına neşe saçan gibi görürsünüz.O içten içe ağlayan kora dönüp sönendir aslında.
Yetim olmam bana yalnız ayakta kalmayı çoğu imtihanlara karşı dimdik durmayı öğrettin.
Asla hiçbir şeyden ödün vermeden dürüst olmayı.Ezenler gibi olmamayıda.
Zalimlere bakıp Allah ım bunlar gibi etme demeyide öğrendim.
Yetimlerin içlerinde kopan fırtınaları bilseydi insanlar Onları asla üzmez incitmezlerdi.Kanatları kırık serçe gibidir yetimler.
Herkes mal mülk düşünürken kaybettiğini birkez görmeyi diler duysaydım sesini der ona dünyları adar.
Severse sevdiğini kaybettiği yerine de kor Ona öyle tutunur ki esen rüzgar dahi o tutunduğu dalı sevgiliyi koparacak sanır.Oysa sevilen farkında bile değildir.
Önce aile sonra toplum dışlar yetimi gözeteceklerine ezerler.Sonra sevdiği hor hakir görür.Cahil der engeller koyar kaçar saklanır.Başkasına tanıtmak bile istemez san ki uyuzlu gibi uzaklaşır ondan fersah fersah..
Acısıyla sevinçlerini de yalnız yaşar yetimler garipler.
Onlara haramdır sanki sevmek sevilmek.
İmtihanları çetindir gariplerin yetimlerin herkes için geçerli olan çoğu haklar yalnızlara geçersizdir.
Ne ellerinden tutanları vardır; ne de düşse kaldıranları.Koskoca bir ah çeker titretir tüm hücrelerini.
Doğarken kaybettiğim annemi hayallemek isterim nasıl hayallesem gelmez yüzü karşıma.
Geriye bir resmi dahi bırakılmamış annemi melekler içinde hayaller dalarım yıldızlara bakarken.
Ne zaman ağlasam içten içe ya da insan yerine dahi koyanlar olmasa ki kasten yaparlar annem olsaydı derim.
Herkes anne derken ben o sözcüğü duymamak için kulaklarımı tıkarım.
Kalbime göz yaşlarım kan olup akmasın diye.
Ne zaman kalbime gözyaşlarım aksa paramparça oluyor sanırım o minik cılız kalbimi.
Ağlarım içten içe bazan da imbiklerime yığılır gözyaşlarım.
Yüzümü yıkar menevişler gibi.
Yüreğimde sıkıntıyla anne diyerek uyandım ama ne annem var ne de hayali.Baktım yine etrafıma boşboş.Dinledim gecenin sessizliğini.
Ne de nazımı çekecek işte yanındayım diyen sevenim yok yapayalnızım garibim; dünya da kendimi bildim bileli yalnızlığa meydan okurcasına.
Ayakta kalmaya uğraşan rüzgarlara karşı meydan okuyan bir KIRPAPATYASIYIM derim kendime.
Allah istediği an ol der olur; Allah a teslim oldum kendimi bildim bileli bu düşüncemle öyle güçlüyüm ki.
Yıllarca bana hem anne hem baba olmaya çalışmıştı rahmetli babam.
Olamadıya ne kendini ne de beni koruyamadı çok kez.Sadece garibim kadersizim der gözleri dolar başını çevirir hemen dışarı yürümeye çıkar minik halimde ellerim boş kalırdım.
Bazan iyilik meleği gibi yaklaşır nefesim varken asla seni ezdirmem; seni kimse üzemez derdi.
Oysa hayatımı maf eden kararları çok kez baskı; etki altında kalan babam verdi.

O nu üzmemek için gıkım dahi çıkmadı çıksa da dinlenmedim.
Ömrüm geçti hala yalnızım hala öksüz ve yetim.
İyi ki bana emanet olan evlatlarım var etrafımda saygıyla dönen cıvıl cıvıl .Allah a ne çok hamd ederim onları gördükçe tüm dualarım onlara.Ve değer verdiğime oldu o kaçsa da saklansa da.Değerde vermese.
Hep düşündüm zengin olsamdı; anne babadan yetim olmasamdı o değer verdiğim benden saklanır kaçarmıydı utanır mıydı.
İnsanların zahirine asla takılmadım sevince ölümüne oldu bir defa kalbe alınca başkasıda asla alınmaz bana göre.
Mal mülk herşey emanet bugün olur yarın olmaz; edebi güzelliği huyuyla değerlendirdim sevip değer verdiğim çöpcüde olsa farketmez yeterki sözünün eri olsun.
Yeminlerine sadık olsunz, adam gibi adam olsun dedim.
Çocuklarıma hem anne hem babayım ama onlara herşeyim aslında.Asla yalnızlıklarından kendilerini suçlu bulmamalarını öğrettim; güçlü olsunlar kendi içlerinde toplumda yapayalnız hissetmesinler kendilerini diye elimden geleni yaptım .
Allah a hamd olsun kusursuz salih evlatlar oldukları için.Rabbime hamd olsun verdikleri vermediği herşey için.
Dostum sevdiğim yoluna canımı korum bana sevdiğini diyenide hep aynı istedim hiç bir kimseyede denk gelmedim EN SADIK DOST ALLAH I BULDUM HER HALİMLE ASLA KAPISINDAN KOVMAYAN .ALLAH IN SELAM VE RAHMETİ ÜZERİNİZE OLSUN SELAM VE DUA İLE.
Nigar Bedirhan