VAZGEÇİYOR MUYUM?

• 26 Nisan 2014 Cumartesi 17:18:22

“
Evet hatırlıyorum. Gülüşlerini en çok ta konuşmasını…
Benim için farklı...
Benim için belki hep farklı kelimeler ayrı cümleler ama bir o kadar aynı his aynı heyecan…
Benim için gökyüzü gibi. Hava kararınca onlara dost olan yıldızlar gibi…
Benim için mutluluk…
Benim için mesela tebessüm etmeden o sevinç…
O bakış…
İçime giren mutluluğu anlatmak imkânsız biraz…
Belki de o imkânsız.
Ama dinliyorum…
İzliyorum…
Hissediyorum…
Kendime soruyorum bazenleri. Bazı zamanlarda onlarca cevap bulurken kilitleniyorum. Anlamaya çalışıyorum. Anlamasan da çok hissediyorum hep varmış gibi…
Hep yanımdaymış gibi davranıyorum…
Her geçen gün öncekinden daha iyi olacakmış gibi… ’’


Duygulara yenik düşmek başkadır… Her gözünün önüne gelince hissettiğin duygular…
Defterlerimin arasını açıp bu yazıları buldukça tuhaf oluyorum. Niye? Diye soruyorum her defasında niye… Bu kadar temiz duygular beslemek kolay değildir ve bu kadar temiz duyguları fark edipte terslemek… Zor olmuyor mu acaba? Görüp de hala başka karakterlere bürünmek. Yok, hayır hayır acı çekmek değil bu… Acımın acısı da geçti artık. Sadece zor. Her defasında onu görünce elinin ayağına dolanması onun sana yaptığı yanlışlara rağmen ona kızamaman. O olmadığı zaman ana olan öfken ve yanına geldiğinde sakin oluşun… Bunun gibi birçok şey.
Düşünüyorum, bunlar akılma geldikçe öfkeleniyorum. Hak etmiyorum ki ben hiç hak etmiyorum…

Uzaktan seyrediyorum artık ama. Yanıma gelince gözlerine bakmamaya çalışıyorum. Kokusunu almamak için nefes almıyorum bazı zamanlar… Ondan bahseden kişilerden o ortamlardan uzaklaşıyorum… Düşünmemek için gecenin bir yarısına kadar kitap okuyorum biliyorum çünkü şarkı dinlersem aklıma onun geleceğini…

Vazgeçiyor muyum?
… Bilmiyorum…