KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 2717 Okunma
- 23 Yorum
- 11 Beğeni
HOCA KIZI...SUSTUM..
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
........
Günler günleri kovalarken ben susmayı tercih etmişti. Okulda ki lakabım bayan kahkaha idi . Suskunluğumun sebebini kimseler bilmiyordu. Ögretmenlerim tarafından her zaman çok sevilen bir öğrenciydim. Sınıf öğretmenimiz ısrarla benle konuşmaya çalışıyor bense susuyordum.
Bu arada ailem rahatlamıştı.Annem annelik iç güdüsü ile beni ondan soğutmak için çaba sarfediyor.
"Zaten olmazdı sen Ankara’da o Kayseri’de yetiştiniz. Onun yaşam tarzı senle farklı ..."
Oysa ben onla köyde yaşamaya bile razıydım..
Şimdi hele ki böylesine yalnızken aklıma takılıyor bazen...Onla evlensem hala evli olabilirdim diye...
Sonra başımdan savıyorum o düşünceyi bunu bile eşime ihanet sayıyorum çünkü...
...............
Ama abi....
"Tamam bir şey demeyeceğim sana "
Öylesine bulutlu bir gündü...
Aylardan nisan...
Eve geldiğimde annem yengemin yiğeni ile evlendirmek istediklerini söyledi...Ben evlenmek istemiyordum ki...
Veli bana ne olursa olsun bekle geleceğim demişti...Gerekirse bir ömür beklemek istiyordum...
Ama artık ne annemin yanına sığabiliyordum...Nede babamın
Analık istemiyor bunu yüzüme söylüyordu.15 indeyken 30 yaşında adamlara vermeye kalkmış
"ben nasıl kaç yaş büyük adamla evlendimse sende evlen " diye yüzüme bağırmıştı.
"seni babama zorla mı aldık ?"
Ama bir gerçek varsa şimdilerde o kadının içinde bulunduğu durumu anlıyorum. Eşinden ayrılmış çalışmayan bir bayan baba evine sığamıyor....
Neyse konuya döneyim...
Babalık ise her okuldan dönüşte...
Gelse şu haziran ayı seni kapının önüne koyacağım...Gel de şimdi ders çalış...
Anıttepe’nin sokak lambaları bilir benim o gözyaşlarımı...Geceye attığım sessiz çığlıklarımı
"Nerdesin gel al beni"
Bu arada zaman çarkı dönmeye başlamış aynı Türk flimlerindeki gibi hayat ağlarını da örmekte çok hamarat...
"Seni sevmemi bekleme"
"Kabulum herşey..."
ve hani lise yıllarındaki deyimiyle çıkmaya başladık...
Öyle yumuşak öyle sevgi dolu bir adam diyemem bir çocuktu ki eşim...
Sıcaklığı ile insanın içindeki hüznü yumuşatıyordu. Ben Veli için ağlarken hep omzunu uzatıyor..."Bir gün unutup benim aşkıma karşılık vereceksin "diyordu.
Babalığımın dediği laflar artık canıma tak demişti...Bir gün eve gitmeyip öğretmenime gittim...Anlattım.O gün orada kaldım..
Ertesi sabah ilk iş yetiştirme yurduna gittim. Müdürü ile konuştum. Okumak istiyordum .Şartlarımı zorlamak hayata direnmek...En önemlisi Veli’yi sonsuza kadar beklemek..
Yaşım büyükmüş almadılar. Yüzüme bir kapı daha kapanmıştı. Eve gittim . Küçük bir çantaya bir kaç parça eşya ve ders kitaplarımı aldım..Hızlı adımlarla çıktım ...
Arkadaşımın ailesinin kullanmadığı bir evi vardı. Annesigil Almanya’da idi oda babaannesi ile kalıyordu.Anahtarı çalıp bana vermişti...Orda kaldım..Annem okula geliyor beni arıyordu. Bahçede görünce saklanıyordum..Babamın ise olanlardan haberi bile yoktu...
Görmüyordu bile beni babam..İçine ne girmişti babamın bir kadın bu kadar mı değiştirirdi. Oysa onun yanında staj görüyordum.Bir kere bile kızım ne yapıyorsun demiyordu.Hayata iyice küsmüştüm..On beş kilo verdim. Yemek yemiyordum. Aslında yemek yememe değil..Yemek alacak bir simit alacak param bile yoktu. Staj paramın verilmesini bekliyordum. Okulum Anıttepe’de kaldığım ev Yenimahalle’deydi...Ve 10 km. yolu ben sabah akşam yürüyordum. Ama hiç yorulmuyordum. İçimdeki tüm duygular ölmüştü...
Sadece hissettiğim acı vardı...
Okulda çok korkulan bir müdür yardımcımız vardı. Bir ben korkmaz çok severdim onu...Dersin ortasında beni çağırdı. Derin bir sessizlik oldu sınıfta.Yanına gittiğimde ağlamaktan gözleri şişmiş olan annemi gördüm..
"Eve gitmiyormuşun"
sustum..
Annem boynuma sarıldı ağlaştık doyasıya...
"Tamam öğretmenim akşama gideceğim"
konuşmadan sınıfa gittim...
Akşam eşyalarımı alarak yine yürüyerek eve geldim..Babalığımın yeşil gözleri kızdığındaki gibi korkunçtu..
Ben onun için renkli gözlü erkekleri nedense hiç sevmem..Bakamam gözlere..Aklıma o gözlerin kızınca değişen rengi gelir...
Odaya çekildim...Derin bir uyku istiyordum sadece...
Ertesi gün okuldan önce buluşulan pastanede Mehmet’e olanları anlatırken...
yanımızda çalışan kalfa geldi... Beni zorla dükkana götürdü..
Annem burnundan soluyordu...Ona seni vermem ne ediği belli değil..çocuk daha o seni Ali"ye vereceğim..
Adeta dükkan başımıza yıkılıyordu..Bunların hepsini Mehmet’te duymuş kenarda bakıyordu...
Derse gittim ama aklımı veremiyordum...
Ne Ali’yi seviyordum nede Mehmet’i....
ders çıkışı elimi tuttu benimle gelir misin ?
Nereye...
Nereye olursa....
Ve kaderim bana unutamayacağım acılarla dolu bir yaşam için bir yol çizmişti...
Başımın üstünde bir çatı istiyordum sadece...
Huzur bulacağım...
Sevileceğim...
Gitmek mi...?
Kalmak mı ?
işte bu yolu belirlemek benim elimdeydi....
"Veli neredesin ?"
...............................
Sevdalinko
Mazi kalbimde bir yaradır
YORUMLAR
tebrikler arkadaşım güzel anlatımdı yüregine saglık
tebrikler arkadaşım güzel anlatımdı yüregine saglık
Çok güzel bir anlatım güne takılan bir hikaye kutlarım kaleminizi efendim
Yazı serini heyecanla,merakla,üzülerek takip ediyorum..böyle durumlar karşısında ne diyeceğimi bilemem ve susarım..Hani lafım olmadığından değil...kime ne demem gerekir ona karar veremediğim için...neyse....diyeyim,yine susayım...
Selam ve sevgiler...
Nurefşan.
teşekkürler ederim sevgilerimle
Sanki “Yaprak dökümü” mevsimi…
Sanki “Güzin’in Gençlik Yılları…”
Ve sanki, sanki;
Şimdi hayli uzaklarda duran o küflü şarkı,
“Kapıldım gidiyorum bahtımın rüzgarına…”
Hiç mutluluk kokusu yoktu içinde
Gülmesem ne ?
Güldüm yine de.
Üzülsem kader şımarırdı böylesi hallere
Sahte olsa da, olmasa da yine de…
Gülmek kader için oysa,
Üzerine doğrulan en iyi silahtır ona…
Gördüm ki bir de,
Örülmüştü her tuğlası göz yaşlarıyla
Her bir tuğla binlerce damla !!!...
En pahalı hayattır bana bakırsa,
Yaşananlar “Acı Hayat” olunca
Hep yürek öderdi ceremesini sonun da…
Son bir şarkı daha,
Konu “Acı Hayat’sa”
Mırıldanmasan olmuyor
İçinde sen doluyken kendiliğinden kaynıyor,
“ZOR DOSTUM ZOR ! ”
Ve bir hayat adeta böyle bağırmış oluyor !!!...
Bir de insan geriye bakmadan yaşayabilse
Yada gerinin hayatına ettiklerini bu günleriyle hançerleyebilse…
Bugünlerini her an bileyebilse
Geçmişin üstüne yürüyebilse
Öldürebilse
Bitebilse ?
Ve…
Sahibinden hayattı lime lime !
Sahibinden iniltilerle !
Sahibinden Hüzünlerle !!!..
Dilerim hayat yeni merhabalara sahne olacak
İşte o zaman “Her şey ancak,
Çok daha güzel olacak !......
Bu yürek sahibinden sizlere,
Mutluluk en arzu ettiğim temennim olacak
Hem de yürekler dolusu ve de sıcak sıcak !!!......
Yaraların acil sarılması dileğimle kutlarım acılı da olsa duygu dolu yüreğinizi saygılarımla.
Nurefşan.
Nurefşan.
Güzel kurgulanmış ve akıcı bir şekilde kaleme alınmış bir hayat hikayesi okudum...
Güne gelmei hak etmiş...
Tebriklerim çokçadır kaleminize...
Esenlik dileğiyle...
Nurefşan.
Güne düşen yazınızı elbette tebrik ediyoruz
Çok güzeldi
Saygımla
Mazi kalbimde bir yaradır
Dilerim o yaraların artık sarılmıştır can...
Gözlerim dolu dolu okusam da dolan yüreğimdi aslında çok acıdı içim can çokk :((
Gül yüreğine sevgilerimle, Mutlulukla hep...
Nurefşan.
ve zamanla her yara kabuk bağlıyor canım...
teşekkürlerimle sevgimle kal
Kelimelerin kifayetsiz kaldığı anlardan birisi bu olsa gerek,
yaşanmışlığımın yüzüme bir tokat gibi vurulmasıydı bu yazı
üzülerek göz yaşlarımı akıtarak okudum :(
akıcı, sade bir dille anlatılmış bir anıydı
kutlarım şairem...
sayfandan yüreğim bir kez daha kanayarak ayrılıyorum
sevgimle....
Nurefşan.
herşey biz insanlar için...
teşekkürlerimle
Günün yazısı seçilen harika anınızı, kaleminizi kutluyorum
Saygı, selamlarımla
yağmur5
seni de hoş buldum :)umarım sağlığındaki sıkıntılar son bulmuştur r
yazının devamanıda dört gözle bekliyorum acıklı ama güzel bir yazı keşke hayalı olsaydı ama neyse geçmiş gitmiştir umarım , sağlıcakla kal ...
sakın bana bunun gerçek olduğunu söyleme diyeceğim ama malisef acı gerçekler bunlar yaşanmış duyulmamış feryatlar yüreğim parçalandı söylenecek çok şey varken susuyoruz
Nurefşan.
sen bu türdede ustasın...biliyormusun....su gibi aktı geçti.....saygılar
Nurefşan.
Umarım yaşanmış bir olay değildir...
Ama bunları yaşayan nice kızlarımız var Anadolu'muzda.
Güzel bir paylaşımdı.
Kutluyorum.
Nurefşan.
hayatımın dipnotlarını acıtarak kaleme almaya niyet ettim ama galiba pat diye bırakacağım....
yürek tekrar hatırlamaya dayanamıyor ...
superbaba
Anlatılmadığı sürece içini yer böyle anılar...
Anlattıkça acıların paylaşılır dostlarınla.
Öğütler, teselliler...
Sevildiğini anlarsın...
Yalnız olmadığını...
Gözlerinden öpüyorum...
ne denir nasıl yorum yapılır bilemiyorum üzücü ve cansıkıcı bir yaşanmışlık ama yinede magzide kalmış duyguların yerine
bağzende yaşamda zorunlu olduğumuz şeylerin arasın dan güzel olanı bulup çıkarmalıyız sanırım başka çarede yok
selamlar.
Nurefşan.
teşekkür ederim
Offf!....
Çok heyecanla, hissederek yazılmış bir yazı.
İnanılmaz etkileyici bir hikaye.
Tüm bu yazılanların gerçek olamayacağını düşünüyor insan...
Üstelik de kahramanımız bir genç kız.
Çok etkileyiciydi.
Bazı bölümler,
heyecanla akan cümleler nedeni ile, tam açıklığa kavuşturulmadan geçilmiş.
Neden,
baba ve anne kızlarını bir an önce evlendirme peşindeler?
Okul nedir?
Lise mi?
Bir baba kızına;
seni Haziranda sokağa atacağım diye bir cümle kurar mı?
Şaşırıcı bölüler var hikayede.
Gerçekten yaşanmış gibi gözüküyor ve insanı çokça düşündürüyor.
Nasıl hayatlar,
nasıl sıkıntılar,
sevimsizlikler var hayatta diye.
Üzücü bir hikaye.
Çok etkileyici.
Nurefşan.
daha bu bir şey değil...bu en güzel anlarmış hayatımın...
Her adım bir kararımız sonucudur.
O durumda bir kız çocuğunun ne karar vereceği aslında baştan bellidir..Koca kurtuluş olarak görülür..
Ne diyim gülüm insanların kaderi doğuştan yazılırmış..Allah yardımcın olsun.
Nurefşan.
acıtsada yazmak güzel geliyor bazen...
sevgilerimlesin canım teşekkürler
