KEŞKE ADIN ÇIKACAĞINA CANIM ÇIKSAYDI

• 22 Kasım 2013 Cuma 10:29:21

Keşke adın çıkacağına canım çıksaydı

Dünden bir haberdin bana, her anımda dünümde yaşıyordum. Küçük şeylerle de mutlu olabiliyorduk. Bir gülüş bile yetiyordu içimizi ısıtmak için. Bizim için mutluluk bir başkasını mutlu ederken yüzünde gördüğümüz hazdı. Eskiden hayatımızda çok az insan vardı. İnsanlar çoğaldıkça hayatımızda değerler yok oldu bir bir. Hayat arkadaşım dediğim kadınımdın sen hayatta bırakmam seni dedin haklıydın öyle bir gittin ki hayatta kalmam büyük bir mucize artık. Dünden hatıraydın bana bugününde ettiğin ünden haberim bile yoktu. Seni son görüşüme denk sürdü. O an seni görmeseydim de ölseydim dediğim oldu ama güldüm kendi kendime ben yaşıyor muyum ki öleyim. Öyle bir gittin ki gelenlerin varlığı boşluğunu doldurmaya yetmiyor. Sen geride bir ölü bıraktın onlarsa o ölüyle tutunuyorlar hayata. Benim çaresizliğim onlara çare oluyor. En büyük hatam bile onların doğrusu oluyor. Öyle bir gittin ki ölüyorum demeye bile takatim yok. Üzülme iyim her zamanki gibi ekmek içiyorum çay yiyorum gözyaşlarımı fırçalıyorum

Sen varken zaman su gibi akıp geçiyordu. Şimdiyse durmuş tüm saatler. Saatler ilerlemese de saçlarıma düşen aklardan anlıyorum zaman sensiz de olsa su gibi akıp geçiyormuş. Sana hayatımı sunmuştum. Hayatımı bile hiçe saymaya hazırdım senin uğruna. Günler geçtikçe küçük şeylerle mutlu olan sen. Artık milyon dolarlık hediyelerde bile huzur bulamıyorsun. En büyük hatandı mutluluğu zenginlik de bulurum sanman ne vakit geleceğim deseydim sana hep geri adım atardın. Korkuyorum bugüne kadar neyi istediysem ulaştım dedin. Beklide haklıydın her istediğin olmuştu ama bugününde dündeki kadar mutlu değilsin ve unutma çok parası olan değil az yarası olan mutludur. Para peşinden koşarken kendini bile yok saydın yaralar çok olunca paralar yarayı sarmaya yetmiyor. Sen paraların kurbanı oldun bende yararların artık ikimize de dar bu dünya ölümün kıyısında yüzüyoruz birbirimizden habersiz. Ama mahşerde buluşacağız bunu ikimizde biliyoruz sen mahşer sandığın kalabalıkta yok olmaya bak. Ben ebedi sürecek mahşer için yaşıyorum. Hakkım helal olsun sana sevinme affettiğimden değil. Mahşerde dahi yüzünü görmemek için. Hep seni sevdiğim utancıyla yaşa beni sen yargıladın sorgusuzca şimdi vicdanın yargılasın seni korkusuzca aynı hat üzerindeki yollar gibiydik seninle aynı yastığa baş koyacağız sanırken aynı dünyanın insanı bile olamamışız meğer

Keşke adın çıkacağına canım çıksaydı