Zurnacı Hasan

• 4 Kasım 2013 Pazartesi 18:13:35

ZURNACI HASAN
“Kızı gönlüne bırakırsan ya davulcuya varır, ya zurnacıya!” derler. Sözüm ona davulcu ve zurnacı hafife alınır. Halbuki bu iki çalgıyı usulünce çalmak ne kadar zordur. Bilen bilir. Bilmeyene sivrisinek saz gelir. Tabii davul zurna, böylelerine vız gelir.
Vız gelsin, tırıs gitsin. Davul ve zurna bizim milli çalgımız.Tıpkı bağlamanın atası kopuz gibi...Bu çalgılarla hemhal olup gönül telimizi titretenlere selam olsun.
Anlatımızın kahramanı İkiz Hasan. Afşin’in Sevin köyü Kilisecik mezrasından. İkiz Hasan iyi zurna çalar.Tüm havaların hakkını verir.Yörede çok sevilen İkiz Hasan “Zurnacı Hasan” lakabıyla tanınır. Aynı zamanda iyi bir ozandır Zurnacı Hasan. Biz sözü fazla uzatmayalım. Mehmet Göçer’in “Un Sandığı”na bir göz atalım. Mehmet Göçer şöyle anlatmış Un Sandığı’nda Zurnacı Hasan’ın serencamını:
“İkiz Hasan’ın, üç çocuk annesi olan eşi genç yaşta vefat eder. Tabiî bunlara bir analık gerek. Bahtı açılmamışlardan yaşlı bir kız ile nişanlanır. Hasan bekler ki, akşamdan sonra getirilip baş-göz edileler. Ne var ki beklediği olmaz. Nişanlısı; “Düğün isterim” der. Bu çok ağrına gider. Başından bir kazan kaynar su aktarılmışa dönen, mükemmel bir eşten ayrılması dolayısı ile için için yanan İkiz Hasan, alır kalemi eline, yüklenir diline, merhume eşine şu ağıdı yakar:
.
Bana "düğün et” diyorlar
Ne dersiniz olur m’ola?
Yâre okuntu göndersem;
Küsmüş bana, alır m’ola?
.
Çok yoruldum oturucum,
Ham meyveyi yetiricim,
Uğrun gelin getiricim;
Haber vermen bilir m’ola?
.
Bu derdinen ben ölücüm,
Tutup saçımı yolucum,
Acele mektup salıcım
Emeksizim gelir m’ola?
.
Ben yârimi arzularım,
Gece gündüz bozularım
Ufak defek kuzularım
Aralıkta kalır m’ola?
.
Hasan der ki canım darda,
Gece gündüz ahı zarda
Yarın mahşer günü orda
Arar beni bulur m’ola?
.
Yaşlı kızın(Gelin kız) dediği olur. Mütevazi de olsa bir düğün ile yeni evliliği gerçekleşen Zurnacı Hasan, zaman gelir, çok da zeki olan oğlu Ramazan’ı ilkokuldan sonra Kur’an kursuna gönderip Hafız olmasını sağlar. Bir sonraki yıl Ramazan, Kozan ilçesinin Alapınar köyüne imam olur. Hafızlığına ilaveten çok da terbiyeli ve dürüst olan Ramazan’a, köyün ağası Osman Efendi kızını verir. Durumdan memnun olan İkiz Hasan Alapınar köyüne gidip, oğlunun düğününü yaptıktan sonra Afşin’e dönecektir. Oğlundan ve gelininden ayrılması oldukça ağrına giden İkiz Hasan, bu sıkıntı içinde de şu şiiri söyler:
.
Bu ayrılık benim yakar özümü
Mali durum kış eyledi yazımı
Kimselere güvenmezdim kuzumu
Parasız ellere sattım gidiyom
.
Afşin benim kaza’m Sevin’dir yurdum,
Hiç kimsem kalmadı ağladım durdum,
Ah çekip yumruğum döşüme vurdum;
Şimdiyse içime yuttum gidiyom
.

Ağlatmadım kucağımda uyuttum,
Terledikçe terin silip soğuttum,
Zahmetini çeke, çeke büyüttüm,
Şimdiyse gurbete attım gidiyom
.
Gene deli gönül kaynadı coştu,
Halimi görenin tebdili şaştı,
Annesi rahmetlik aklıma düştü;
Verdiler ağıyı yuttum gidiyom
.
Yavrudan ayrılmak gayetten çetin,
Kırıldı kemiğim, döküldü etim,
Allah’ı seversen Nazife (1) Hatun
Sizlere emanet ettim gidiyom
.
Aman dostlar “deli” demeyin bana,
Şimdi kuzularım söylüyom sana
Hakkın helâl eyle sen Osman Ağa(2)
Birkaç gün hanende yattım gidiyom
.
Hasan’ım da der ki bana sormayın,
Derdim gayet çoktur bana değmeyin
Müsade verin de burda durmayım
Ben garip bülbülüm öttüm gidiyom
-------------------
(1)Nazife Hatun oğlunun kayın validesi,
(2)Osman Ağa da kayın babası