SİYAH BEYAZ ZAMANLAR

• 31 Ağustos 2013 Cumartesi 23:11:46

Özlemek öyle haindir ki sen istemesen de büyür içinde. Senden büyük olur taşar yüreğinden. Aslında zamanla beslenen illet bişeydir o. O öyle bişeydir ki; kimi zaman boğazında yumruk olup ne yutkunmana izin verir ne de konuşmana haykırmana, kimi zaman da kalbinde öyle bir sızı olur ki ne yapsan kar etmez artık. Özlemek yürek çırpıntısı, özlemek zaman durmuşçasına…
Gurur mudur zorunluluk mudur bilinmez ama seven insanın yüreği ayrıysa diğer yarısından deli gibi çarpar her daim. Sanki sevdiği diğer yarısını bulmak istercesine… Sonra zaman yosuna takılmış dalga gibi geçer beyhude… ve özlenen öyle bir hal alır ki, içinde, tüm benliğinde artık diğer yarın değildir senin tamamındır…
5 yaşındaki bir kız çocuğu kadar masum kalan sevginle yapışmak istersin ellerine.. Kalbin yerinden çıkacak gibi çırpınır durur ince sızısıyla… Vuslat için ömrünü adarsın. Bir bakarsın ki hayat aşkının büyüklüğü kadar özlem saplamış yüreğine. Küçücük bedenine büyük özlemler yüklersin. Artık sen o sen olamazsın. Aldığın nefesi bile iki kişilik alır, iki kişilik yaşarsın. Renkler solar ama… Kal diyemezsin…
Bakışını, duruşunu, gözlerini, ellerini özlersin. Mis kokulu bedenini özlersin. Bazen de saçma hallerini bile özlersin. En şaşkın hallerini, en sakar yanlarını… sonra nefesini özlersin ki işte o zaman duvarlar üzerine üzerine gelmeye başlamıştır bile…