HATIRLAMAK VE HATIRLAMAK KADAR GÜZEL NE OLUR Kİ DOST VEFA ÇOK ÖNEMLİ KUTLAR SEVGİLER SUNARIM..

olur inşallah diyelim.

anlatımın duruluğu çok güzeldi

tebriklerimle

Ne iyidir ve güzel, aynı adamın elinden tutup seni karşıya geçirmesi, senin ona hala kahve pişiriyor olman.

sevgili sibel..gecenin yorgunluğuyla okudum, yorumluyamadım ..şimdi bir daha okudum ve tebessüm ettim içeriği itibariyle büyüklerimizin hayatı canlandı gözümde ..eski ve yeni nesil canlandırdım gözümde.. :)) Ve ve,Dedem canlandı gözümde tıpkı anlattığın gibi yaşlandıkça çok daha huysuzlaşıyorlar ve nenemin sesini çıkaramayışı, sinirlenince kızıp bir şeyler söylediğini..sen karışınca siz susun size laf düşmez deyişini..Rabbim rahmet eylesin seninde geçmişlerine.. çok güzeldi ve bu uzun ömür dileyişinde bundan böyle hayatın güzel geçmesi dileğimle

esen kalınız..tebriklerimle

"Elimizden tutacak birileri olacak mıydı.."



Kerâmet diyorum, acaba yaşta mıdır, yaşlılıkta mıdır? Bu sözünü ettiklerinizden görüyorum ben de. Birlikte yaşıyoruz, tabii yaşamak denirse. Kar boran yollar, mevsim kış gözü kara.. Yalvar yakar on gün tutabilirsek yanımızda ne âlâ.. Dede gelmez. Nene nâçar, hasta.. Lâkin. O gelmeyince ben nideyim oralarda.. der durur. Rahatlık, şu an ilerde rahat olalım demelerimiz yüzünden sağlık komadığımız bedenin hasret bulduğu rahatlık ne boş bir hayâl..



Ayak uzatıp uyumak ya da gezilmedik yer bırakmamak.. O "elimizden tutacak.." dediğiniz kişi ya da kişiler olmayınca anlamı kalır mı.. Kâlb aslında.. Durulmayı bilmiyor. Bugün arzulanan ne ise yazınızdakilerin yaşına gelindiğinde de aynı olacak.. İş o yaşa varmadan tanımak kendini..



Bu hatır.. Bende yok sanırım. Varsa da haberim yok. Yeni kimsede yok aslında. Ben hiçbir dostumun eşiyle kırk yıl sonrasını hayâl edemiyorum. Hergün kavga gürültü; kırk yıl sonrası gelmeden bu cefâ ile başka şey gelecek sanki.. Sorsanız "biz birbirimizi böyle seviyoruz.." Eyvahlar olsun ben iyi ki sevmeyi bilmiyorum derim çoğu zaman. Hep "ben" demek.. Kimse huzur aramıyor gayret etmiyor, belki istiyor sadece o kadar. Hepsi o kadar. Gerek de yok, hak edecek bir dünya da kalmıyor zaten etrafta.



Hani duâ da var çok şükür.. Neden olumsuz düşünelim ki. Dedim ya kendimden haberim yok. O uzun yıllar umudunun sönmesi.. Daha diri bir umut için yitirmiş olmayalım sakın. İnşallah.





Yaşlı teyzeye üzüldüm.. "sanki ben de on beşlik değilim amma yine ondan iyiyim,o hiç gidemeya.." Ne de güzel konuşurlar değil mi.. Bayılırım aynı aksanla konuşmaya. Gülerler, gözlerinde diri bir târihe konuk ederler sizi.. Bâzen "demek bu yaşta gülünce insan bu kadar içten olabiliyor, hani çabuk geçse ya zaman.." dediğim de olmuştur.. Mukadderat, istense de istenmese de.



Güzel bir yazı idi. Paylaşım için teşekkürler.




Esen kalınız..

oy oy oy bu ne güzel bir yazı Sibel hanım yaşlı adam bahane arayacak ya 40 otobüs geçirir belki trende geçer o an :) yüreğine kalemine sağlık Allah teyzeye sabır versin sonzamanlarında

Eğer o yaşlı çifte yazı da belirttiğiniz 'Ben otuz küsür senede çok uzun yaşamıştım zaten.. Her şeyi ikiye katlayarak, her yılı ikiyle çarparak.. Ve hatırla yürüyeceğimi umduğum yolu,daha başında bitirmek zorunda kalmıştım...' kısmını söyleseydiniz, size 'he evladım, he kızım' der, söylenir geçerlerdi. Belli etmezlerdi ama içten içe size kızarlardı.


İnsanların tercihler, yanlış seçimleri, üstüne mukadderatta ona ne yazılmışsa yaşadıkları pek sıkıntılı geliyor. En önemlisi de tercih sanırım. Yanlışlar umutsuzluk doğuruyor. İnsan kendini sıkıntı gebesi olarak hissediyor. Çiğneniyor dişleri çürümüş dünya içinde. Ruh hali de hep bir yaşlanmışlık, bitmişlik, geçmişlik üzerine kuruluyor. Hayatlarımız da öyle değil mi? Çalışanlar emeklilik hayaliyle çalışıyorlar. Ne kadar ağız da dolaştırsalar, öyle söylemediklerini belirtseler de genci de, ortancası da yaşlanmak istiyor. Sanıyor ki böylece geçecek her şey, duracak, asıl olan belirgin halde soyutlanacak. Tam tersi o yaşlı çiftin yaşına gelince, dünyaya olan hırs daha da büyüyor. Elinden tutan olsun ya da olmasın, derdini paylaşan olsun ya da olmasın insan tekrar yaşamak istiyor. Yaptıklarını çevirecek güç diliyor Rabbinden. Ama bunu başarabileceği devreyi çoktan yitirmiş olduğu için de, kederle çürüyor.


Demek istediğim ne yaşanırsa yaşansın, eğer tercihler varsa hala ve yaşlılığın derdini çekecek duruma gelmediği sürece hala kendi kendini onurlandırabilir. Mutlu edebilir...


Eğer tercih yanlış sevgi olarak belirtiliyorsa, kabahat bu sözü söyleyene aittir. Sevginin yanlışı olmaz, sevmenin yanlışı olur...


Kırkı yıllık değil, adamakıllı bir gün bile olsa kırk yıllara bedel hatıralara sahip olmalı insan. Kırk yıl hatırın içinde kapanmamış ne çok yaralar vardır kim bilir...


Saygılar..

Yazmak gözlemdir.Teşekkürler.Başarılar.