rüya

• 12 Temmuz 2013 Cuma 13:47:50

Eskilerde kalan ta diplerde duran unutulmuş köhne şiirleriyle insanların vakitlerini çalmış karamsar bir şair olarak başlamak isterim yine ama karamsarlığı birazcık arkada bırakarak tabiki...Geçen yılların hesabını kime keseceğimizi bilmeden gelecekte yaşayacaklarımızı bilmeden yaşamak bu hayatı, ya hüsran yada mutluluk rüzgarı meçhul bilinmez....
Hissedilmez demedim hissedilir bence yada bu bana göre böyle yıllar önce başka bir insanın helaliyken gördüğüm rüyanın yıllar sonra beni başka yollara başka memleketlere götüreceğini bilmeden sürüklenmekti hayatta, kader miydi çeviren yollarımı bilinmez ama Rabbim neylerse emin olun ki güzel eyler...
Aşkın şavkına kapılarak güzel güzel evlendim ben hiç ne olacağını düşünmeden ama içimde bir heziyan vardı tarif edemediğim bir korku, belkide eşimin etiketinin olmasıydı yada başka birşey. Tarifi yok ne kadar çok sevdiğimi bilsemde korkuyordum belli etmekten bir gün gidecek korkusu sarmıştı sanki yüreğimi ya çevremdekilere kulak veriyordum, yada gerçekten olacakları yavaş yavaş yüreğime alıştırıyordu Rabbim.
Küçuk yaşlarda öyle bir sorumluluk yüklenmiştik ki hayata bazen nefes almak bile zor geliyordu derken bir gece rüya gördüm, anlam veremedim sabah kalktığımda ise hamile olduğumu ve dünyaya bir kız çocuğu getireceğim hissine kapıldım, rüyamın yorumu buydu kendi kendime yorumlamıştım ancak bir sorun vardı eşim egeliydi ama ben rüyamda karadeniz tarafına yönlenmiştim üstelik abi dediğim bir adamın simasını görüyordum bir eşim bir o anlam verememiştim o zamanlar.isimleride aynıydı kapatmıştım üstünü çünki biri yıllarca tanıdığım abi olarak baktığım biri diğeri ise helalim di....
derken yine bir rüya yardımıyla kızıma isim verdim zeynep zeynebim eşimin annannesinin ismiydi kadıncağaz rüyama kadar girmişti ismini vermem için o büyütmüştü neticede ve torununun ismini koymak ta ona düşerde benim adımı vereceksin diye tembihlemişti üç gün boyunca ve zeynebim dünyaya gözlerini açtı ne kadar çile ızdırap çekeceğini bilmeden saçları simsiyah duduklar kiraz gibiydi acizdi açtı yürüyemiyordu bu kadar acıyı nasıl kaldıracaktı yüreği, ağlıyordum bunun için ama kimseye hiç birşey anlatamıyordum, herkes zaman geçtikçe anlayacaktı benim korkularımı, hamile kaldığımı kesin öğrendiğim gün ise ağlamaktan gözlerim yanıyordu nasıl kaldıracak bu yükü diye yırtınıyordum istemediğimi bile düşündü eşim....
yıllar geçtikçe hep beraber büyüyorduk :)
eşimin okulu bitiyor...
ben annelikte hem korkuyor hem yol alıyordum..
kızım ise gün geçtikçe serpiliyordu....
ama birşey vardı yutkunmakta zorluk veriyordu bana bir düğüm...
anlayamadığım bir korku doyamamak...
gideceklerdi sanki yada ben ölecektim...
eşimin okulu bittikten sonra ruhsatını aldı ve askere gitmeye karar verdi benim ipler kopmaya başlamıştı evet eşim benden uzakta bunalıma girecekti çok duygusaldı bunu bile bile gitmesini istedim bir an önce bitir ve bizi hayata kaldığımız yerden al diye uğurladım onu...
Gitti ve bana göre birdaha askerlikten dönemedi sanal alemlere takıldı bunalıma girdi kızını ve benim varlığımı unuttu aşık oldu aşık etti aldattı ve bunların hepsini sonun da kabul etti. isteyerek yapmamış, hep onu söyledi inciltmek istememiş...
kabullenemedim bu durumu olmamış gibi davranmaya çalıştım olmadı, yapamadım dayak yedim küfür yedim sevdiğim için ve kızım içindi gururumu hiçe saymak katlanamadım ve ayrılmaya karar verdim kızımı aldı benden etiketi büyüktü artık bir kanun adamı olarak onun oynadığı kanun oyunlarına ayak uyduramayacağım için kızımı ona verdim ve elimden kayıp gitmişlerdi artık altı yılın sonunda bir hüsrana uğradım elimde hiç birşeyim kalmamıştı herşeye silbaştan yapacak kadar kuvvetliydim o zamanlar belki de yaşımın verdiği toyluktan olacak ki yıkılmadım diyordum ama içimi birşey kemiriyordu yıllar geçtikçe umudum gitgide azalmıştı geri dönmeyeceklerdi bana eşim mutluydu daha çocuk saydığım bir bayanla ve kızımın burnunun dibine alışsın diye getirip duruyordu.Bunlardan haberim yoktu sonradan öğrendim ama iş işten geçmişti ve eşimin artık geri dönüşü olamazdı bana bunu imaa etmişti.
Yolumu çevirmek zorunda kaldım işe başladım derken babamın hastalığı benim memlekete gitmeme ve ameliyattan sonra bakmama sebep oldul helali hoş olsun yardımcı olabildiysem eğer. Ama hesaplamadığım bir şey oldu bu dönem kimseye güvenmezken otuz yıllık komşumun oğluda geldi bizimle ve ben abi dediğim hiç aklımdan geçmeyen bir insana aşık olmuştum farkında olmadan hissettirmedim önce ama sonrada bilmeliydi hiç birşe yapılamazdı bence sönüp gidecekti yüreğim de belki de bir boşlukta yakalandım diye güvenmedim duygularıma ilk önce sonra baktım ki benim gibi kalabalıkta bile yalnızdı.
ama gözlerinin içi gülüyordu o halinde bile yapayalnızken bile gülebiliyordu açılmak lağzımdı ama nasıl kabul edecekmiydi hiç evlenmemişti o. hani derler ya rabbim herkesin gönlüne göre versin benimde verdi evlenme teklifini bile bir yüzükle aldım ilk etaplarda korkumu yenemedim ve yaklaşık üç yıl boyunca sürükledim peşimden bir keşkem kalmasın diye ve sonunda aile kabul ettiğini bildirdi bana kız kardeşi benin çocukluk arkadaşımdı çok yardımcı oldu bana bu konuda benim nede olsa bir dul olduğumu biliyorlardı ve herşeyimle kabul etmişlerdi beni hatalarımla günahlarımla sevaplarımla Allahtan korkan bir aileydi neticede ve artık korkacak birşey yoktu eskileri silmenin vakti gelmişti hissetim bunları daha çok uzatmayayım nikah masasına oturduğumda ise Rabbim o görmüş olduğum rüyayı bir kez daha hatırlattı evet dokuz yıl önce gördüğüm rüyam bana başka birinin helalı olacağımı söylemeşti şimdi çok mutluyum eski eşim mi bir arpa boyu yol alamadı sevdiğiyle :)
Yüce Allahım kimseyi anası babası varken yetim bırakma benim kızım benden daha iyi gögüsledi bu olanları bilirim sen yükü kaldıramayacak kuluna yüklemezsin
Allah hepimize hidayet nasip etsin:)

Beğen