kavgalar ve sanrılar
en zor şey insanın kendiyle olan kavgasını bitirmesi...
herkesle her şey yüzünden kavga edilebilir..her konuda sonuna kadar tartışabilir her neyse mevzu ve haklıysan bir şekilde üstesinden gelebilirsin..
ya da olmadı anlatamadığını anladığında vazgeçersin haklı olmaktan..
ilan edilmiş bütün savaşlara girebilir canını dişine takıp sonuna kadar gidebilirsin..
ölmekse son
onuda kabul edebilirsin..
birilerine küsüp birilerini affedebilirsin..ya da yapılanları görmezden gelip bir daha yapılmamasını dileyebilirsin..
yani bir şekilde hayatın sakin bir köşesine sığınabilirsin bir saat aralığında..her şeye bir sebep bulabilir her dengesizliği bir teraziye oturtabilirsin..
ama kendinle olan kavganda küslüğünde savaşında galip gelme olasılığının yanında dahi alacağın malubiyet yarı yarıya tüketilmişliğe sürükler seni..
her ne olursa olsun sonuç bir tarafın acıyacaktır bittiğinde savaş..
vazgeçmenin mümkün olmadığını bilirsin..
karşına aldığın ve kendine düşman ilan ettiğin yine kendinken bu savaşı kazanmaktan bahsedemezsin bile..
her gün biraz daha hasarlıyken bir tarafın diğer tarafın dik durma telaşına çoktan boyun eğmiştir..
yani
insan sadece kendine yenilirmiş.. ve sadece kendini yenebilirmiş aslında..
gerisi sanrılardan öteye geçmeyen teferruatlarıymış hayatın..